41. Дивидендтік саясат және оны таңдау мүмкіндігі

Дивиденттік саясат – кпиталды басқару құрылымы сияқты капитал нарығы компанияның жағдайына тікелей әсер етеді,яғни оның акция бағасының динамикасына. Дивидент бұл – акционерлердің қаржылық табысын көрсетеді. Коммер/қ ұйымдағы акционерлердің акцияға салған акциялары жетістікке жеткенін көрсетеді. Есептік кезеңнің табысын орналастыру жеңілдетілген түрде келесідей көрсетуге б/ды: табыстың бір бөлігі дивидент түрінде төленеді, қалған бөлігі компанияның активтеріне реинвестицияланылады. Реинвестицияланған табыстың бөлігі компанияның қаржыландыру қызметінің ішкі көзі б/п таб/ды. Сондықтан дивиденттік саясат қаржыландырудың сыртқы көздеріндегі компанияның көмегіне маңызды әсер етеді. Табысты реинвестициялау – өз қызметіне кеңейтетін компанияның арзан фирмада қаржыландыру б.т. табысты реин-ң жаңа акцияны шығарған кезде қосымша шығындарды болдырмауға көмектеседі. Теориялық тұрғыдан дивиденттік саясатты таңдау 2 маңызды сұрақты қарастырады: 1) дивиденттердің көлемі акционерлердің байлығының жиынтығының өзгеруіне әсер ете ме? 2) егер ие болса оның оптималды көлемі қандай болу керек?Бірінші сұрақ б/ша дивиденттік саясат компанияның капиталды басқару құрылымы сияқты оның иелерінің жағдайының өзгеруіне маңызды әсер етеді. Бұл мағлұматты дәлелдеу үшін Горданның ең негізгі акция бағалау моделін еске түсірейік._Vt=P1/r-g мұнда, Vt – акцияның теориялық құны; P1-алдағы кезеңдегі дивидент болжамы;r – мүмкін болатын табыстылық; g - дивидент/ң өсу қарқынының тиімділігі.Бірақта, бұл нәтиже өте тікелей көрсетілген. Оны басқаша түсіндіруге б/ды: 1) классикалық түрде дивиденттерді өтеу компанияның сол мезетте үлкен саладағы бос ақшалай қаражаттарды көздейді. 2) дивиденттерді өтеу табысы қайта қаржыландыру мүмкіндігін төмендетеді. Бұл ұзақ мерзімді перспектива б/ша компанияның табысына теріс әсерін тигізуге мүмкін , яғни оның иелерінің жағдайын қоспағанда.

Ал, осы айтылған б/ша керісінше нәтиже шығады жоғары дивидент қолайлы емес. Қаржылық теорияға сәйкес оптималды дивидент саясатының 3 көрінісін аламыз: - дивиденттік иррелеванттық теориясы; - дивидент саясатының іске асыру теориясы; - салық дифференциясының теориясы. Дивиденттің иррелеванттық теориясы Ф. Модельяни ж/е М. Миллермен шығарылған. Олар, дивидент көлемі акционерлердің байлық жиынтығының өзгеруінің әсер етпейтіндігін дәлелдеген. Сонымен қатар, дивиденттің көлемі инвестициялық саясаттың дұрыстығына байланысты б/ды. Басқаша айтқанда фирманың құнының көрінуі факторы сияқты оптималды дивидент саясатының болуы мүмкін емес.

42. Модильяни және Миллердің дивидендтердің иррелевантты теориясы

  Модильяни и Миллер исследовали также и влияние политики выплаты ди­видендов на курсы акций фирм.⁶ Помимо предпосылки о наличии идеальных рынков капитала работа Модильяни и Миллера, посвященная этому вопросу, предусматривала следующие допущения: 1) политика выплаты дивидендов, которой придерживается фирма, не влияет на ее бюджет капиталовложений; 2) по­ведение всех инвесторов является рациональным.7

        Приняв эти условия, Модильяни и Миллер пришли к выводу о том, что политика выплаты дивидендов, как и структура капитала фирмы, не влияет на ее стоимость, т. е. является иррелевантной. В сущности каждый доллар, выплаченный сегодня в виде дивидендов, уменьшает сумму нераспределенной прибыли, которая может быть инвестирована в новые активы, и данное умень­шение должно быть компенсировано за счет эмиссии акций. Новым акционерам необходимо будет выплачивать дивиденды, и эти выплаты снижают приведен­ную стоимость ожидаемых дивидендов для прежних акционеров на величину, равную сумме дивидендов, полученных ими в текущем году. Таким образом, каждый доллар полученных дивидендов лишает акционеров будущих дивиден­дов на эквивалентную в дисконтированном масштабе величину. Ввиду этого в условиях, предусмотренных моделью Модильяни—Миллера, акционерам будет безразличен выбор между получением дивидендов на сумму 1 дол. сегодня и по­лучением в будущем дивидендов, приведенная стоимость которых составляет тот же доллар; следовательно, политика выплаты дивидендов не окажет никакого влияния на цену акций. (Об этой теории, как и о других теориях дивидендов, мы подробно поговорим в главе 13).

         Рассматриваемые в совокупности работы Модильяни и Миллера по струк­туре капитала (первоначальный вариант с нулевым налогообложением) и поли­тике выплаты дивидендов позволяют менеджерам прийти к весьма существен­ным выводам. При наличии идеальных рынков капитала стоимость фирмы за­висит исключительно от принятых ею решений по проектам капиталовложений, поскольку эти решения определяют будущие денежные потоки по операциям фирмы и рисковость этих потоков. Способы формирования капитала фирмы (структура капитала) не окажут никакого влияния на стоимость фирмы. Да­лее в этой книге мы рассмотрим результаты, полученные при введении в базо­вые модели Модильяни—Миллера некоторых дополнительных «смягчающих» условий, и убедимся, что в действительности структура капитала и политика выплаты дивидендов оказывают влияние на стоимость фирмы.