28В.Асаблівасці развіцця сельскагаспадарчай і прамысловай вытворчасці беларускага рэгіёна ў 60-90гг. 19ст

На змену прыгоннай гаспадарцы прыйшла пераходная сістэма(складалася з элементаў феад-га і капітал-га ладу).сяляне працавалі на паноў з-за эканам-най неабходнасці.на беларусі дамінавала буйное латыфундыяльнае памешчыцкае землеўладанне.СГ ўцягвалася ў рыначныя адносіны.на 1-ым месцы стаяла вытворчасць збожжа,з 70гг. 19ст. беларусь стала экспартёрам збожжавых у Расію і замежжа.Да канца 90х жывёлагадоўля павялічвае тэмпы развіцця і колькасць статкаў узрасла на 50%.Зямля стала абектам куплі-продажу і да канца 70х гг. 19ст. 62% сялянскіх двароў мелі па 15 дзесяцін зямлі,каля 10,4%-больш за 20 дзесяцін.У 80х гг. 19ст. паток таннага і якаснсгс хлеба з амерыкі,Канады,Аўстраліі і Аргенціне знізіў кошт яго ў Еўропе.У працэссе сусветнага агарарнага крызісу цана на пшаніцу ўпала на 10-35%,ячмень-на 38-62%,на жыта-у 2 разы.Беларускія памешчыкі разараліся.Памешчыцкя гаспадарка стала пазыковай і пашыралася арэнда зямлі.Падзенне цэн пачын-цца у 1881г. і працяг-цца да 1897г.З-за таго,што вываз хлеба ў Рыгу і варшаву стаў нявыгадны,памешчыкі пераводзілі гаспадарку на малочную жывёлагадощлю,выраб масла и сыру,ільнаводства, бульбаводства, вырошчванне канаплі.Пад уплывам крызісу пачына­ецца ўвядзенне машыннай тэхнікі.Хуткімі тэмпамі ішла дыферэнцыяцыя сялянскай гаспадаркі.У гаспадарках сялянскай буржуазіі працавала 55 тыс. батракоў.Сусветны аграрны крызіс прывёу да змены спецыялізацыі СГ Беларусі.Галоунымі цэнтрамі вытворчасці ільна сталі паветы Віленскай,Віцебскай і Маплёускай губерняу.Лён вывозілі у Германію і Аустрыю.Вытворчасць канаплі была у Магілёускай губерні.Пяньку вывозілі у Германію і Англію.Гродзенская і Менская губерніі вырошчвалі бульбу і займаліся вінакурствам.

Прамъгсловасць.Развіццё капіталізму на Беларусі праходзіла у тры этапы: 1)дробнатаварная вытворчасць (дробныя сялянскія промыс­лы); 2) капіталістычная мануфактура; 3) фабрыка.Ад-бывауся рост рамеснай вытворчасці:узрасла колькасць прадпрыемствау,рабочых,прадукцыі. У мястэчках было 63 % рамеснікау,у гарадах — 37 %.Невялікія капіталістычныя ману­фактуры дзейнічалі у харчова-смакавай,гарбарнай,суконнай,шкляной,керамічнай,цаглянай і тэкстыльнай прамысловасцях.1х коль­касць узрасла з 7 да 17 %.Вялікая удзельная вага дробнатаварнай вы­творчасці на Беларусі тлумачыцца пстарычнымі умовамі: 1)пераселенае з сельскай мясцовасці яурэйскае насельніцтва не магло валодаць вялікімі капіталамі; 2)на Беларусі не існавала адкрытых радовішчау карысных выкапняу (нафты, вугля, жалезнай руды); 3)адмоуна адбілася суседства з добра развітымі буйнымі прамысловымі рэгіёнамі Прыбал­тыкі,Пецярбурга і цэнтрапьных расійскіх губерній.Фабрычна-завадская прамысловасць разввалася марудна.Асноуная колькасць фабрык ! заводау была пабудавана у 1880-1890-я гг.3 1877 г. дзейнічалі аб'яднанне "Віцебскі трамвай"і Гродзенскае таварыства водазабеспячэння. Развівалася банкауская сістэма.Існавалі Менскі Камерцыйны банк,пяць аддзяленняу Дзяржаунага банку,шматлікія філіялы Пецярбургска-Азоускага,Азова-Данскога банкау і інш.Крупныя прадпрыемаствы: машынабудаунічы і металургічны заводы у Менску,ільнопрадзільная фабрыка "Дзвіна" у Віцебску, дрэваапрацоучы завод у Пінску, запалкава-папяровы завод у Гомелі, піузавод у Магілёве.Беларуская прамысловасць мела пераапрацоучыя галіны спецыялізацыі.Першае месца належала вінакурству.На другім была вытворчасць запалак,паперы,кардону (Менская і Магілёуская губерніі).Тэкстыль стаяу на трэцім месцы (Гродзенская губернія).У выніку эканамічнага крызісу 1881-1886 гг. сярэднегадавы прырост прадукцыі знізіуся у 2 разы.Ажыуленне беларускай прамысловасш пачалося у 1887-1890 гг.