- •1. Пасылкі узнікнення менеджменту.
- •5.Крынцы прававой рэгламентацыі айчыннай бібліятэчна-інфармацыйнай дзейнасці
- •6.Прававая база кіравання бібліятэчнай справай Беларусі
- •9. Арганізацыйныя структуры кіравання бібліятэкай.
- •10. Централизованная и децентрализованная системы.
- •11. Понятие и сущность библиотечного маркетинга.
- •13. Дзярж кір-ва бібл справай.
- •17. Гадавы план бібліятэкі. Яго змест і структура, методыка састаўлення.
- •18. Планаванне бюджэту працоўнага часу бібліятэкі.
- •19. Кіраванне інавац. Прац.: сутнасць і класіфікацыя новаўвядзеняў, арганізацыя інвац. Працэсу.
- •22. Библиотечная статистика.
- •24. Показатели библ. Статистики.
- •26. Метады кіравання персаналам бібліятэкі.
- •27.Стили управления
- •28. Структура і патрабаванні да службы маркетынгу ў бібліятэцы.
- •32.Асноуныя формы метад.Работы ва умовах бібл-кі.
- •33.Метадычная дзейнасць : мэты і задачы.
- •34. Прынцыпы фінансавання б-к.
- •35. Сацыяльна-псіхалагічныя падыходы да кіравання б-ай.
- •36. Улік як функцыя кіравання бібліятэкай.
- •37. Дзярж. Бюджэт- асноўная крыніца фінансірвання бібліятэк
- •38. Арганізацыйная культура бібліятэкі.
- •39. Дадтковыя крыніцы фінансавання б-к.
- •40. Методыка распрацоўкі і укаранення норм.
- •41. Нормирование б.Процессов. Значение, задачи.
- •45. Классы праектаў бібліятечнай дзейнасці.
- •46. Асаблівасці развіцця цбс на сучасным этапе.
- •49. Біб-ка як суб’ектправавога рэгулірвання
1. Пасылкі узнікнення менеджменту.
1. старажытны (з 9 ст да н. э. да 18 ст.). Гэта перыяд накаплення ведаў – пераход да вытворчасці. Першы вопыт ў кіраванні (Блізні Усход). У старажытным Егіпце быў дастаткова развіты апарат кіравання. Сакрат упершыню сфармуляваў прынцып універсальнага кіравання. Платон – папытка размежавання функцый кіравання. Александр Македонскі стварыў тэорыю кіравання вайскамі.
2. перыяд індустрыялізацыі (1776-1830 гг.) – пачатак фарміравання навуковых кірункаў і школы менеджменту.
Адам Сміт – аналіз розных формаў раздзялення працы, характарыстыка абавязкаў дзяржавы і яе кіраўніка.
Роберт Оуэн сфармуляваў ідэі гуманізацыі вытворчасці, прапанаваў праграму стрварэння супольніцтв.
3. перыя сістэматызацыі (1856-1960) новыя школы менеджмента, перыяд прамысловых рэвалюцый. З’явіліся першыя мэнеджэры.
4. інфармацыйны перыяд. (1960- сённяшнія дні) Пачалася шырокая распрацоўка канцэпцыі кіравання, яна абапіралась на выкарыстанне матэматычнага апарату. Пачала шырока распаусюджвацца сістэма метадаў аналізу. У 70-80 гг. – канцэпцыя арганізацыі як адкрытай сістэмы.
Школы менеджменту, іх асноўныя ідэі, якія выкарыстоўваюцца ў сучасным менеджменце.
Школа навуковага кіравання (1885-1920). Склалася на падставе прац Тэйлара, Эмерсана, Ганта, Гільбартоў, Форда, Дж. Муні, М. Вебера. Увага надавалася пытанням эфектыўнасці працы на аснове аналізу зместу працы і яе элементаў. Палажэнні школы абаснаваны:
працоўных аперацый;
- нарміраванне працы;
-раздзяленне працы ў кіраванні;
-раздзяленне працы паміж менеджэрамі, рабочымі.
