- •План-канспект урока па тэме «Традыцыі, звычаі і абрады, як форма перадачы сацыяльна-культурнага вопыту. Параўнальная характарыстыка язычніцкай і хрысціянскай абраднасці беларусаў».
- •Ход уроку.
- •Асноўныя рысы язычніцтва і хрысціянства.
- •Сувязь хрысціянскай і язычніцкай беларускай абраднасці.
- •Асноўныя святы земляробнага каляндару.
- •5.Падвядзенне вынікаў уроку.
- •Спіс літаратуры:
Асноўныя рысы язычніцтва і хрысціянства.
Дарэчы, а хто ведае ў якім годзе было прынята хрысціянства? Хто ахрысціў Русь? Давайце цяпер разам з вамі знойдзем асноўныя рысы язычніцтва і хрысціянства. Я буду іх запісваць на дошцы, а вы ў сябе ў сшытках.
Кароткая параўнальная характарыстыка паганства і хрысціянства (разам са студэнтамі)
|
Паганства |
Хрысціянства
|
Аснова веры |
Шматбоства |
монатэізму
|
Прадмет веры (у што верылі) |
Абагаўленне сіл прыроды і пакланенне ім |
Вера ў адзінага Бога; ўзвышэнне асобнай асобы, бо згодна з хрысціянскаму веравучэнню чалавек створаны па вобразу і падабенству Бога
|
абраднасці, рытуальныя |
Вера ў сілу магічных абрадаў, стварэнне ідалаў і капішчаў для ахвярапрынашэнняў (у тым ліку і чалавечых) |
Стварэнне цэлага комплексу рытуалаў, абрадаў, малітваў і г.д. для шанавання Бога ў спецыяльна пабудаваных памяшканнях - цэрквах Маральныя каштоўнасці |
|
Дапускалася шматжонства, змест наложніц, а таксама рытуальная смерць адной з жонак на пахаванні мужа |
Сцвярджэнне ў свядомасці славян хрысціянскай сістэмы каштоўнасцяў: міласэрнасць, любоў да бліжняга, пакора, ўсёдараванне, цярпенне; зацвярджэнне манагамнай сям’і |
Амаль усе беларускія абрады заснаваны на язычніцкіх вераваннях: фетышызм, анімізм, татэмізм, культ продкаў, магія.
Я папрашу зноў звярнуць вашу ўвагу на прэзентацыю і запісаць асноўныя паняцці.
Анімізм – вера ў існаванне душ, духаў і магчымасць кантакту з імі.
Досыць шырока прадстаўлены пантэон ліхіх духаў, якія ў асноўным з’яўляюцца ў выглядзе жывёл ці зрэдку агідных людзей, істот. Духаў можна пабачыць, выканаўшы пэўны рытуал у вызначаны час , у пэўным месцы.
Татэмізм – (ад от-атэм – “яго род”…мова паўночна-амерык. індзейцаў) – сістэма рытыуалаў і табу. Звязаных з верай у роднасць, паходжанне групы людзей – роду.сям’і, клана , радзей , асобнага чалавека – ад пэўнага віду жывёл, а таксама раслін, з’яў прыроды.
Татэм – прабацька і ахоўнік сваіх людзей, ён перадаецца у спадчыну. У беларусаў татэм – сувязь кроўная чалавека з прыродным светам. Сярод жывёлін, сувязі якіх з чалавекам выступаюць найбольш цесна – вылучаецца мядзведзь. Ён утварыўся ад людзей, - мужа і жонкі, якія мычалі, каб напалохаць Бога, п’яніцы, апранутага ў кажух. Культавая істота – бусел. Ён узнік ад чалавека або “чалавека і бабы”, якія збіралі выпушчаных імі на зямлю гадаў. Творчую акцыю ў абодвух выпадках ажыццяўляў Бог, ператварэнне – гэта пакаранне.
Фетышызм – вера ў звышнатуральныя якасці прадметаў прыроднага ці культурнага паходжання (фетышаў).
Фетыш можа рабіць станоўчы, негатыўны уплывы. Адпаведна і станаўленне да яго вызначаецца як пашана, пакланенее ці боязь.
Адным з галоўных фетышаў беларусаў – дрэвы, выступалі як аб’екты шанавання. Вылучаліся дуб, вярба, бяроза, арэху, елкі. У беларускіх міфах, людзі, часта нябожчыкі ператвараліся у бярозу, хвою, асіну. Звырэальнымі якасцямі адзначаюцца і вынікі культурнай апрацоўкі раслін: рытуальны вянок, сноп, упрыгожаннае дрэва на свяце “Куста”. Шанаваўся агонь – Зніч, купальскі. Перуноў, агонь свечкі. Пакланенне вадзе – крыніцам. Значная колькосць фетышаў звязана з традыцыйнай абраднасцю. Гэта абрадавая ежа (каравай, фарбаванне яйка), вопратка (кажух на вяселлі, хаўтурная вопратка), прадметы хатняга інтэр’еру (парог, печ слуп пячны), уласна культавыя вырабы(зорка калядная, пудзіла Купалы).
Амулет – невялікая рэч, якую людзі насілі на целе і якой прыпісвалі магічныя ўласцівасці засцерагаць ад злых духаў, розных няшчасцяў, чараў, адводзіць хваробы.
Звязаны з фетышызмам і магіяй. У старажытныя часы ў якасці амулетаў часцей выкарастоваліся прасвідраваныя зубы і косці жывёл.
А вось многія зараз носяць фенечкі. Вы ведаеце для чаго гэта робіцца? Вось істокі ў нашых язычніцкіх вераваннях.
Культ – форма і сродак зносін з прыродай, з космамсам.
Выяўляецца як пакланне і ўшанаванне стыхійных прыродных сіл. Калі на ранніх этапах гісторыі індывід адчуваў сваю залежнасць і залежаў ад іх. Першапачатковым можна лічыць культ прыроды, фармаванне ж культаў, звязанных уласна з чалавекам, - з’ява хранлагічна пазнейшая. У беларускай традыцыйнай культуры да сённяшняга часу захаваліся рэшткі многіх культаў. Культ прыроды – як культ зеляніны, жывёл, зямлі вады, звязаны з чалавекам – як культ продкаў.