Komunikacja społeczna
II. WPROWADZENIE DO KOMUNIKACJI SPOŁECZNEJ
S.P.Morreale, Komunikacja
między ludźmi, s.
28-57.
KOMUNIKOWANIE
sposób organizowania wiadomości w celu stworzenia znaczenia
przekazywanie informacji, umiejętności, uczuć itp. za pomocą obrazów, słów, gestów
proces
tworzy świat społeczny
ogranicza
funkcjonalne
adaptuje
jest holistyczne
wymaga koordynacji (kompetencji komunikacyjnej)
Komunikowanie jest procesem:
społecznym
kreatywnym
dynamicznym
ciągłym
symbolicznym
nieuchronnym
interakcyjnym
nieodwracalnym
Modele komunikacji:
transfer informacji komunikacja jako jednostronny proces, nadawca koduje wiadomość, przekazuje ją przez kanał do odbiorcy, który wiadomość dekoduje
Uzgadnianie znaczenia
interakcyjny model komunikacji: na zmianę uczestnicy zamieniają się rolami nadawcy i odbiorcy
transakcyjny model komunikacji: nadawca i odbiorca kodują i dekodują informacje jednocześnie, przy czym każdy uczestnik ma osobisty obszar znaczeń, które nakładając się na siebie tworzy obszar wspólny
perswazja wzmacnianie, zmienianie, modyfikacja
tworzenie społeczności komunikacja międzykulturowa
B. Dobek-Ostrowska, Podstawy
komunikowania społecznego,
s. 11-38
DEFINICJE KOMUNIKOWANIA:
Ch. Cooley komunikowanie jako mechanizm, dzięki któremu stosunki międzyludzkie istnieją i rozwijają się, a wytworzone przez umysł ludzki symbole są przekazywane w przestrzeni i zachowywane w czasie
J. Dewey społeczeństwo istnieje nie tylko dzięki przekazywaniu informacji i komunikowaniu się, ale że jego istnienie polega na procesach przekazu i komunikowania
W. Schramm komunikowanie jest narzędziem, które pozwala społeczeństwom egzystować i ze względu na swój charakter wyróżnia ludzi od innych istot żywych.
M. Defleur komunikowanie jako akt, który jest środkiem, przez który wyrażane są normy grupowe, sprawowana kontrola społeczna, przydzielane role, osiągana koordynacja wysiłków
R. Verdeber komunikowanie jest transakcyjnym procesem kreowania znaczenia przez jego uczestników, zarówno na poziomie interpersonalnym jak i publicznym
G. Jowett & V. O’Donnel komunikowanie jako sytuacja, w której jednostka A mówi do jednostki B o X.
definicja uniwersalna
Komunikowanie jest procesem
porozumiewania się jednostek, grup lub instytucji. Jego celem jest
wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami.
Proces ten odbywa się na różnych poziomach, przy użyciu
zróżnicowanych środków i wywołuje określone skutki.
Cechy procesu komunikowania:
jest procesem społecznym
zachodzi w określonym kontekście społecznym
proces kreatywny
ma charakter dynamiczny
proces ciągły
proces symboliczny
proces interakcyjny
jest celowe i świadome
jest nieuchronne
jest procesem złożonym
jest nieodwracalne