33. Строфіка. Віды строф

Строфа - это группа стихов с определённым расположением рифм, обычно повторяющимся в других равных группах. В большинстве случаев строфа представляет собой законченное синтаксическое целое. Строфа основывается на порядке расположения рифм в стихах. Наиболее распространённые виды: четверостишия, октавы, терцины.

1. Четверостишие - простейший вид строфы. Одинаковая схема: абаб, вгвг

2. Октава - восьмистишная строфа, в которой рифмуется первый стих с третьим и пятым, второй стих - с четвёртым и шестым, седьмой стих - с восьмым. Схема октавы - абабабвв.

3Терцины - трёхстишные строфы с оригинальным способом рифмовки. Первый стих первой строфы рифмуется с третьим, второй стих первой строфы - с первым и третьим второй строфы, второй стих второй строфы - с первым и третьим третьей строфы и т.д. Заканчиваются терцины дополнительным стихом, рифмующимся со вторым стихом последнего трёхстишия.Схема: аба, бвб, вгв Терцинами написана божественная комедия Данте. В русской поэзии - Пушкин.

4. Сонет - лирическое стихотворение, состоящее из 14 стихов пятистопного или шестистопного ямба, в которых первые восемь стихов, разделённые на два четверостишия перекрёстно рифмуются одной парой рифм, а следующие шесть стихов имеют три пары рифм, которые могут располагаться по-разному. Пример: Бунин «Могила в скале».Abbab aba ccde ed.Триолет - стихотворение из восьми стихов четырёхстопного ямба, в котором развитие лирической темы, данной в первых двух стихах, приводит к полному повторению первого стиха на четвёртом и седьмом местах, а второго - на восьмом.

34. Цвёрдыя формы верша.

Цвёрдыя формы верша - віды верша, якія ўзніклі пераважна ўсэрэднявяковай класічнай паэзіі, набылі інтэрнацыянальная бытаванне і вызначаюцца пастаянствам вершаванага памеру, рыфмоўкі, колькасць і размяшчэння вершаваных радкоў. Цв. Формы вершу – санет, трялет, секстына, тэрцыны, актава, рандо, рандэль, анегінская страфа, хоку, танка, туюг і інш. Напрыклад, ў трыялеце з 8-мі радкоў 2 першыя і 2 апошнія, а таксама першы і чацьвёрты аднолькавыя. Першы радок, такім чынам, паўтараецца тройчы (асюль і назва) – трыялеты Багдановіча.

У секстыне усяго шэсць радкоў на дзве рыфмы (абабаб ці абабвв). У тэрцынах, якія пішуцца трохрадкоўямі з ланцуговай кампазіцыяй, сярэд радкі ўсіх папярэдніх строф, ыфмуюцца з двума крайнімі строфамі наступныях. Заканчваюцца тэрцыны асобным радком, што рыфмуецца з сярэд радкоў апошняга (першы тэрцын Багдановіча, Караткевіча)

Санет – від страфы. Якая складваецца з 14 радкоў пяці, радзей шасці – ці чатырохстопнага ямба. Аб’ядноўвае два чатырохрадкоўі і два трохрадкоўі

Актава – 8-мі радковы верш, радкі якого часцей за ўсё пішацца пятістопным, або шасцістопным ямбам. І рыфмуюцца па схеме абабабвв. Рандо – стары французскі верш з 8, 13 або 15 радкоў, звязаных дзвюмаскразнымі рыфмамі. Сваеасаблівасці рандо. (і адно з адрозненняў ад рандэля) з’ўляецца тое, што словы якім ён пачынаецца, паўтараюцца у сярэдзіне твора і заканчваюць яго, ствараючы архітэктанічнае кальцо.

Рандэль - верш з 13 радкоў звязаных 2скразнымі рыфмамі. Рандлі дзеляцца на 3строфы і 2 чатырохрадкоўі і аднопяцірадкоўе

Багацей цвю формы верша ў бел. Паэзіі авалодала толькі ў 20 ст (Я. Купала, М. Багдановіч, З. Бядуля. А. Гарун.) У Р. Крушыны ёсць унікальны твор – “Лірычнага кантакта” у страфіч арганізацыі якой прысу-ць адначасова самыя розныя цв. Формы в (актава, санет, трыялет і інш)Як цв форма в вызначаецца лімірык – гуманітарна-сатырычны пяцісладовік з рыфмоўкай аабба. Вершы гэтыя запазычаны з ірландскай паэзіі і зусім нядаўна абеларусіліся.

Падчас цв. Формы называюць класічнымі відамі строф.