- •1. Месца тэорыі літаратуры ў сістэме навук аб мастацтве.
- •2. Паходжанне мастацтва. Яго функцыі. Тэорыі паходжання мастацтва.
- •3. Літаратура ў сістэме культуры.
- •4,. Літаратура як мастацтва слова.
- •5 Літаратура як мастацтва слова. Літаратура і смі
- •6. Міф, фальклор і літаратура.
- •7. Мастацкі вобраз - форма мыслення ў мастацтве.
- •8. Літаратурны твор і тэкст.
- •9. Формы маўленчай арганізацыі твора (аўтар - апавядальнік - персанаж).
- •10. Змест і форма літаратурнага твора.
- •11. Літаратурны твор як сістэма. Паняцце пра цэласнасць мастацкага тэксту.
- •12. Элементы зместу: тэма, праблема, ідэя, пафас.
- •13. Выбар тэмы. Тэматыка мастацтва.
- •14. Тыпы аўтарскай эмацыянальнасці
- •15. Прадметны свет літ. Твора
- •16. Літаратурны вобраз. Вобраз-персанаж: сродкі сварэння.
- •17. Мастацкая дэталь.
- •18. Персанаж і пісьменнік: герой і аўтар.
- •19. Формы і прыемы псіхалагізму.
- •20. Персанаж і яго каштоўнасная арыентацыя.
- •21. Час і прастора ў літаратурным творы. Паняцце пра хранатоп.
- •22. Мова мастацкага твора. Паэзія і проза.
- •23. Мова як матэрыял літаратуры. Літаратурная мова і мова мастацкага твора.
- •I.Слоўнікава-фразеалагічны ўзровень:
- •24. Метафара і яе разнавіднасці. Метафарычнае мысленне ў літ-ра.
- •25. Тропіка
- •26. Паэтычны сінтаксіс.
- •27. Кампазицыя. Кампазизыйныя прыемы.
- •28. Сюжэт і фабула ў мастацкім творы.
- •29. Неаўтарскае словы.
- •30. Успрыманне литаратуры: чытач
- •31. Систэмы вершаскладання (Сістэмы вершаскладання).
- •32. Силлабо-танічная сістэма вершаскладання.
- •33. Рытміка. Метрыка (стапа. Памер, местр, рытм).
- •34. Строфика. Розныя віды строфаў твораў.
- •35. Цвёрдыя формы верша.
- •36. Белы верш, вольны верш, свабодны верш.
- •37. Асноўныя прынцыпы класіфікацыі рыфмы.
- •38. Гукапіс літаратурнага твора. Інтанацыя.
- •39. Тэорыя літаратурных родаў. Агульная характарыстыка.
- •40. Эпас як літаратурны род.
- •41. Лірыка як літаратурны род. Паняцце аб лірычным герою.
- •42. Драма як літаратурны род.
- •43. Літаратурныя жанры. Іх класіфікацыя. Памяць жанру.
- •44. Міжродавыя і пазародавыя літаратурныя формы.
- •45. 46. Літаратурныя іерархіі і рэпутацыі.
- •48. Міжнародныя літаратурныя сувязі. Нацыянальная спецыфіка літаратуры.
- •49. Літаратурны працэс: дынаміка і стабільнасць.
- •50. Літаратурны працэс: мастацкія сістэмы 19-20 стст.
- •51. Літаратуразнаўства і літаратурная крытыка.
- •52. Ды пытання абса вывучэнні генэзісу літ. Творчасці.
- •53. Прынцыпы разгляду літ. Твора.
- •54. Стыла пісьменніка.
1. Месца тэорыі літаратуры ў сістэме навук аб мастацтве.
Прадмет тэорыі літаратуры - найбольш агульныя заканамернасці літ-ры і літ-нага працэсу. Гэты аспект вывучэння літаратурна-мастацкай прытомнасці, спецыфічны для тэорыі літ-ры, абумоўлівае яе адмысловае, метадалагічнае значэнне для літаратурнай навукі ў цэлым. Тэорыя літ-ры апыняецца найболей строгай і дакладнай сярод іншых літ-ных навук.
