Xіі страфа

Нептун да грошы меў ахвоту,

Гарэлку добра ён сцябаў,

Пачуў, што будзе за работу,

Як раз на ветраў загукаў:

“А вон, нячысты някруціны,

З якой фантазіі вы тут,

Глядзі, скаштуеце дубіны,

І ноздры вам ражном утруць”.

ХІІ страфа пачынаецца “правільным” чатырохрадкоўем дэцымы, а наступная яе частка “сапсаваная”: адсутнічаюць пяты і шосты радкі, а сёмы і восьмы перастаўлены месцамі:

“З якой фантазіі вы тут?,

А вон, нячысты някруціны,

Глядзі, скаштуеце дубіны

І ноздры вам ражном утруць”.

Xііі страфа

Вось досыць ветрам тут здзікацца:

З Нептунам зналі, які жарт, –

Дамоўкі сталі убірацца,

Як ад Кургузава Ліпарт.

А вось і соўнышка ўзглянула,

Траянцам як цяпло ўпыхнула.

Эней, уцёкшы так ад бед,

Састрапаць заказаў абед.

“Правільным” чатырохрадкоўем пачынаецца і ХIІІ страфа. Цікава, што ва ўсіх захаваных спісах гаворка ідзе пра Кургузава (Кургузага) і Ліпарта, а згадка пра Кутузава і Банапарта з’явілася ўпершыню ў каментары Б. Залескага. Пяты і шосты радок у “смаленскай рэдакцыі” маюць крыху іншы выгляд: “І вось і неба залупілась, // Ўскачыла соўнышка, з’яснілась”. Апошняе чатырохрадкоўе няпоўнае – прапушчаны два сярэднія радкі (ее):

Эней, уцёкшы так ад бед,

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Састрапаць заказаў абед.

Xіv страфа

Траянцы ўзялісь за ядзенне,

Як з поля панскія харты.

Была ў іх з затаўкай крупеня,

Кулагу пхалі ў жываты;

Была ў іх гушча і драчона

І парасяціна смажона;

Пілі гарэлку не каўшом,

Цягнулі ў волю ўсе нагбом.

Усячыны панасцябалісь

І на палацях спаць паклалісь.

XIV страфа таксама мае “сапсаванае” апошняе чатырохрадкоўе. Але яго магчыма рэканструяваць: радок “Усячыны панасцібалісь” больш лагічна “падняць”, пачаць ім заключнае чатырохрадкоўе: “панасцябаўшыся” “ўсячыны”, траянцы пачалі піць гарэлку “нагбом”. У публікацыі “Маяка” замест гарэлкі траянцы: “А ў заедку ж далі пад канец // З алеем смачны селядзец. // Талакою насцябалісь...”, што яшчэ раз паказвае мажлівасць рэканструкцыі адычнае страфы:

Усячыны панасцябалісь:

Пілі гарэлку не каўшом,

Цягнулі ў волю ўсе нагбом.

І на палацях спаць паклалісь.

XV страфа

Венера з кірмашу вярнулась

(На Ўшэсці, відзішь ты, была)

І аб Энеюшку дачулась,

Юнона як яго спрагла.

Андрак з насоўкай апранула,

З падплётам ўздзела кавярзні,

Анучкі рабыя абула,

Як слоўна ў войта селязні;

А храпу з шчолакам абмыла,

Кужэльны ўздзела балахон,

Папранік ў хустачку ўлажыла,

Пайшла к Зявесу на паклон.

У XV страфу мы ўключылі тры чатырохрадкоўі з сумежнаю рыфмоўкаю. Першае адпавядае першаму чатырохрадкоўю дэцымы. Другое мажліва трансфармаваць у пяты і шосты радкі адычнае страфы, бо ў публікацыі “Смоленского вестніка” адсутнічае наступная яе частка: “Анучкі рабыя абула // Як слоўна ў войта сілязні”:

Андрак з насоўкай апранула,

Анучкі рабыя абула.

Апошняе чатырохрадкоўе з сумежнаю рыфмоўкаю мы можам рэканструяваць у чатырохрадкоўе з кальцавою:

Кужэльны ўздзела балахон,

А морду з шчолакам абмыла,

Папранік ў хустачку ўлажыла,

Пайшла к Зявесу на паклон.