- •25. Полiсемiя, семант.Пераарыент.Мова у тэксце.Асабл.Выкарыст.Тропау у смi
- •4 Тыпы няпоуных амонiмау:
- •29. Сiнанiмiя. Сiн.Рад. Паняцце пра дамiнанту
- •30.Тыпы сiнонiмау.Лекс.,сiнт сiнанiмiя
- •31. Антанiмiя. Тыпы амонiмау.
- •32.Сутнасць антанiм. Супрацьпаст: антонiм, антытэза, энантыясемiя, аксюмаран
- •33.Лексiка бел.Мовы паводле паходжання
- •34.Методыка вызначэн.Бел.Мовы
- •35. Транслiтарацыя. Выкар.Варварызмау.
- •36.Лексiка суч.Бел.Мовы паводле акт.I пасiун складу.
- •37. Агульн.Лексiка I лек.Абмежаванага ужытку
- •38. Стыл.Разрады бел.Лексiкi
- •39.Прадмет фразеалогii. Фр.Як млуная адз-ка.
- •40. Парадак кампан. У фр.. Тыпы фр.Па iх
- •41.Полiсемiчнасць,сiн., аманiмiчн.Фр..
- •42. Сiстэмат.Фр.Адзiнак.Тыпы фр.Паводле семант.Злiтнасцi.
- •43. Фр. Бел.Мовы паводле паходжання
- •44. Прыказкi(прымаукi). Крылат.Выказваннi. Перыфразы.
- •45.Прадмет I задачы лексiкаграфii. Тыпы слоунiкау.
- •46. Энцыклапед.I ленгвiст. Слоунiкi. Змест сл.Артыкула у лiнгвiст. Слоунiку
- •47.Словаутв., прадмет I задачы вывучэння.
- •27. Прычыны узнiкнення I шляхi утв. Амонiмау. Размеж. Аманiмii I полiсемii.
- •21. Асн.Прынцыпы бел.Арфаграфii
- •22. «Бел.Граматыка Тарашкевiча 1918г. Рэформа правапiсу 1933»
- •24. Азнач.Слов як асн. Адз-кi мовы. Лекс. I грамат.Значэннi слова.
- •54.Словаутваральныя тыпы, маделi, гнезды
- •53.Немарфалагiчныя спосабы утварэння слоу
- •52.Марфалагiчныя спосабы утвар.Слоу
- •51.Гiст. Змены у морф. Складзе слова
- •50. Асновы слова. Невыт.I вытворныя,сваб.I связ.Асновы. Утвар.I утвораныя асновы.
- •49.Сiнанiм. I аманiм марфем
- •48.Слова I марфема. Тыпы марфем.
49.Сiнанiм. I аманiм марфем
Корань – абавязковая марфема, якая выражае агульнае лексiчнае значэнне роднасных слоу.
Коранi бываюць:1.свабодныя-супадаюць з асновамi хоць бы у адной форме(снег-снегавы)2.звязаныя- не супадаюць з асновамi,сустрак. У спалучэннi з афiксамi(з-выч-к-а, пры-вык-а-ць)
Афiксы – службовыя марфемы,з`яул.неабавязковымi, выражаюць дадатквае значэнне- словаутваральнае або формаутвальн.,толькi звязаны. Вiды афiксау:1. Прыстаука – афiкс,перад корнем;2. Суфiкс пасля корня, указвае на прыналежнасць слова да я.-н. часцiне мовы(-нiк- назоунiк, -iва- дзеяслоу); 3. Постфiкс –пасля канчатка. –ся,-ца,цца,-це,-сь,-сьце,-небудзь; 4.iнтэрфiкс –ужываецца памiж двумя простымi асновамii у складанай.Афкiсы:1.словаутвар.-словы з новым лекс.знач.2.формаутвар.-для утвар.форм слоу.;5. Канчатак- зменная марфема, гр. Знач. I для сувязi;1. Сiнанiмiчныя афiксы-маюць сiнтаксiчн.значэнне з аднолькавай утвар. асновай(зiм-ов-ы*зiм-н-i;вясн-ов-ы*вясен-н-i); 2. Аманiмiчныя афiксы- маюць аднолькавае гучанне, але адрознiваюцца значэннем(баянiст, танкiст, галасiсты, балоцiсты);3. Антанiмiчныя афiксы- маюць антанiмiчнае знач.(за-йсцi*вы-йсцi,под-плыць*ад-плыць)
48.Слова I марфема. Тыпы марфем.
Марфема – найменшая чатка слова у пэуным значэннем(лекс.i грамат.)
Марфемiка – раздзел мовазнауства, у якiм вывучаюць марфемы, iх тыпы, прынцыпы выдзялення.(Б елаваты-3 марфемы; Бел- колер снегу, малака; -ават-непауната дзеяння;-ы-(адз.л., м.р., Н. скл.)
Варыянты марфемы, або морфы – вiдаiзмяненнi марфемы, якiя назiраюцца у формах слова або у розных словах.(У вынiку гicт. I пазiц. чаргавання)Сады- у садзе-сажанец*3 варыянта параневай марфемы(сад-,садз-, садж-)
Марфемы: 1.корань(абавязковая марфема)2.афiксы(неабазков.)- прыстаука або прэф,кс,суфiкс, кончатак або флексiя, постфiкс, афiкс
Марфемы: 1.Свабодыя – могуць супадаць з асновай хоць у адным поуназначным слове.2. звязаныя-ужываюцца толькi у спалучэннi з iнш. Марфемамi асновы.
Караневыя марфемы могуць быць свабодн.i звяз., афiксальныя – толькi звязаныя.