Канцэпцыя навуковага кіравання.- Кіраванне – самастойная вобласць навуковых даследванняў. Метады і падыхдоды, якія рэкамедаваны навукай, павінны быць эффектыўныя ў практыцы даследвання мэтаў арганізацыі.
Ідэі школы (для сучаснай):
1. навуковы падыход да менеджменту і яго прынцыпаў.
2. аналіз зместу работы і спосабаў яе выканання
3. нарміраванне працы.
4. работа з кадрамі.
5. матывацыя працы супрацоўнікаў.
Класічная школа ў кіраванні (1920-1930 гг) (Адміністрацыйная) Узнікла на аснове ідэй школы навуковага кіравання. Файоль, Вебер, Бернард і інш. Увага надаецца агульным функцыям і прынцыпам кіравання; папыткі разгляду функцый менеджэра; вызначэнне агульных характарыстык і заканамернасцей развіцця арганізацыі.
Праблемы, якія разглядаліся:
- прынцыпы і функцыі менеджмента
- функцыі менеджэраў усіх узроўняу, пабудова структуры кіравання рабочымі, працэсны падыход да кіравання, улада і адказнасць, справядлівасць і аплата працы.
Мэта школы – распрацоўка універсальных прынцыпаў кіравання (напрыклад, Файоль – 14 прынцыпаў выдзяляў)
Класічная школа заклала падмурак сусветнай кіраўнічай навукі.
Школа “чалавечых адносін” і “паводзінскіх навук” (1930-1960). – Фоллет, Бернард, Сайман, Райс, Арно і інш.
Увага надавалася сацыяльнай адказнісці кіраўніцтва перад рабочым; індывідуальная псіхалогія; кансультаванне; Канцэпцыю кіравання школы распрацоўвалі Выйер, Лайкерт, Герсберг.
Школа сацыяльных сістэм – на базе струыктурна-функцыянальнага аналізу, агульнай тэорыі сістэм. Бернард, Сайман… Галоўная ідэя: любая сацыяльна арганізацыя – комплексная арганізацыйная сістэма; работнік – як сацыяльна арыентаваны індывід. Яго патрэбы уплываюць на асяроддзе арганізацыі і наадворот.
Навуковы ўклад школы – выкарыстанне аналізу № 2. Тыпалогія кіравання ў сучаснай навуцы.
Тыпалогію кіравання распрацоўвалі Суслава, Кармоўскі.
Тыпалогія – упарадкаваная, сістэмная разнастайнасць ўяўленняў аб менеджменце. 2. Варыянты тыпалагічнага аналізу менеджмета.
Першая канцэпцыя адлюстроўвае дуалістычны падыход да кіравання.
Тыпы кіравання:
Крытэрыі вылучэння тыпаў кіравання і роля знешняга асяроддзя ў кіраванні:
-планава-дырэктыўнае. План убірае у сабе кіраванне, якое вядзецца згода яго
- маркетынгавае. Арыентавана толькі на знешняе асяроддзе. Праяўляецца ў структуры, механізме, метадалогіі і арганізацыі, працэсах кіравання.
- мэтавае. Не адмаўляе маркетынг, дапаўняе яго сваёй практычнай мэтай. Дазваляе улічваць тэндэнцыі развіцця, прымаць рашэнне, гледзячы наперад.
-праблемна-арыентаванае. Характарызуецца тым, што арыентуецца на рашэнне праблем, што узніклі ў працэсе кіравання. Праблема – асноўны зыходзячы фактар ў прыняцці рашэнняў. Гібкае кіраванне. Недахоп – стыхійнасць пры ацэнке праблемы.
Па ступені арганізацыйнай жорсткасці кіравання, фармалізацыі і статычнасці:
1. рэгламентаванае. Арганізацыйнае палажэнне, якое жорстка прадпісвае віды дзейнасці, умовы і абмежаванне іх здзяйснення. Але яно непаваротлівае, не дазваляе лепшым чынам арганізаваць дысцыпліну, адказнасць і інш.
