- •Прадмет вывучэння метэаралогіі і кліматалогіі
- •1.1. Атмасфера
- •1.2. Надвор’е
- •1.3. Кліматалогія
- •1.4. Кліматаўтварэнне
- •1.5. Народнагаспадарчае значэнне метэаралогіі і кліматалогіі
- •1.6. Задачы метэаралогіі і кліматалогіі
- •1.8. Сувязь метэаралогіі з іншымі навукамі Дыферэнцыяцыя дысцыпліны
- •1.9. Асноўныя этапы гісторыі метэаралогіі і кліматалогіі
- •Метады даследаванняў у метэаралогіі і кліматалогіі
- •1.11. Арганізацыя метэаралагічных назіранняў Служба надвор’я
- •1.11.1. Метэаралагічныя назіранні ў Рэспубліцы Беларусь
- •1.11.2. Міжнароднае супрацоўніцтва ў галіне метэаралогіі
- •2.1. Будова атмасферы
- •2.2. Хімічны склад паветра
- •3.1. Ціск паветра
- •3.2. Тэмпература паветра
- •3.3. Шчыльнасць паветра. Ураўненне стану газаў
- •3.4. Змяненне атмасфернага ціску з вышынёю
- •3.5. Асноўнае ўраўненне статыкі атмасферы
- •3.6. Бараметрычная формула
- •3.7. Барычная ступень
- •3.8. Адыябатычныя працэсы ў атмасферы
- •3.9. Патэнцыяльная тэмпература
- •3.10. Вертыкальнае размеркаванне тэмпературы Тэрмічная стратыфікацыя атмасферы
- •3.11. Змяненні патэнцыяльнай тэмпературы ў залежнасці ад яе вертыкальнага градыента (стратыфікацыі)
- •3.12. Стратыфікацыя і вертыкальная раўнавага насычанага паветра
- •4.1. Сонечная радыяцыя
- •4.3. Сонечная пастаянная
- •4.4. Прамая сонечная радыяцыя
- •4.5. Паглынанне сонечнай радыяцыі ў атмасферы
- •4.6. Рассеянне сонечнай радыяцыі
- •4.7. Закон аслаблення сонечнай радыяцыі ў атмасферы
- •Такім чынам, пры праходжанні сонечнымі промнямі m мас колькасць прамой радыяцыі каля паверхні Зямлі складзе
- •4.9. Сумарная радыяцыя
- •4.10. Адбітая і паглынутая сонечная радыяцыя
- •4.13. Цяплічны (парніковы) эфект атмасферы
- •4.14. Радыяцыйны баланс зямной паверхні
- •4.16. Размеркаванне сонечнай радыяцыі на верхняй мяжы атмасферы
- •4.17. Геаграфічнае размеркаванне сумарнай радыяцыі
- •4.18. Геаграфічнае размеркаванне радыяцыйнага баланса
- •4.19. Цеплавы баланс зямной паверхні
- •5.1. Віды цеплаабмену атмасферы з навакольным асяроддзем
- •5.3. Адрозненні ў цеплавым рэжыме глебы і вадаёмаў
- •5.4. Распаўсюджванне цяпла на глыбіню глебы
- •Характарыстыка тэмпературы паветра
- •5.6. Гадавая амплітуда тэмпературы паветра і кантынентальнасць клімату
- •Тыпы гадавога ходу тэмпературы паветра
- •5.8. Зменлівасць сярэдніх месячных і гадавых тэмператур
- •Сярэдняя месячная і гадавая тэмпература паветра (оС) і крайнія яе значэнні ў асобныя гады
- •5.9. Інверсіі тэмпературы
- •5.10. Геаграфічнае размеркаванне тэмпературы прыземнага слоя атмасферы
- •5.11. Тэмпература шыротных кругоў
- •Водны рэжым атмасферы
- •6.1. Выпарэнне і насычэнне вадзяной пары
- •6.2. Уласцівасці пругкасці насычэння
- •6.3. Закон выпарэння
- •6.4. Выпаральнасць
- •6.5. Геаграфічнае размеркаванне выпарэння і выпаральнасці
- •6.6. Характарыстыкі вільготнасці паветра
- •6.7. Сутачны і гадавы ход парцыяльнага ціску вадзяной пары
- •6.8. Сутачны і гадавы ход адноснай вільготнасці
- •6.9. Геаграфічнае размеркаванне парцыяльнага ціску вадзяной пары і адноснай вільготнасці
- •6.10. Кандэнсацыя вадзяной пары ў атмасферы
- •6.11. Ядры кандэнсацыі
- •6.12. Воблакі
- •6.13. Мікрафізічны склад (структура) воблакаў
- •6.14. Міжнародная класіфікацыя воблакаў
- •6.15. Генетычная класіфікацыя воблакаў
- •6.16. Геаграфічнае размеркаванне воблачнасці
- •6.18. Туманы--утварэнне і геаграфічнае размеркаванне
- •6.18. Атмасферныя ападкі
- •6.19. Гідраметэаралагічная ацэнка ўвільгатнення тэрыторыі
- •6.20. Водны баланс Зямлі
- •6.21. Снегавое покрыва
6.21. Снегавое покрыва
Снег, які выпадае на зямную паверхню пры адмоўных тэмпературах, утварае снегавое покрыва. Працягласць залягання снегавога покрыва складае ад некалькіх дзён у нізкіх шыротах да 9-10 месяцаў на востравах Арктыкі і Антарктыкі. Устойлівае снегавое покрыва характэрна для раўнін умераных і высокіх шырот. У трапічных і субтрапічных шыротах адзначаецца толькі выпадзенне снега, а пастаянае снегавое покрыва не ўстанаўліваецца.