Тэорыя літ-ры актуалізуе найболей істотныя праблемы літ-най навукі на кожным этапе яе развіцця. Засяроджваючыся на пытаннях, прынцыповых для мастацкай прытомнасці літ-ры эпохі і яго навуковага асэнсавання, яна спрыяе інтэнсіўнаму кантакту літаратуразнаўчай і філасофскай думкі, выяўляе і ўзмацняе адмысловы, эстэтыка-ідэалагічны характар літ-най навукі.
Нарэшце, актыўнасць кантактаў тэорыі літ-ры са шматлікімі - гуманітарнымі і натуральнымі - навуковымі дысцыплінамі (мастацтвазнаўствам, лінгвістыкай, эстэтыкай, філасофіяй, гісторыяй, сацыялогіяй, псіхалогіяй, фізіялогіяй, інфарматыкай і інш). Дазваляе ёй не губляць сувязяў з рухам навуковай думкі часу, уключаючыся ў актуальную для яго праблематыку рашэннем сваіх, адмысловых пытанняў.
Літаратуразнаўства аб'ядноўвае 3 літаратурныя дысцыпліны:
- Тэорыю літ-ры (вывучае спецыфіку, сац. прыроду, грамадскую ролю і заканамернасці развіцця мастацкай літ-ры);
- Гісторыю літ-ры (даследуе працэс літ-нага развіцця ў храналагічнай паслядоўнасці);
- Літ-ную крытыку (адгукаецца на найважныя літаратурныя падзеі часу). Літаратурная крытыка звернутая да сучаснага літаратурнага
2. Паходжанне мастацтва. Яго функцыі. Тэорыі паходжання мастацтва.
На ранніх стадыях развіцця свету, калі людзі жылі радавым ладам, мастацкія творы яшчэ не былі такімі. У іх худ.содержание знаходзілася ў нерасчлененном адзінстве з іншымі бакамі грамадскага свядомасці - міфалогіяй, магіяй, мараллю, полуфантастическими паданнямі. Такое адзінства атрымала назву "сінкрэтызм". Першабытнае тб-ць было синкретично ў сваім содержании.Основным прадметам першабытнага свядомасці і тб-ва была прырода, жыццё раслін і жывёл, розныя з'явы прыроды. Хар-най рысай свядомасці і тб-ва была вобразнасць. Усе з'явы яны прадстаўлялі ў выглядзе асабліва моцнага і яркага індывідуальнага яго ўвасаблення. Людзі перабольшвалі сілу, значнасць, памеры ў сваім уяўленні, несвядома тыпізаваных з'явы прыроды. Спектаклі і вобразы адрозніваліся ступенню фанатычна. Характэрнай рысай быў антрапамарфізму - усведамленне жыцця прыроды па падабенстве з чалавечай Людзі імкнуліся ўздзейнічаць на прыроду пры дапамозе магіі, лічачы, што тыя ці іншыя з'явы можна выклікаць шляхам пераймання або знарочыста штучнага прайгравання. Яны малявалі звяроў, выразалі з каменя і дрэва фігуры, якія спрыяюць паляванні, або прайгравалі жыццё жывёл. З развіццём гаворкі узнікаюць "жывёлы" казкі на аснове увасабленне жывёл. З сінкрэтычны тб-ва сталі развівацца мастацтва, перш за ўсё выяўленчыя - жывапіс, скульптура, сцэнічная пантаміма і эпічная славеснасць. З развіццём з'яўляюцца абрадавыя карагоды - да-лективная скокі, сопровождамая спевам і часам пантамімай зародкі ўсіх асноўных экспрэсіўных відаў мастацтва: худы. танца, музыкі, славеснай лирики.Позднее ўзнікае драма - злучэнне пантомимического дзеянні і эмацыйнай прамове дзеючых асоб. З харавой, абрадавай песні паступова ўзнікла лірычная паэзія. Падобным шляхам развівалася і музыка як адмысловы від мастацтва, а таксама мастацтва танца. Усе віды мастацтва зарадзіліся ў першабытным сінкрэтычны па ідэйнаму зместу народным тб-ве. Функцыі мастацтва: пазнавальная, рекреативная, эстэтычнае асалода, гульнявая (тэатр) - гульня слоў, вобразаў, гукаў, асацыяцый павучальная, дыдактычная (байкі, павучанні, літ-ра соц.реализма), камунікатыўная.