2. нарматыўнае. Больш мягкае, будуецца на нарматывах.
3.сацыяльна-рэгулюемае. Апора ў арганізацыі кірвавання на сацыяльна-псіхалагічныя сувязі ў калектыве.
4. распарадчае.
Па размеркаванні паўнамоцтваў
1.высокацэнтралізаванае. Характарызуецца канцэнтрацыяй паўнамоцтвай на верхнім узроўні кіравання.
2. дэцэнтралізаванае. Мае нізкую ступень цэнтралізацыі, размеркаванне паўнамоцтваў; рашаючы – ніжэйшы узровень
3. гібкае кіраванне. Па узроўням сістэмы кіравання/дэлегіраванне паўнамоцтваў-перадача кіравання ў залежнасці ад сітуацыі.
4. сітуацыйнае.
Асобасны фактар ў кіраванні і роля менеджэра:
1. аутакратычнае. Канцэнтрацыя ўлады ў руках асобы.
2. калегіяльнае. Калегіяльнае прыняцце ключавых кіраўнічых рашэнняў.
3. карпараатыунае. Кіраванне, аб’ектам якога з’яўляецца карпарацыя. Карпаратыўнасць – якасць адзінства.
4. ліберальнае. Кіраўнік раствараецца ў калектыве, свае паўнамоцтвы рэалізуе ў невялікім аб’еме.
Па прыярытэтам ў арганізацыі кіравання:
1.функцыянальна-арганізацыйнае. У аснове яго пабудовы ляжыць арганізацыя дзейнасці, яе функцыі адыгрываюць рашаючую ролю. Увага сканцэнтравана на ўнутрыарганізацыйных працэсах, знешнія – у меру неабходнага.
2. кірванне па выніках.
3. стратэгічнае кіраванне. Кіраванне павінна быць арыентавана на мэту, мець прыярытэт стратэгіі. Усе працэсы яго здяйснення ўзгадняюцца з распрацаванай стратэгіяй азвіццы арганізацыі. У аснове яго ляжыць. Праграма дзеянняў. Адсюль выцякае
4. праграмна-мэтавае. Заключаецца ў канцэптуальна а арганізацыйнай пабудове развіцця арганізацыі.
№ 3. Асноўныя паняцці і катэгорыі бібліятэчнага менеджменту.
У 70 гг. Захад сутыкнуўся з крызісам ў кіраванні. Адбыўся парыў тэорыі і практыкі. У выніку – фарміраванне арганізацыйнай структруры, культуры узаемаадносін і інш. (Б. 80-90 гг.).
Менеджмент – прафесіянальная вобласць дзейнасці, якая звязана з пастаноўкай мэтаў і распрацоўкай спосабаў іх дасягнення.
Працэс менеджменту – выкананне функцый планавання, арганізацыі, кантроля і інш. Працэс здзяйснення прафесійнай падрыхтоўкі спецыялістаў-менеджэраў, якія забяспечваюць эфектыўную працу работнікаў.
Менеджмент – уменне дабівацца пастаўленых мэтаў, выкарыстоўваючы працу, інтэлект, матывы паводзін іншых людзей.
Менеджмент - (оксфордскій словарь) – кіраванне; 1. Спосаб, манера весці стасункі з людзьмі; 2. Улада і мастацтва кіравання; 3. Орган кіравання, адміністратыўная адзінка; і інш.
У 20 ст. менеджмент вылучыўся у самастойную навуку міждысцыплінарнага характару
Менеджмент як навука, накіроўвае свае намаганні на высвятленне фактараў, пры якіх праца найбольш эфектыўная, менеджмент упарадкоўвае веды аб кіраванні, дазваляе не толькі своечасова і якасна кіраваць, але і распрацоўваць стратэгію, прагназаваць развіцце арганізацыі.
За апошнія 20 гадоў менеджмент змяніўся адпаведна патрабаванням інфармацыйнай стадыі развіцця грамадства.
