Города беларуси 9-11 века

Древнебелорусский город состоял из двух частей: укреплённого детинца (града) и ремесленно-торгового посада, где находился рынок. Отделение ремесла от земледелия, города от деревни стало предпосылкой развития торговли, города стали центрами внутренней и внешней торговли. Они имели рынки, на которых обменивали и продавали продукты питания, ремесленные изделия, зарубежные товары. В IX – XIII вв. внешнюю торговлю Беларусь вела с Византией, Арабским Востоком, Западной Европой, восточнославянскими княжествами. С развитием торговли появились и развивались денежные отношения. Они были довольно сложным. Деньги из драгоценных металлов постепенно приходят на смену деньгам-скоту и деньгам-пушнине. Первыми монетами, которые появились на территории Беларуси, были римские серебряные денарии I – III вв. н. э. В середине III – VIII вв. приток этих монет прекратился.

Историю денежного обращения можно разделить на три периода:

1) IX – X вв. – период куфического дирхема;

2) XI в. – период западноевропейского денария;

3) XII – XIII – безмонетный период.

В целом феодальные отношения в период своего становления на территории Беларуси содействовали росту общественного производства. Хозяйственные отношения в XI – первой половине XIII в. Отличались многоукладностью, однако постепенно феодальный уклад вытеснял остальные.

бел. землях

Да сярэдзіны 9 ст. старажытн. слав. насельніцтва фарміравалася ў ранне-феадальныя княтсвы, княжанні складалі з былых радавх абшчын, улада падзялялася паміж князем і Вечай. Веча- заканадаўчая ўлада, ф-цыі вечы- абранне князя, вызначала колькасць платы. Князь- выканаўчая ўлада, не меў права мець маемасць.

Развіццё земляробства і жывелагад., рамяства і гандлю, гарадоў і слав. зямель аб’яднан. абумовілі ўтварэнне дзяржавы Кіеўская Русь – ранне феадальная дзяржава, манархія, на чале князь, дума, баяры (князі, старш. дружыны). Князю падпаражкоўваўся вялікі апарат кіравання. у падуладных землях князю падпарабкоўваліся пасаднікі і іх намеснікі (тысяцкія). Пасаднікаў назначаў князь, тысяцкіх выбіралі на Вечы са знатных баяр. Князі асобных зямель знаходзіліся ў васальнай залежнасці.

Полацкае і Тураўскае княтсвы

Полацкае ўтварылася ў 9-10ст. у сярэднім цячэнні Зах. Дзвіны. упершыню упамінаецца у летапісу ў 862годзе. Летапiсец адзначау, што заснавалi Полацк крывiчы. Закан.-веча, выканаўчая-князь. князі былі, як мясцовыя, так і прышлыя (ворагі). Тут існавала дынастыя крывіцкіх князёў, з 10 ст. залежнасць Полацка ад Кіева слабее.

Тураўскае княства ўтварылася ў канцы 9 ст, аснова гаспадаркі-земляробства і жывелагадоўля, паляванне-другое места. Сяліліся селамі (весямі), рэліг. центрам быў пагост (вялікае сяло), жылі у падзямеллях. Земляр. насельніцтва было арганізавана у абшчыны – “меры”, “вермі”. У прававым і маемасн. сэнсе насельн. было аднародна. сяляне серды, радовічы, халопы, ізоі.

2 формы феад. землеуладання: вотчына з правам надзелу і памеснае за службу без правам спадчыны. Класс феадалаў меў іерархіі. Буйныя феадалы мелі войскі.

Высокі ўзровень с/г вытворчасці стварыў эканам. перебудовы аб адзяленні рамяства і гандлю ад земляробства. Месцам гэтых відаў з’явіліся гарады: 862-Полацк, 10ст-Тураў, 11ст-12 гарадоў, 12 ст-17 гарадоў, Мінск-1067 (паселішча ваеннага тыпу)

Пачатак 12 ст. стараж. Рус. распалася на дробныя княтвы.