- •1. Месца тэорыі літаратуры ў сістэме навук аб мастацтве.
- •2. Паходжанне мастацтва. Яго функцыі. Тэорыі паходжання мастацтва.
- •3. Літаратура ў сістэме культуры.
- •4,. Літаратура як мастацтва слова.
- •5 Літаратура як мастацтва слова. Літаратура і смі
- •6. Міф, фальклор і літаратура.
- •7. Мастацкі вобраз - форма мыслення ў мастацтве.
- •8. Літаратурны твор і тэкст.
- •9. Формы маўленчай арганізацыі твора (аўтар - апавядальнік - персанаж).
- •10. Змест і форма літаратурнага твора.
- •11. Літаратурны твор як сістэма. Паняцце пра цэласнасць мастацкага тэксту.
- •12. Элементы зместу: тэма, праблема, ідэя, пафас.
- •13. Выбар тэмы. Тэматыка мастацтва.
- •14. Тыпы аўтарскай эмацыянальнасці
- •15. Прадметны свет літ. Твора
- •16. Літаратурны вобраз. Вобраз-персанаж: сродкі сварэння.
- •17. Мастацкая дэталь.
- •18. Персанаж і пісьменнік: герой і аўтар.
- •19. Формы і прыемы псіхалагізму.
- •20. Персанаж і яго каштоўнасная арыентацыя.
- •21. Час і прастора ў літаратурным творы. Паняцце пра хранатоп.
- •22. Мова мастацкага твора. Паэзія і проза.
- •23. Мова як матэрыял літаратуры. Літаратурная мова і мова мастацкага твора.
- •I.Слоўнікава-фразеалагічны ўзровень:
- •24. Метафара і яе разнавіднасці. Метафарычнае мысленне ў літ-ра.
- •25. Тропіка
- •26. Паэтычны сінтаксіс.
- •27. Кампазицыя. Кампазизыйныя прыемы.
- •28. Сюжэт і фабула ў мастацкім творы.
- •29. Неаўтарскае словы.
- •30. Успрыманне литаратуры: чытач
- •31. Систэмы вершаскладання (Сістэмы вершаскладання).
- •32. Силлабо-танічная сістэма вершаскладання.
- •33. Рытміка. Метрыка (стапа. Памер, местр, рытм).
- •34. Строфика. Розныя віды строфаў твораў.
- •35. Цвёрдыя формы верша.
- •36. Белы верш, вольны верш, свабодны верш.
- •37. Асноўныя прынцыпы класіфікацыі рыфмы.
- •38. Гукапіс літаратурнага твора. Інтанацыя.
- •39. Тэорыя літаратурных родаў. Агульная характарыстыка.
- •40. Эпас як літаратурны род.
- •41. Лірыка як літаратурны род. Паняцце аб лірычным герою.
- •42. Драма як літаратурны род.
- •43. Літаратурныя жанры. Іх класіфікацыя. Памяць жанру.
- •44. Міжродавыя і пазародавыя літаратурныя формы.
- •45. 46. Літаратурныя іерархіі і рэпутацыі.
- •48. Міжнародныя літаратурныя сувязі. Нацыянальная спецыфіка літаратуры.
- •49. Літаратурны працэс: дынаміка і стабільнасць.
- •50. Літаратурны працэс: мастацкія сістэмы 19-20 стст.
- •51. Літаратуразнаўства і літаратурная крытыка.
- •52. Ды пытання абса вывучэнні генэзісу літ. Творчасці.
- •53. Прынцыпы разгляду літ. Твора.
- •54. Стыла пісьменніка.
31. Систэмы вершаскладання (Сістэмы вершаскладання).
Вершаванне (вершаскладанне) – сістэма арганізацыі мовы, у аснове якой – паўтарэнне пэўнага рытмастваральнага кампанента. Мерай рытмічнай арганізацыі вершаванай мовы з’яўляецца радок верша.
