Глава 26 супрацьпажарны рэжым захоўвання музейных фондаў

237. Для папярэджання пажараў неабходна выконваць усе правілы супрацьпажарнага рэжыму ў музеі, у тым ліку:

ажыццявіць вогнестойкую прапітку драўляных перакрыццяў;

забяспечыць правільнае размяшчэнне абсталявання;

забяспечыць наяўнасць і належны стан супрацьпажарнага інвентару, сістэм аўтаматычнага пажаратушэння і сігналізацыі;

праводзіць пастаянны кантроль за станам электрасетак.

238. У фондасховішчах павінны быць пазначаны шафы і вітрыны, у якіх знаходзяцца музейныя прадметы, якія падлягаюць першачарговай эвакуацыі ў экстрэмальных умовах.

Глава 27 комплекснае захоўванне музейных фондаў

239. Пры немагчымасці забяспечыць паасобнае захоўванне музейных прадметаў і музейных калекцый з розных матэрыялаў дапускаецца іх комплекснае захоўванне.

240. У сховішчах комплекснага захоўвання дапушчальная вільготнасць не павінна перавышаць 50–65 %.

241. Усе матэрыялы, якія не пераносяць святла (тканіны, папера, кнігі, фотаматэрыялы, творы з выкарыстаннем нетрывалых фарбаў), павінны быць размешчаны ў спецыяльным абсталяванні, якое перашкаджае пранікненню святла.

242. У выпадку зніжэння ці павышэння дапушчальнага ўзроўню вільготнасці пры комплексным захаванні неабходна выкарыстоўваць сродкі агульнага яе павышэння ці паніжэння, якія звычайна ўжываюцца музеямі.

243. Пры захоўванні комплексаў матэрыялаў, напрыклад геалагічных i батанічных груп i іншых, аддаецца перавага складаючым матэрыялам (глебавым, заалагічным, батанічным i іншым). Як у экспазіцыі, так i ў фондах такія матэрыялы павінны знаходзіцца ў вітрынах (шафах), якія герметычна зачыняюцца.

Глава 28 паасобнае захоўванне музейных прадметаў з паперы (дакументальны фонд, рэдкія кнігі, рукапісы)

244. Пры арганізацыі захоўвання музейных прадметаў на папяровай аснове неабходна ўлічваць, што папера разбураецца пад уздзеяннем святла, а таксама ад страты вільгаці. Забараняецца:

захоўваць музейныя прадметы з паперы i на папяровай аснове ў адкрытым выглядзе на сталах, паліцах, стэлажах;

перагінаць азначаныя матэрыялы (акрамя карт, якія замацаваны мяккай тканінай, асобных архіўных дакументаў, якія маюць натуральныя перагіны), скручваць ix;

прымацоўваць кнопкамі цi цвікамі графічныя лісты, загінаць аўтарскія палі ці адразаць ix;

прыклейваць графічныя лісты цалкам на кардон альбо прыклейваць пашпарт непасрэдна на палі малюнка цi гравюры;

выкарыстоўваць клей альбо клейкую стужку фабрычнай вытворчасці непасрэдна для замацавання твораў графікі.

245. У мэтах прадухілення ўздзеяння святла i пылу матэрыялы з паперы павінны захоўвацца ў шчыльна зачыненых шафах з паліцамі i шуфлядкамі, якія лёгка выцягваюцца.

246. Дакументы малых памераў захоўваюцца ў канвертах з паперы ці папках. Кожная папка, канверт павінны мець вопіс дакументаў.

247. Рукапісныя кнігі (на пергаменце i на паперы), старадрукаваныя кнігі захоўваюцца ў спецыяльных шафах, папках, каробках, якія забяспечваюць ix абарону ад святла i пылу.

248. Скруткі захоўваюцца ў спецыяльных папках гарызантальна альбо накручанымі на адпаведны валік і ў футарале.

249. Расклееныя часткі скруткаў захоўваюцца ў папках не болей за 50–60 лістоў у кожнай. Расклейка скруткаў дазваляецца толькі ў выпадку надзвычайнай неабходнасці пасля нумарацыі склееных лістоў.

250. Праца з рукапіснымі і старадрукаванымі кнігамі праводзіцца на месцах, абсталяваных сталамі ці пюпітрамі.

251. Памяшканні, у якix экспануюцца прадметы дадзенай групы матэрыялаў, неабходна абараняць ад прамых сонечных прамянёў, яркага дзённага святла i скразнякоў.