Краіны Лацінскай Амерыкі і літаратура хх ст.

Спецыфіка лацінаамерыканскага рамана ў ХХ ст. Перайманне еўрапейскіх традыцый. Зварот да нацыянальнай гісторыі і народнай творчасці. Спалучэнне рэальнага і міфалагічнага, фантастыкі і гратэску ў межах магічнага рэалізму. Вобразы гвалту і адзіноты як скразныя ў лацінаамерыканскай літаратуры. Калумбія. Г. Гарсія Маркес: жыццёвы і творчы шлях – “падрыхтоўчая” праца да рамана “Сто гадоў адзіноты”: гісторыя Маконда і яе сувязь з лёсам шасці пакаленняў сям’і Буэндзіа – правобраз гісторыі краіны, кантынента, чалавецтва ў закінутым свеце; раман “Восень патрыярха” і аповесць “Палкоўніку ніхто не піша”. Асаблівасці магічнага рэалізму ў творчасці. Бразілія. Ж. Амаду “Крама цудаў”. Аргенціна. Х. Картасар “Выйгрышы”, “Гульня ў класікі”, зборнікі апавяданняў /экранізацыя “Буйным планам /фотапавелічэнне/” М. Антаніоні/. Х.Л. Борхес: прадстаўнік магічнага рэалізму /“Кніга пра выдуманыя істоты”/, “малая проза” /“Алеф”/, вяртанне да фантастыкі /“Кніга пяску”/. Мексіка: К.Фуэнтэс – гісторыя ад ацтэкаў да сучаснасці /“Месца бязвоблачнай яснасці”/. Гватэмала: М. Астурыяс – асуджэнне дыктатуры /“Сеньёр Прэзідэнт”, “Маісавыя людзі”/. Венесуэла: М.А. Сільва – “І стаў той камень Хрыстом”.

Краіны Азіі і літаратура хх ст.

Індыя: бенгальска-індыйскі пісьменнік Р. Тагор: зварот да нацыянальных традыцый /паэзія і проза ў перакладах на беларускую мову/. Японія: Ясунары Кавабата – пачуцці тугі і адзіноцтва /“Тысячакрылы жораў”/. Коба Абэ – праблема адасаблення асобы і пошукі выратавання ў свеце /раман “Жанчына ў пяску”: шматстайнасць тлумачэнняў фіналу/. Іншыя творы Абэ /, “Спаленая карта”, “Чужы твар”/, іх сугучнасць ідэям экзістэнцыялізму. Творчасць Муракамі.

Літаратура славянскіх краін хх ст.

Кастрычніцкая рэвалюцыя і яе значэнне для развіцця літаратуры ў гэтых краінах, адлюстраванне ў ёй падзей Першай сусветнай вайны. 20–30-я гады ў балгарскай, польскай, чэшскай і інш. літаратурах /Х. Смірненскі, Гео Мілеў, Н. Вапцараў, Я. Гашак, І. Волькер, М. Маерава, У. Бранеўскі, Ю. Тувім і г.д./. Тэма Другой сусветнай вайны /пісьменнікі ў эміграцыі, зварот да гэтай тэмы пасля вайны/. Літаратура 2-й паловы ХХ ст.: мастацкае засваенне тэм рэчаіснасці, маральная праблематыка /П. Вежынаў “Бар’ер”, І. Давыдкаў “Белы конь за вакном”/. Вясковае жыццё і яго адлюстраванне /Ю. Кавалец “Пераплывеш раку”, Я. Козак “Гняздо бусла”/. Росквіт рамана, размыканне яго жанравых межаў, змяненне апавядальных структур, пранікненне фальклорнай, міфалагічнай вобразнасці /І. Радзічкаў, Т. Новак, Л. Мештэрхазі/. Навуковая фантастыка, спецыфіка навукова-тэхнічнай, маральна-этычнай праблематыкі /творы С. Лема, П. Вежынава/. Літаратура на мяжы ХХ–ХХІ стст.

Масавая літаратура

Асноўныя прыкметы, прычыны распаўсюджвання. Жанры рамана: бытавы, або жаночы; мілітарысцкі, або салдацкі; дэтэктыў /разнавіднасці: “псіхалагічны дэтэктыў”, “раман атмасферы”; класіка жанру – творы Ж. Сіменона, А. Крысці/; вестэрн /падабенства да жанраў прыгодніцкай літаратуры, раманы пра Дзікі Захад і яго засяленне/; коміксы, або графічная літаратура. Слоўнік мас-культа: бэстсэлер, кіч, неакіч, кэмп, кінараман, фотараман, трылер і інш. Спецыфіка распаўсюджвання “масавай літаратуры” на Беларусі.