Сучасны стан. Фактары:
1. эфектыўнае выкарыстанне чалавечага патэнцыялу, якое накіравана на развіццё здольнасцей людзей да сумеснай працы
2. фарміраванне камунікацый паміж людзьмі і вызначэнне індывідуальнага уплыву кожнага работніка ў агульны вынік.
3. нераздзялімасць культуры арганізацыі і менеджмента.
4. эвалюцыйны характар развіцця сістэм і метадаў.
5. дапаўненне, а не парушэнне структуры, якая склалася ў кіраванні/рэарганізацыйная працэсы.
6. прадбачанне змяненняў, гібрыднасцьі экстрэннасць кіраўнічых рашэнняў на аснове ініцыятывы, творчасці.
7. прыярытэт стратэгічнай накіраванасці ў менеджменце, які дазваляе спраўляцца з праблемамі і адэкватна рэагіраваць на знешнія рэзкія змяненні.
У п 90 гг. сфарміравалася канцэпцыя бібліятэчнага менеджмента, якая адлюстроўвае новыя падыходы да разумення і інтэрпрэтацыі важных палажэнняў тэорыі і практыкі кіраўніцтва бібліятэкамі розных тыпаў і відаў. Фарміраванне канцэпцыі абумоўлена фактарамі:
1. змяніўся характар сацыяльна-эканамічнага асяроддзя.
2. крызіс традыцыйнай сістэмы кіравання.
3. партэбы ў распрацоўцы канструктыўнай стратэгіі развіцця.
Бібліятэчны менеджмент – самастойная навуковая дысцыпліна, якая мае асабісты аб’ект і прадмет.
Аб’ект - бібліятэка.
Аб’ект пазнання – усё тое, на што накіравана дзейнасць даследчыка.
Бібліятэка як складаная сацыяльна-эканамічная, культурная сістэма характарызуецца разнастайнасцю з’яў.
Прадмет – частка аб’етыўнай рэальнасці.
Прадмет бібліятэчнага менеджмента - сукупнасць заканамернасцей кіраўнічай дзейнасці бібліятэкі.
Бібліятэчны менеджмент вывучае уласную сферу аб’ектыўнай рэальнасці, спецыфічныя для яго законы і заканамернасці дадзенай рэальнасці, асобыя формы праяўлення і механізмы дзеянна законаў і заканамернасцей.
Пасылкі новай канцэпцыі:
1. арыентацыя на чалавека, які сам рэалізуе сябе
2. бібліятэка – адкрытая сістэма, складаецца з людзей, людзі аб’яднаны сумеснымі каштоўнасцямі, якія фарміруюць арганізацыйную культуру.
3. бібліятэка павінна пастаянна абнаўляцца і адаптавацца да знешніх фактараў (чытачоў)
Новая парадыгма кіравання заснавана на сістэмным і сітуацыным падыходзе. Як сацыяльны інстытут бібліятэка функцыянуе ва ўмовах сітуацыйнага падыхода, які азначае, што ўся унутраная пабудова сістэма кіравання – гэта адказ на розныя ўздзеянні знешняга асяроддзя.
Бібілятэчны менеджмент патрабуе новых устаноў персаналу, новай кіраўнічай культуры ---- імкненне да перамен, гатоўнасць да рызыкі, арыентацыя на творчае засваенне інавацый.
Кожная бібліятэка павінна выбраць сваю мадэль кіравання, але асноўныя характарыстыкі – прастата і гібкасць.
Характарыстыкі мадэлі:
1. невялікія падраздзяленні з больш кваліфікаванымі спецыялістамі
2. невялікая колькасць ўзроўняў кіравання.
3. аб’ём і наменклатура услуг, характар і крытэрыі ацэнкі якасці работы павінны быць арыентаваны на карыстальніка.
Бібліятэка павінна адпавядаць крытэрыям:
1. наяўнасць 2 людзей, якія лічаць сабе калектывам.
