15. Наиболее дискуссийные проблемы профессиональной этики журналиста.

Гэтыя пытанні можна падзяліць на 2 групы:

А) Тэарэтычныя пытанні:

I) 1. Ці варта публікаваць кідкія сенсацыйныя матэрыялы ва ўрон рэпутацыі выдання: сенсацыя як спосаб выжывання газеты, тэле-, радыёканала;

2. Супярэчнасці паміж аб’ектыўнасцю і сенсацыйнай“ падачай матэрыялу;

3. Ці варта успрымаць сенсацыю, як спосаб выжывання выдання;

4. Дзе пралягае мяжа паміж журналісткім расследваннем і і пагоняй за сенсацыяй;

5. Падробка “пад сенсацыю”:стварэнне” сенсацыі; сенсацыя і скандал;

II) Праблема рэпарцёрскага скажэння рэчаіснасці:

1. Абектыўныя: ілюзія дакладнасці; штамп устаноўкі; “самаўзгаранне эмоцый”; некампетэнтнасць журналіста; неаб’ектыўнасць інфарматараў.

2. Субектыўныя: выкарыстанне СМІ для вырашэння асабістых ці групавых задач; прадстаўленне прыватнага выпадка грамадска значным; умаўчанне аб “непрыемных” фактах і дэталях, якія “перашкаджаюць”.

III) Канфрантацыя двух правоу:

1. Права тайны асабістага жыцця: здароуе, дыягназ, перапіска.

2. Права чалавека на інфармацыю.

IV) “Схаваная” рэклама: праблема аб’ектыўнасці інфармацыі і матэрыяльных прыбыткаў журналіста.

V) Права на вымысел: неадпаведнасць вобразных ацэнак рэчаіснасці; выкарыстанне мысленнага эксперыменту (“магло быць і так”); увядзенне ў матэрыял уяўнага персанажа ці эпізода.

2. Пытанні тэхналогіі журналісцкай працы.

I) Праблема ананімнай крыніцы інфармацыі. Пытанне: указываць ці не? Закон гаворыць: калі журналіст паабяцау не указываць крыніцу інфармацыі, то ён не мае права рабіць наадварот. Але, калі гжта судзебная справа, то павінен.

II) Журналіст стварае канфлікт у тэксце, хаця у жыцці, яго няма.

Ш) Увядзенне ў матэрыял уяўнага персанажа ці эпізода.

IV) Рэзка сатырычная інтэрпрэтацыя факта: іронія – гратэск – знявага.

V) Неадпаведнасць вобразных ацэнак рэчаіснасці.

VI) Культура мовы (брыдкаслоўе, сексаслоўе, “культурная” абраза).

VII) Метад маскі у журналістыцы – не выяуляе сабе. “ Метад уключаннага назірання”. Журналіст мяняе прфесію, выкарэстанне схаванай камеры. Метад эксперэменту: Нэлі Блай “ 10 дзён у вар яцкім доме” ( Чыкага, Сан таймс). Вальграф “ На самым дне” – метад маскі.

Існуе тры спосабы рэгулявання паводзін:

1. Прамы прымус.

2. Эканамічны прымус

3. Рэгуляцыя,заснаваная на унутранай свядомасці чалавека.

16. Праблема рэпарцёрскага скажэння рэчаиснасці.

Происходит по причине приоритета узкопрофильных интересов над общественными. Специфические проблемы возникают и из-за того, что телевизионная камера, выхватив какой-то один момент, одну деталь, один жест, укрупняет его, сосредотачивает всё внимание публики на нём, упуская из виду остальное. Именно так поступают телевизионщики во время митингов оппозиции. Камера выхватывает старуху со сталинским портретом в руках. Вот такие они – демонстранты.

Большие возможности для злоупотребления возникают при монтаже уже отснятого материала. Все эти нарушения связаны со спецификой телевидения.

Существуют объективные и субъективные факторы.

Субъективные – некомпетентность, « самовозгорание эмоций» - понятие ввёл Бухарцев – когда из суммы событий выхватывается не то, что представляет действительную ценность, а то что мне нужно, необъективность информаторов; использование СМИ для решения своих собственных амбиций, умалчивание о не очень выгодных фактах и деталях).