Снегавое покрыва харатарызуюць наступнымі асноўнымі фізічнымі велічынямі: 1) магутнасцю, см; 2) шчыльнасцю, г/см3; 3) запасам вады, мм; 4) характарам залягання.
Снегавое покрыва з’яўляецца важным прыродным элементам, які ўплывае на рэчыўна-энергетычны абмен паміж атмасферай і падсцілаючай паверхняй, а таксама на гаспадарчую дзейнасць.
Намі праведзены палявыя даследванні фізічных характарыстык снегавога покрыва Браслаўскага марэннага ўзвышша Беларускага Паазёр’я [1986]. Даследаванні паказваюць, што ў межах аднаго ландшафта асноўныя фізічныя характарыстыкі снегавога покрыва залежаць ад пагодна-кліматычных ўмоў, формы рэльефа і характару расліннасці (табл. 6.4). Найбольшай зменлівасцю ў прасторы адрозніваецца магутнасць снегавога покрыва, якая залежыць ад колькасці выпаўшага снегу, яго шчыльнасці і рэжыма ветра. Ветравыя патокі ва ўзаемадзеянні з падсцілаючай паверхняй істотна пераразмяркоўваюць снегавое покрыва. Каля розных перашкодаў і ў паглыбленнях рэльефу (западзены, яры, лагчыны, кустоў’е і г. д.) утвараюцца магутныя адклады снегу. На станоўчых формах рэльефу (вяршыні, верхнія часткі ўзгоркаў, вадападзелы) адбываецца здуванне снегу і нават агаленне глебавага покрыва.
Шчыльнасць снегу ў адрозненні ад яго магутнасці мае меншую прасторавую зменлівасць. Найменшай шчыльнасцю валодае свежавыпаўшы снег – 0,1-0,15 г/см3; шчыльнасць зляжалага снегу дасягае 0,6-0,7 г/см3. Шчыльнасць снегу залежыць ад яго магутнасці, тэмпературы паветра і хуткасці ветру. Пры моцным ветры і адлігах снег шчыльней, чым пры нізкіх тэмпературах і бязветранасці. І.Д. Копанеў (1978) адзначае, што на працягу зімы па меры накаплення снегу пад уздзеяннем уласнага цяжару яго шчыльнасць павялічваецца на 10 % за месяц.
У лесе фарміруецца больш магутнае снегавое покрыва, аднак яго шчыльнасць аказваецца значна менш, чым у чыстым полі (табл. 6.5). Гэта тлумачыцца тым, што лясная расліннасць істотна аслабляя дзеянне ветра і адліг, якія ўшчыльняюць снег.
Ад вышыні і шчыльнасці залежыць запас вады ў снезе. Пры павялічэнні магутнасці і шчыльнасці снега запас вады расце. Пад полагам леса ў выніку вялікай магутнасці снега запас вады ў 1,5-2 раза вышэй, чым у чыстым полі. У перасечанай мясцовасці ў адмоўных формах рэльефу, дзе снег намнажаецца і ўшчыльняецца, запасы вады ў 5-10 разоў пераўзыходзяць запасы, якія ствараюцца на дадатных формах рэльефа.
З’яўляючыся прадуктам клімату, снегавое покрыва выступае важным фактарам клімату. Пад уплывам снегавога покрыва адбываецца пераразмеркаванне цяпла і вільгаці, змяняецца структура цеплавога і радыяцыйнага баланса. Снегавая праслойка разрывае цеплаабарот паміж глебай і паветрам. Снег валодае выключна вялікай адбівальнай здольнасцю. Так, альбеда свежавыпаўшага снегу складае 90-95 %, што ў 3-4 разы больш, чым для аголенай глебы. За кошт высокага альбеда адбываецца другаснае рассеянне адбітай радыяцыі ў атмасферы, што істотна павялічвае прыродную асветленасць. Акрамя таго, снег мае максімальную выпраменьвальную здольнасць, якая спрыяе інтэнсіўнаму радыяцыйнаму ахаладжэнню. Пагэтаму радыяцыйны баланс снегавой паверхні заўсёды адмоўны, што заметна паніжае тэмпературу ніжняга слою паветра, усталёўваючы інверсійнае яе размеркаванне.
Снег валодае ацяпляльнымі ўласцівасцямі, якія з поспехам выкарыстоўваюцца ў земляробстве. Снег аказвае станоўчы ўплыў на ўмовы перазімоўкі сельскагаспадарчых культур. Ацяпляльныя ўласцівасці снегавога покрыва тлумачацца яго нізкай цеплаправаднасцю, абумоўленай малой шчыльнасцю. Так, цеплаправоднасць снега ў 7-9 разоў менш цеплаправоднасці мінеральнай часткі глебы (Няфедзьева, 1975). Акрамя таго, снег захоўвае глебу ад глыбокага прамярзання і з’яўляецца важнай крыніцай вільгаці для глебы і рачнога жыўлення.