2. наяўнасць адной мэты.
3. наяўнасць членаў калектыва, якія працуюць разам для дасягнення мэты.
Бібліятэкі маюць агульныя характарыстыкі, як арганізацыі:
1. наяўнасць рэсурсаў (чалавечых, фінансавых, фондаў, тэхналогій, інфармацыі)
2. залежнасць ад знешняга асяроддзя (кантакты)
3. гарызантальнае раздзяленне працы.
4. структурныя падраздзяленні.
5. вертыкальнае раздзяленне працы.
У механізме кіравання бібліятэкай узаемадзейнічаюць 2 элементы:
1. кіруемая сістэма (бібліятэка-аб’ект. Таксама аб’ектам акрамя бібліятэкі з’яуляюцца аддзелы, персанал.)
2. кіруючая сістэма (Суб’ект). Суб’ект – калектыўны орган кіравання, гэта кіраўнікі розных рангаў.
Узаемадзеянне суб’екта і аб’кта кіравання рэалізуецца праз сістэму элементаў кіравання, якая уключае:
- мэты
- структуру
- кадры
- прынцыпы
- функцыі
- метады
- тэхналогію кіравання.
Адна з галоўных задач кіравання – устанаўленне мэтай дзейнасці кіравання.
Мэтавая функцыя рэалізуецца праз устанаўленні місіі бібліятэкі, якая адлюстроўвае сэнс існавання бібліятэкі. У мэце дэталізуецца статус бібліятэкі, апісваецца прынцыпы яе работы, вызначаюцца самыя важныя характарыстыкі кіравання. Галоўная мэта бібліятэкі - інтарэсы карыстальніка, іх задавальненне, жаданні карыстальніка, яго каштоўнасці. Місія бібліятэкі фармулюецца кіраўніцтвам, адказным за яе рэалізацыя. Яна рэалізуецца праз пастаноўку і рэалізацыю мэтаў бібліятэкі.
Мэты – канкрэтызацыя місіі бібліятэкі.
Мэта кіравання - сукупнасць якасных, змястоўных характарыстык будучага стану бібліятэкі. Яны дыферынцыруюцца па
1. зместу
- кадры
- тэхналогіі
- эканамічныя рэсурсы
- чытачы
2. узроўню кіравання
- агульнабібліятэчныя
- канктэтнага структурнага падраздзялення
3. часу выканання
- доўгатэрміновыя
- кароткатэрміновыя
№ 4 Функцыі кіравання – сфера дзейнасці, якая ўяўляе сабой комплекс відаў работ, якія паўтараюцца і выконваюцца рознымі суб’ектамі кіравання. Спецыялісты па-рознаму разглядаюць функцыі. Напрыклад, Фенелонаў падзяляе функцыі кіравання на 6 блокаў:
1. вызначэнне сацыяльнага назначэння бібліятэк
2. функцыі планавання.
3. бягучае распараджальніцтва – падбор кадраў, рэгуляванне адносін.
4. забеспячэнне ўдзельнікаў працоўнага працэсу разнастайнай інфармацыяй
5. кантроль – адсочванне выканання планаў.
6. стымуляванне.
Функцыі:
1. функцыя планавання – навуковае вызначэнне мэтаў развіцця бібліятэкі, задач і сродкаў рэалізацыі і паказчыкаў развіцця на вызначаны перыяд. Займае цэнтральнае месца ў сістэме кіравання і вызначае асноўныя накірункі работы бібліятэкі на бягучы перыяд і перспектыву. Каб яе рэалізаваць, кіраўніцтва бібліятэкі павінна валодаць сучаснымі метадамі планавання:
а) аналітычны (метад экстрапаляцыі) – перанясенне на плануемы перяд заканамернасцея, якія выявілі ў выніку аналізу на мінулым перыядзе работы. Рэалізуецца, калі ёсць вычарпальня інфармацыя аб дзейнасці бібліятэкі і аналіз яе дзейнасці.
