- •Агульныя звесткі аб мове
- •2. Колькі існуе ў свеце моўных груп?
- •3. Да якой групы адносіцца беларуская мова? развіццё беларускай мовы
- •2. Чым вызначыўся ў гісторыі Беларусі Браніслаў Тарашкевіч?
- •3. Чым займалася Беларуская навукова-тэрміналагічная камісія? беларуская літаратурная мова і дыялекты
- •Параўнанне кірыліцы з лацінкай
- •2. Якія вылучаюць дыялектныя групы на тэрыторыі Беларусі?
- •3. Асаблівасці беларускай лацінкі? паўтарэнне
- •Правапіс літар е, ё, я.
- •Правапіс літар у, ў.
- •Правапіс зацвярдзелых зычных.
- •Зычныя д – дз, т – ц і іх правапіс.
- •Правапіс мяккага знака і апострафа.
- •Правапіс прыстаўных гукаў.
- •Правапіс складаных слоў.
- •Правапіс прыставак.
- •Скланенне назоўнікаў
- •Назоўнікі першага скланення
- •Назоўнікі другога скланення
- •Назоўнікі трэцяга скланення
- •Назоўнікі множнага ліку
- •Правапіс прыметнікаў. Правапіс некаторых суфіксаў прыметнікаў.
- •Правапіс лічэбнікаў.
- •Правапіс займеннікаў.
- •Правапіс дзеясловаў.
- •Адзіночны лік
- •Множны лік
- •Практычныя заданні
- •Стылі мовы
- •Афіцыйна-дзелавы стыль
- •Закон Рэспублікі Беларусь
- •Глава 1 агульныя палажэнні
- •3. Значным пластом прафесійна-тэхнічнай тэрміналогіі.
- •Публіцыстычны стыль
- •Гутарковы стыль
- •Мастацкі стыль
- •Сэрца на далоні
- •(І. Шамякін)
- •Беларуская медыцынская тэрміналогія
- •Шляхі развіцця беларускай медыцынскай тэрміналогіі
- •Асаблівасці перакладу на беларускую мову
- •Словы з калькаваным перакладам і ўласнабеларускія
- •9. Дыягназ пры паступленні _______________________________________
- •Узор 3 накіраванне № на мікрабіялагічнае даследаванне
- •Узор 4 тэрміновае паведамленне аб інфекцыйным захворванні, ежавым, вострым прафесійным атручэнні, незвычайнай рэакцыі на прышчэпку
- •Вымаўленне галосных.
- •Структура аховы здароўя
- •Багданоўскі Яўстафій Іванавіч
- •Гамаліцкі Міхал Лявонавіч
- •Гібенталь Карл Іванавіч
- •Грум-Гржымайла Кандрат Іванавіч
- •Пелікан Венцэслаў
- •Пракапчук Андрэй Якаўлевіч
- •Чачот Антон Антонавіч
- •Ясінскі Юзаф
- •Тэксты для пісьмовых перакладаў
- •Острый инфекционный гепатит
- •У больного нефрит
- •Острый нефрит
- •Хронический нефрит
- •Острый холецистит
- •Хронический холецистит
- •У больного бронхит
- •У больного гастрит
- •Лечебное питание при хроническом гастрите
- •У больного желчнокаменная болезнь
- •У больного инфаркт миокарда
- •У больного стенокардия
- •У больного язвенная болезнь желудка и двенадцатиперстной кишки
- •Уход за кожей больного
- •Алкоголь в клетке
- •Если у Вас болит голова…
- •Планирование сестринских служб
- •Тэксты для вуснага пераказу
- •Навошта ў хаце парог?
- •Градуснікі за акном падманваюць!
- •Гродна – меч, і воля, і слава
- •Чаму трэба дбаць аб чыстаце1
- •Здымайце на ноч заручальны пярсцёнак
- •Хірургія
- •Твардоўскі і вучань
- •Заручыны
- •Гродзенская медыцынская акадэмія
- •Стальное горла
- •Цынкавыя хлопчыкі
- •Беларуска-рускi медыцынскі слоўнiк
- •Лiтаратура
Твардоўскі і вучань
...Твардоўскі хадзіў у школу ў Полацку, вучыўся добра, ды толькі не слухаўся настаўнікаў, пакрыёма чытаў забароненыя кніжкі і такім чынам дойшоў да таго, што зусім не баяўся смяртэльных грахоў. Нарэшце навучыўся чарнакніжніцтву і душу сваю прадаў злому духу, а прафесары і ксёндз-прэфект нічога пра гэта не ведалі і зрабілі яго выхавальнікам некалькіх шкаляроў з пачатковых класаў.
