Запісана ў в. Саўгасная Буда-Кашалёўскага р-на

ад Габрусевай Кацярыны Лагвенаўны, 1932 г.н.,

студэнткай Кабадзейцавай І. (2004 г.)

Калі рассыплеш соль, то гэта нічога добрага не чакай. І не трэба яе падымаць, згра­баць уместа, лучшэ выкінуць.

Запісана ў в. Сінічына Буда-Кашалёўскага р-на

ад Раманоўскай Лідзіі Іванаўны, 1933 г.н.,

студэнткай Галушкінай С. (2004 г.)

Еслі соль рассыпал, нада чэраз плячо перакінуць тры шчыпоткі, тады ні з кім не паругаешся.

Запісана ў в. Буда-Люшаўская Буда-Кашалёўскага р-на

ад Кудраўцавай Клаўдзіі Віктараўны, 1937 г.н.,

студэнткай Багдановіч В. (2010 г.)

Еслі соль рассыпал, трэба тое месца сахарам пасыпаць, каб не пасварыцца.

Запісана ў в. Буда-Люшаўская Буда-Кашалёўскага р-на

ад Кудраўцавай Клаўдзіі Віктараўны, 1937 г.н.,

студэнткай Багдановіч В. (2010 г.)

Соль без слова нічога не значыць. Калі рассыпецца, падмяці і ўсё. Яна ніякай сі­лы не імее, калі слова да яе не знаешь сказаць.

Запісана ў г. Ветка

ад Атрошкінай Ніны Кузьмінічны,

Атрошкіна Міхаіла Іванавіча, 1950 г.н.

Соль нельзя рассыпать – будет несчастье. Если соль все таки рассыпалась, то нуж­но рассыпать сахар и сказать: «Соль рассыпана, сахар рассыпан – несчастью не бы­вать».

Соль всегда должна стоять на столе.

Нельзя, чтобы в доме заканчивалась соль – к бедности.

Запісана ў в. Першамайскі Веткаўскага р-на

ад Луцьковай Ніны Васільеўны, 1952 г.н.,

студэнткай Коргавай Ю. (2010 г.)

Еслі соль рассыпаць, то ета к таму, шо хто-та в хаце ругацца будзет.

Запiсана ў г. Гомель

ад Сідарэнка Любові Фёдараўны, 1926 г.н.

(прыехала з в. Вялікае Сяло Полацкага р-на Віцебскай вобл.),

студэнткай Будзько М. (2006 г.)

Нельзя рассыпаць на стале – няшчасце будзе. А калі рассыпаў – нічога ўжо не зро­біш.

Запісана ў г. Гомель

ад Лаўрык Алены Еўдакімаўны, 1922 г.н.,

студэнткай Курбацкай К. (2006 г.)

Соль рассыпаць – плоха. Пассорышся з кім-небудзь. А каб нічога не было, нада ад­ра­зу на тое месца пасыпаць сахару.

Запісана ў г. Гомель

ад Савянковай Ларысы Васільеўны, 1939 г.н.,

студэнткай Іванчыкавай І. (2004 г.)

Нельзя рассыпаць соль – гэта вядзець да няшчасця.

Нельзя перадаваць соль з рук у рукі, бо будзе ссора.

Запісана ў г. Гомель

ад Антошкінай Тамары Уладзіміраўны, 1939 г.н.,

студэнтамі Ананьевай В., Малецька А., Лысянок І., Іхонкіным Я., Бахаравым У.

Расыпаць соль – к сварке. Трэба засыпаць хутчэй цукрам, каб папярэдзіць свар­ку. Вечарам нельга даваць соль нікому – к няшчасцю.

Запісана ў г. Гомель

ад Загорцавай Ганны Паўлаўны, 1960 г.н.

(перасяленка з в. Перагон Слаўгарадскага р-на Магілёўскай вобл.),

студэнткай Загорцавай К.