б)нарматыўны метад – абаснаванне плана нормамі і нарматывамі.
в)праграмна-мэтавы метад дае магчымасць прытрымлівацца прынцыпаў
- дакладнай мэтавай накіраванасці планавання
- аператыўнасці ў распрацоўцы паказчыкаў
Метад дае магчымасць комплекснага планавання.
г) балансавы метад. Здзяйсненне любой праграмы прадугледжвае магчымасць яе рэалізацыі.
д) сеткавае планаванне – раздзяленне плануемай работы на аперацыі і састаўленне поўнага пераліку гэтых аперацый. Указваюцца тэрміны выканання і адказныя.
2. функцыя рэгулявання – падтрымка узроўня работы ў заданым рэжыме, які вызначаецца рэгламентуючымі дакументамі (ДАСТамі і інш.); ліквідацыя адхіленняў.
3.арганізацыйная функцыя. Забяспечвае скаардынаванасць усіх кіруемых і кіруючых працэсаў, самаарганізацыю сістэмы кіравання. Умовай рэалізацыі функцыі з’яўляецца павышэнне кваліфікацыі, самаадукацыя, арганізацыя зваротнай сувязі, метадычнае забеспячэнне бібліятэчных працэсаў.
Арганізацыя як функцыя уключае дзейнасць па арганізаванню работы бібліятэкі і калектыва і арганізацыю самаго працэса кіравання.
Арганізацыя работы бібліятэкі – дзейнасць суб’екта кіравання, накіраваная на забеспячэнне функцыянавання бібліятэкі і дасягнення аптымальных вынікаў работы. Уключае вызначэнне аптымальная структуры бібліятэкі, пабудову бібліятэчных працэсаў на аснове спецыялізацыі і кааперацыі падраздзяленняў, забеспячэнне бібліятэкі эканамічнымі рэсурсамі.
Арганізацыя працы ў бібліятэцы – комплекс мерапрыемстваў для упарадкавання дзейнасці бібліятэчных работнікаў.
Арганізацыя кіравання - пабудова сістэмы кіравання ў адпаведнасці з патрэбамі упарадкавання сумеснай бібліятэчнай справы і біблятэчнай працы і задачамі павышэння эфектыўнасці кіравання.
4. каардынацыйная функцыя – дае магчымась узгадняць мэты і тэрміны здзяйснення працэсаў. Узроуні каардынацыі:
- міжнародны
- рэспубліканскі
- рэгіянальны
- на узроўні ЦБ канкрэтнай бібліятэкі.
5. функцыя стымулявання – форма уздзеяння на калектыў (супрацоўнікаў), каб зацікавіць іх у працы праз сістэму маральных і матэрыяльных стымулаў. Стымуляванне накіравана на высвятленне і выкарыстанне інавацый, развіццё рацыяналізатарскай работы. Задачы стымулявання:
- развіццё ініцыятывы і творчых адносін да працы
- пераадоленне абыякавасці да новага.
Тут праяўляецца выхаваўчы характар кіраўнічай дзейнасці.
6. улік і справаздачнасць.
Улік – рэгулярны, сістэматычны збор звестак аб стане і развіцці бібліятэкі шляхам рэгістрацыі канкрэтных дадзеных (якія характарызуюць колкасны і якасны бакі бібліятэчнай дзейнсці)
Улік і справаздачнасць забяспечваюць кіраванне інфармацыяй для прыняцця рашэнняў і кантролю. Віды уліку:
- аператыўны (пастаянная рэгістрацыя усіх фактаў бібліятэчнай дзейнасці)
- бугалтарскі (рэгістрацыя руху усіх рэсурсаў бібліятэкі)
- статыстычны
7. кантроль – параўнанне фактычнага стану бібліятэчнай дзейнасці з прадугледжаным планам і праверка рашэнняў. Аб’ектыўны і незалежны.
Карташоў выдзяляе таксама
8. інфармацыйную функцыю і
9.функцыю прыняцця рашэнняў.
10. PR.