Scena 9

Józef: odpocznijmy pod tym drzewem, Mario. Niech nasz dobry osioł trochę poje.

Gwiazda: witam cię, Boże stworzenie!

Osioł: gwiazdo?

Gwiazda: Cieszę się, że znów cię widzę. Wracasz z Betlejem?

Osioł: ach, Gwiazdo, moja podróż była marna. Nie spotkałem Boga w Betlejem. Być może, On nie przyszedł na ziemię?

Gwiazda: miły ośle! Czy jeszcze nie zrozumiałeś, co za dziecko się urodziło w tej biednej stajni? czy nie wiesz jeszcze, kogo uratowałeś?

Osioł: dziecko? Tak, spotkałem tych nieszczęsnych ludzi i chcę im pomóc.

Gwiazda: wieziesz w swoim wózku Boga, miły ośle.

Osioł: żartujesz?

Gwiazda: zobacz sam.

Osioł: Bóg na moim wózku. Taki mały i bezradny... I podobny do człowieka...

Gwiazda: on stanie się wielkim i naprawi błędy człowieka. On uratuje świat. Tyś pomógł mu, ośle, dlatego spełni się twoje marzenie.

Osioł: jakie marzenie?

Gwiazda: czy nie chciałeś zostać gwiazdą? Będziesz z nami żyć na niebie szczęśliwie i spokojnie!

Osioł: będę gwiazdą... Moje marzenie... Poczekaj, kto wtedy powiezie Boga i tych ludzi do Egiptu?

Gwiazda: wszystko, co się dzieje na ziemi nie będzie więcej cię interesować. A ty zostaniesz gwiazdą. Jeden, dwa, trzy...

Osioł: nie, nie! Nie zgadzam się. Nie chcę być gwiazdą, chcę pozostać osłem.

Gwiazda: co się zdarzyło, bracie Ośle?

Osioł: nie chcę być gwiazdą! Chcę pozostać osłem! Chcę wieźć Boga do Egiptu. Obudź się, gospodarzu! Trzeba już jechać!

Józef: jak to się stało, że zasnąłem? Obudź się, Mario! Trzeba już jechać!

Gwiazda: żegnam cię, bracie Ośle. Widzę, że naprawdę znalazłeś to, czego szukałeś.