Нельга перадаваць соль з рукі ў рукі. Нужна паставіць на стол, каб не было свар­кі.

Запісана ў г. Гомель

ад Сачава Ганны Віктараўны, 1989 г.н.,

студэнткай Загорцавай К.

Када жаніліся людзі, то хлеб і соль – сімвал шчасця і здароўя.

Запісана ў г. Гомель

ад Бандарэнка Зоі Іванаўны, 1934 г.н.,

студэнткай Зюзьковай А. (2004 г.)

Соль нельга рассыпаць – гэта к няшчасцю. А калі ўжо рассыпалі, то паверху пасыпаць сахарам.

Запісана ў г. Гомель

ад Жукавай Веры Калістратаўны, 1936 г.н.,

студэнткай Буякевіч Т. (2010 г.)

Калі соль расыпецца – да няшчасця. Трэба наверх пасыпаць цукар.

Запісана ў г. Карма Гомельскага р-на

ад Мароз Вольгі Пятроўны, 1950 г.н.,

студэнткамі Вакуліч С., Сітдзікавай П.

Соль – ад зглаза. Асвяшчаюць соль на Пасху. Гавораць ад зглаза: “Соль табе ў вочы”.

Запісана ў в. Мічурынская Гомельскага р-на

ад Літвіненка Валянціны Мікалаеўны, 1940 г.н.,

студэнткай Літвіненка Ж. (2010 г.)

Нельга даваць соль з дому саседзям. Бо ў хаце будзе недастатак.

Запісана ў в. Рагі-Ілецкі Гомельскага р-на

ад Пронінай Таццяны Якаўлеўны, 1927 г.н.,

студэнткай Недасекінай А. (2010 г.)

Калі рассыпецца соль – гэта да сваркі. Каб гэтага пазбегнуць, трэба наверх солі па­сы­паць крышку сахара.

Запісана ў в. Рудня-Марымонава Гомельскага р-на

ад Калоша Таццяны Свірыдаўны, 1932 г.н.,

студэнткай Калоша Т. (2010 г.)

Яшчэ вось у гэта я дажэ і веру, што калі соль на стале рассыпеш, то ў хаце сварка будзе.

Запісана ў в. Урыцкае Гомельскага р-на

ад Цімаль Марыі Іванаўны, 1943 г.н.,

студэнткай Дзянісавай А. (2010 г.)

Кагда соль рассыпеш – эта к слязам, нада тры жменькі чэраз левае плячо перакінуць.

Запісана ў в. Шарпілаўка Гомельскага р-на

ад Цыбульскай Антаніны Аляксееўны, 1942 г.н.,

студэнткай Ляўковай Ю. (2010 г.)

Калі рассыпаць соль, то пасварышся з кім-небудзь. І сапраўды яно так.

Запісана ў в. Кругавец Добрушскага р-на

ад Рымаравай Яны,

студэнткай Сіваковай А. (2010 г.)

Плохим людям, особенно ведьмам, вслед сыпят соль. Соль рассыпать – к беде.

Запісана ў в. Церахоўка Добрушскага р-на

ад Дубяшнай Т. В., 1949 г.н.,

студэнткай Петруненка Т. (2010 г.)

Соль нельга рассыпаць – к няшчасцю. А калі ўжо рассыпаў, то паверху па­сы­па­лі сахар.

Запісана ў в. Паўлаўка Ельскага р-на

ад Абрамчук В.П., 1938 г.н.

Свячонай соллю асыпалі вакруг хаты, ад злога вока.

Запісана ў в. Паўлаўка Ельскага р-на

ад Абрамчук В.П., 1938 г.н.

Соль нельзя даваць другому ў рукі, каб не паругацца. Еслі эта случыцца, трэба ўлыб­нуц­ца. А яшчэ раньшы гаварылі, што нада рабіць, штоб улюбіць у сабе чалавека: ці­ха абнесці вакруг яго шчыпок солі. Еслі рассыпіш соль – быць бядзе.