Текст 2

Αίσωπος

Ο Αίσωπος ήταν ο μεγαλύτερος Έλληνας μυθογράφος. Γεννήθηκε στα 500 π.Χ. και, σύμφωνα με την παράδοση, η καταγωγή του Αισώπου ήταν από τη Φρυγία. Ο Αίσωπος ήταν δούλος. Αφέντης του ήταν ο φιλόσοφος Ξανθός, που είχε αγοράσει τον Αίσωπο στο παζάρι, γιατί στοίχιζε πολύ φτηνά. Τον πουλούσαν φτηνότερα, γιατί ήταν πολύ άσχημος.' Οταν όμως ο Ξανθός του υπέβαλε μερικές ερωτήσεις, από τις απαντήσεις που έδοσε κατάλαβε πως ήταν πολύ έξυπνος και τον πήρε μαζί του στο νησί Σάμος. Οι κάτοικοι του νησιού πολύ γρήγορα αγάπησαν τον Αίσωπο για την εξυπνάδα του, πήγαιναν συχνά στο σπίτι του καιάκουγαν με μεγάλο ενδιαφέρον τους μύθους και τα παραμύθια του. Στο τέλος οι Σαμιώτες υποχρέωσαν τον Ξανθό να τον ελευθερώσει.

Για να καταλάβει κανείς πόσο έξυπνος και σοφός ήταν ο Αίσωπος θα διηγηθούμε ένα περιστατικό από τη ζωή του.

Μια μέρα ο Ξανθός που περίμενε καλεσμένους για συμπόσιο, έστειλε τους υπηρέτες να καλέσουν τον Αίσωπο και του είπε:

— Για έλα εδώ, Αίσωπε! Αύριο έχω φίλους καλεσμένους για συμπόσιο. Να τι πρέπει να κάνεις: πήγαινε στο παζάρι και αγόρασε ό, τι εσύ θεωρείς καλύτερο. Σου αφήνω ελεύθερη την εκλογή. Ας δούμε τι θα διαλέξεις.

— Να μείνεις ήσυχος, είπε ο Αίσωπος. Αύριο θα φάτε τα καλύτερα φαγητά. Την επομένη πήγε στο παζάρι και αγόρασε μόνο γλώσσες. Τιποτ'άλλο. θύμωσε ο Ξανθός, όταν είδε στο τραπέζι μόνο γλώσσες και φώναξε: "Να τον είχα μπροστά μου, θα τον σκότωνα! Φέρτε τον αμέσως μπροστά στους καλεσμένους!" Ο Αίσωπος ήρθε.

— Μα την αλήθεια, ξεπέρασες κάθε όριο! Για πες μου, η γλώσσα είναι το καλύτερο φαγητό; ρώτησε ο Ξανθός.

— Ναι, απάντησε ψύχραιμα ο Αίσωπος. Μα τους θεούς, δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από τη γλώσσα. Αυτή είναι το όργανο συνεννόησης και της φιλίας ανάμεσα στους ανθρώπους. Χωρίς τη γλώσσα είναι αδύνατη η κοινωνική και πολιτική ζωή. Είναι το κλειδί της επιστήμης, το όργανο της αλήθειας και της λογικής. Σκεφθείτε και πέστε μου αν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη γλώσσα,

— ' Εχει δίκιο, είπαν όλοι οι καλεσμένοι.

— Ναι, αλλά δεν θα τον αφήσω να γλυτώσει έτσι εύκολα, είπε πεισμωμένος ο αφέντης. — Να, λοιπόν, τι θα κάνεις αύριο. Πάρε τα λεφτά και αγόρασε το χειρότερο φαγητό. Αυτό που θεωρείς εσύ το χειρότερο.

Ο Αίσωπος αγόρασε πάλι γλώσσες. Κι όταν ο Ξανθός είδε πάλι γλώσσες, έγινε θηρίο.

Μα ο Αίσωπος απάντησε σοβαρά και ήρεμα.

— Ορκίζομαι στον'Αρη, το θεό του πολέμου, δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τη γλώσσα. Αυτή φέρνει τις φιλονικίες, τους πολέμους. Αυτή είναι όργανο της ψευτιάς, της συκοφαντίας, της εξύβρισης, του σκότους.

Κανένας δεν έφερε αντίρρηση. Σύντομα ο Ξανθός αναγκάστηκε να κάνει τον Αίσωπο σύμβουλο του. Και ίσαμε σήμερα μας έμεινε η έκφραση: αυτός μεταχειρίζεται αισώπειο γλώσσα.

Текст 3

Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ

— Α! Τι θησαυροί! Πόσο σιτάρι! Είσαι πολύ πλούσιος και ευτυχισμένος!

— Ω, καλώς τον κυρ τζίτζικα! Δεν είσαι ο τζίτζικας;' Εχω καιρό να σε δω και σε βλέπω αδυνατισμένο. Εσύ με γνωρίζεις;

— Ου, βέβαια. Είσαι μυρμήγκι. Πάντα δουλεύεις, βλέπω.

— Ε, τι να κάνω. Έπιασε ξαφνικά μπόρα, μου έβρεξε το αποθηκευμένο σιτάρι και το έβαλα στον ήλιο να στεγνώσει. Σε λίγο θα το βάλω πάλι μέσα. Μπορούσα να το αφήσω να σαπίσει; Μα εσύ πώς από δω; — Η ανάγκη μ'έφερε, κυρ μύρμηγκα. Χειμώνας, βλέπεις, κρύο, με σφίγγει η πείνα και δεν έχω το παραμικρό να βάλω στο στόμα μου. Εσύ τα έχεις όλα άφθονα.' Αφησε με να φάω κάτι από τα αγαθά σου, να πάρω και τίποτα μαζί

μου.

— Μα γιατί να μην έχεις; Γιατί δεν μάζεψες και συ μερικά πράγματα, να

τ'αποθηκεύσεις για το χειμώνα; Τι έκανες όλο το καλοκαίρι;

— Τραγουδούσα. Δε με άκουγες; ζ..., ζ..., ζ....

— Μόνο τραγούδι; Δε συλλογίστηκες, πως θα ερχόταν και κακός καιρός; Αφού, λοιπόν, τότε τραγουδούσες, τώρα χόρευε.