3 Дзяржаўна прававое становішча вкл у складзе рп.

ВКЛ адводзілася роля правінцыі РП. Захоўваўся тытулы ВКл, і тытул вялікага князя літоўскага, дзейнічаў амаль не парушаны апарат… Амаль усё засталося на сваім месцы, дажа свій свод законаў, свае войска і скарб. Захоўваецца цалкам адміністрацыйны апарат: канцлер, падканцлер, маршалкі,падскарбнік, гетман, і іншыя. Шляхта перайшла у катыляцызм і апалячылася. Дзяржаўная мова польская.

Пасля Люблінскай уніі ў ВКЛ дзейнічаў гінеральны соймік, які набываў з часам рысы заканадаўчага органа. Сеймік па статуту 1588 года павінен быў збірацца у Слоніме, але збіраўся у Вільні і іншых гарадах. У 1673 сейм усхваліў пастанову , што кожны 3 сойм праводзіць ВКЛ у Гродне. У 1578 заснаванне літоўскага трыбунала, адпаведнасць Трыбунала РП.

4 Барацьба беларускага народа супраць польска- каталіцкай экспансіі.

Каталіцтва ахапіла паўночна заходнію частку Беларусі. І хоць праваслаўная царква захаваля свій уплыў на большую частку насельніцтва, пануючай рэлігіяй становіцца каталіцтва. Вышэйшыя пасады маглі занімаць толькі католікі. 1569 – адрываецца новы этап рэлігійнай барацьбы. У Вільню прыезджаюць некалькь ЕЗУІТАЎ. Першапачатковую уваго езуіты звярнулі на пасаду караля.. 1579 езуіты прымаюць удзел ў паходзе Стэфана Баторы. Жыгімонт 2 з’яўляўся выхадцам езуітаў, і таму заўжды быў у цэнтры увагі езуітаў.

Так жа езуіты бралі напрамак на народныя массы, асаблівую ўвагу дадавалі моладзі. Але негледзячы на такую працу езуіты не здолелі перамагчы пратэстантызм.

Шмат гадовая каталіцкая экспансія на Беларусі суправаджалася атаясамленнем рэлігійнай і этнічнай пранадлежнасці. Пачанаецца падзяленне на каталіцкага паляка і праваслаўнага рускага.

5 Берасцейская царкоўная унія. Барацьба уніяцкай царквы за існаванне і самабытнасць.

Берасцейская унія — акт пра арганізацыйнае аб'яднанне каталіцкай і праваслаўнай цэркваў на тэрыторыі Рэчы Паспалітай. Абвешчана ў кастрычніку 1596 на царкоўным саборы ў Брэсце, зацверджана каралём Рэчы Паспалітай Жыгімонтам III Вазам.

Асноўнымі фактарамі ажыццяўлення уніі былі: рэфармацыя і контррэфармацыя канца 16 ст. у Рэчы Паспалітай, і барацьба праваслаўных цэркваў ВКЛ і Масквы за пераняцце кіравальнай ролі канстанцінопальскага патрыярхату (2-я пал. 15—16 ст.), на агульным фоне каталіцкай экспансіі на землі ВКЛ (з кан. 14 ст.).

Пасля прыняцця ўніі не павінна было быць ломкі звычаяў і традыцый – знешне нічога не змянілася. На гэта вельмі спадзяваліся ініцыятары аб’яднання цэркваў. 23 снежня 1595 г. І.Пацей і К.Тарлецкі сустрэліся ў Рыме з Кліментам VIII, які згадзіўся з усімі ўмовамі і падпісаў папскую буллу аб уніі. 6-9 кастрычніка 1596 г. ў Бярэсце на царкоўным саборы, куды з’ехаліся прыхільнікі ўніі, уніяцтва было канчаткова аформлена як рэлігійны накірунак. Грамадства ўспрыняла ўвядзенне ўніі па-рознаму. Частка насельніцтва рашуча яе падтрымала асабліва ў епархіях, што ўзначальвалі прыхільнікі ўніі, частка насельніцтва рашуча адмовіліся ад рэформы. Уніяцтва праз падтрымку дзяржавы і культурна-асветніцкую дзейнасць паступова пашыралася сярод сельскага насельніцтва і гараджан, дробнай шляхты. Да пачатку XVIII ст. яно стала самай масавай рэлігіяй у княстве

Уніяцкая царква ліквідавана у 1839. на беларусі.