Тэма 3. Вытворчасць культурных даброт і асаблівасці кіравання

Паняцці "культурная каштоўнасць", "культурныя даброты", "прадукты сферы культуры", "культурныя тавары". Адрозненне культурных даброт па ступені матэрыялізацыі, спосабу задавальнення культурных патрэбнасцеў і па выконваемых функцыях. Узаемная абумоўленасць аб’ектаў фарміравання культурных патрэбнасцей. Параўнальная вытворчая і спажывецкая характарыстыка сродкаў і прадуктаў культурнай дзейнасці. Фарміраванне попыту на прадукты культурнай дзейнасці. Аснова працы менеджэра вольнага часу – стымуляванне сацыякультурнай дзейнасці (мэтанакіраваны ўплыў на свядомасць асобы, актыўнае далучэнне да культурнай дзейнасці насельніцтва, прыцягненне маіэрыяльных і фінансавых сродкаў для задавальнення культурных запатрабаванняў людзей).

Семінар:

1. Паняцце і змест культурных даброт.

2. Класіфікацыя: матэрыяльныя культурныя даброты.

3. Класіфікацыя: нематэрыяльныя аб’екты фарміравання культурных патрэбнасцей.

4. Узаемная абумоўленасць аб’ектаў фарміравання культурных патрэбнасцей.

5. Ацэнка рэзультатаў сацыяльна-культурнай дзейнасці.

6. Фарміраванне попыту і прапанавання на прадукт сацыяльна-культурнай дзейнасці.

7. Аснова працы менеджэра вольнага часу – стымуляванне сацыякультурнай дзейнасці.

Літаратура:

Михеева Н.А., Галенская Л.Н. Менеджмент в социально-культурной сфере: Учебное пособие.- СПб.: Изд-во Михайлова В.А., 2000.

Чижиков В.М., Чижиков В.В. Введение в социокультурный менеджмент.– М.: МГУКИ, 2003.

www.artmanager.ru

www.countries.ru/library

www.kimpress.by

Тэма 4. Паняцце і мэты кіравання культурнымі працэсамі і іх рэгулявання

Рэгламентацыя – шлях да эфектыўнай каардынацыі і свабоды (Дзюркгейм). Дзяржава як паўнапраўны рыначны агент, які забяспечвае сацыяльныя запатрабаванні грамадства. Магчымыя ролі дзяржавы ў кіраванні сацыяльна-культурнай сферай, кіраўнічыя рычагі. Адпаведнасць кіравання і рэгулявання культурных працэсаў мэтам, задачам, сродкам і прынцыпам культурнай палітыкі. Прынцыпы субсідыярнасці і ўзаемадапаўняльнасці як аснова падтрымкі некамерцыйнай дзейнасці ўстаноў культуры. Кіраўнічы цыкл. Культурная вытворчасць і кіраванне. Рэгуляванне захоўвання і распаўсюджвання культурных каштоўнасцей. Рэгуляванне засваення культурных каштоўнасцей. Самарэгуляванне як найважная ўласцівасць самаарганізацыі індывідаў і супольнасцей.

Семінар:

1. Рэгламентацыя – шлях да эфектыўнай каардынацыі і свабоды (Дзюркгейм).

2. Паняцце і мэта рэгулявання. Дзяржрэгуляванне і ўзаемадзеянне с рынкам.

3. Магчымыя ролі дзяржавы ў кіраванні сферы культуры.

4. Кіраўнічы цыкл.

5. Культурная вытворчасць і кіраванне.

6. Рэгуляванне захоўвання і распаўсюджвання культурных каштоўнасцей.

7. Рэгуляванне засваенне культурных каштоўнасцяў.

8. Самарэгуляванне як найважная ўласцівасць самаарганізацыі індывідаў і супольнасцей.

Літаратура:

Ерасов Б.С. Социальная культурология: Учебник для студентов высших учебных заведений. – М.: Аспект Пресс, 2000.

Словарь-справочник менеджера / Под ред.М.Г.Лапусты.– М.: ИНФРА-М, 1996

Социальное регулирование культурных процессов в обществе // Михайлова Л.И. Социология культуры: Учебное пособие.– М.: ФАИР-ПРЕСС, 1999. – с.77-89.

Чижиков В.М., Чижиков В.В. Введение в социокультурный менеджмент: Учебное пособие. – М.: МГУКИ, 2003.