Антычнае (метрычнае) вершаванне – сістэма вершавання, заснаваная на раўнамерным чаргаванні доўгіх і кароткіх складоў у вершаваных радках. Узнікла ў 8 ст. да н.э. ў Старажытнай Грэцыі, у 3 ст. перайшло ў Рым, шырокае развіцце атрымала ў антычнай літаратуры. Склады злучаліся ў стопы, паўтор якіх утвараў верш і абумоўліваў яго пявучы рытм. Паэты антычнасці не чыталі вершы, а спявалі ў суправаджэнні ліры - ад назвы гэтай музычнай прылады і адбываецца слова "лірыка". Не было рыфмы. Танічнае вершаванне (ад “націск”) – сістэма вершавання, у аснове якой прыблізна аднолькавая колькасць моцных, або апорных націскаў у вершаваных радках. Колькасць ненаціскных складоў розная – ад ніводнага да васьмі. Асноўнае – чаргаванне пэўнай колькасці моцных націскаў у радках. Узнікла ў 19 – п. 20 ст. на аснове народнага вершавання (галоўнае адрозненне – функцыя націску). Сілабічнае вершаванне (ад “слог”) – сістэма вершавання, у аснове якой – чаргаванне аднолькавай колькасці складоў у радках. Ужываецца пераважна з пастаянным месцам націску. Есць міжрадковыя паузы, рыфмы, цэнзуры. 11 – 12 ст. – франц. і італ. паэзія, 15 ст – польская, 16 ст. – беларуская. Сілаба-танічнае вершаскладанне – раўнамернае чаргаванне націскных і ненаціскных складоў + чаргаванне аднолькавай колькасці складоў. 16 ст. – першае ўжыванне ў беларускай паэзіі. Пануючая сістэма – 19 – 20 ст. Асноўныя метры сілаба-танічнага вершаскладання - ямб, харэй, дактыль, амфібрахій, анапест. Сілаба-танічнае вершаскладанне было ўведзена на Русі Трэдзіакоўскім і Ламаносавым, замяніўшы сілабічнае вершаскладанне. Памеры верша Найболей распаўсюджаныя двухскладовыя і трохскладовыя памеры, але не варта думаць, што імі ўсё і абмяжоўваецца. Існуюць і звышдоўгія памеры (ад чатырох складоў і вышэй), хоць далёка не ўсе аўтары выкарыстаюць іх.
Двухскладовыя памеры:Ямб – адзін з метраў антычнай і сілаба-танічнай сістэм вершавання, заснаваны на раўнамерным чаргаванні ў вершаваных радках кароткіх (ненаціскных) няцотных складоў і доўгіх (націскных) цотных (націск на другі склад, чацверты, шосты і г.д.). Беларусь – Зізаній “Грамматіка словенска”, Расія – Ламаносаў, Украіна – Катляроўскі.
Харэй – адзін з метраў антычнай ісілаба-танічнай сістэм вершавання, заснаваны на раўнамерным чаргаванні ў вершаваных радках доўгіх (націскных) няцотных і кароткіх (ненаціскных) цотных складоў (націск на першы склад, трэці, пяты і г.д.). Багдановіч, Колас (“Сымон-музыка”).Трохскладовыя памеры: Дактыль – адзін з метраў антычнай і сілаба-танічнай сістэм вершавання, заснаваны на чаргаванні ў вершаваных радках дактылітычных стоп (націск на першы склад, чацверты, семы і г.д.). Зізаній.
Амфібрахій – адзін з метраў антычнай і сілаба-танічнай сістэм вершавання, заснаваны на чаргаванні ў вершаваных радках амфібрахічных стоп (націск на другі склад, пяты, восьмы і г.д.) Р.Семашкевіч. Анапест - адзін з метраў антычнай і сілаба-танічнай сістэм вершавання, заснаваны на чаргаванні ў вершаваных радках анапестычных стоп (націск на трэці склад, шосты, дзевяты і г.д.). Багдановіч “Песняру”, А. Вялюгін “Прызнанне ў любві”, Колас, Купала.