Твардоўскі ў вольны ад заняткаў час разважаў даручаных яму вучняў, сяды-тады паказваючы ім дзіўныя рэчы. Аднаго дня надвор’е было яснае і ціхае, вучні ў пакоі з адчыненага акна пускалі ў паветра мыльныя шарыкі, Твардоўскі, стоячы побач, сказаў:
Глядзіце! На вашых шарыках д’яблікі лётаюць у паветры.
І сапраўды, яны ўбачылі, што на празрыстых шарыках сядзелі нейкія стварэнні накшталт крылатых купідонаў: вочкі маленькія, светлыя, робячы дзіўныя грымасы, паглядалі на ўсіх. Адзін перапалоханы шкаляр закрычаў: “Езус Марыя!” – і ўсё імгненна знікла, а пра гэта ані ксёндз-прэфект, ані прафесары нічога не ведалі.
Сярод тых шкаляроў быў Гугон, якога Твардоўскі любіў больш за іншых; на праходках за горадам найбольш з ім размаўляў, і калі Гугон хацеў што купіць і прасіў грошы, ніколі яму не адмаўляў, хваліў яго заўсёды, нібыта той вучыўся лепей за іншых.
Твардоўскі а дзевятай гадзіне вечара, калі вучні клаліся спаць, меў звычку выходзіць з дому і да поўначы бавіўся дзе-небудзь у горадзе ў сваіх знаёмых; асобны пакой, дзе ён часам заставаўся адзін, зачыняў на замок, ніхто з таварышаў не ведаў, якія ён меў кніжкі, і Гугону не дазваляў заходзіць туды аднаму.
Неяк ён выйшаў з дому і, забыўшыся, пакінуў ключ у замку і дзверы незачыненыя; а дзесятай гадзіне ўсе пайшлі спаць; Гугон жа не тушыў святло і сядзеў адзін; калі прабілі поўнач на званіцы езуіцкага касцёла, а Твардоўскі яшчэ не вярнуўся дадому, Гугон убачыў у замку ключ. Уваходзіць у пакой, на стале ўбачыў велізарную кнігу ў старасвецкім пераплёце з пергамену, глянуўшы ў як, здзівіўся, бо першы раз у жыцці сустрэў белы друк на чорнай паперы, і ледзь прачытаў паўстаронкі, з’явіўся перад ім чараваты карузлік, вочы свяціліся белым агнём, твар чорны, як вугаль.
Навошта ты мяне выклікаў? – сказаў злы дух, гледзячы на Гугона, але таму заняло мову ад пярэпалаху. Угневаны шатан выцяў яго і забіў на месцы, а сам знік.
Пасля поўначы Твардоўскі вярнуўся дадому і знайшоў у пакоі мёртвае цела свайго прыяцеля і разгорнутую кнігу. Зразумеў усё і хуценька выклікаў да сябе шатана.
- Чаму ты забіў няшчаснага юнака? – спытаўся гнеўна чарнакніжнік.
- Таму, – сказаў злы дух, – каб не раскрыў тваю таямніцу ўсім, хто не павінен ведаць пра яе.
Тут трэба было зрабіць іначай, ані ты, ані я ажывіць яго не можам; цяпер мяне могуць пакараць як забойцу, трэба затаіць гэтае злачынства, залазь у яго цела, будзеш Гугону замест душы, пакуль не прыйдзе яму час паміраць.
Д’ябал імгненна залез у цела, і Гугон ажыў, але зусім іншы: вочы блішчалі, але гэты бляск быў прыкры, твар меў той самы, ды ў ім было штосьці агіднае.
Прыйшоў у школу; прафесары і аднакласнікі бачылі ў ім нейкую перамену, аднак ніхто не мог дазнацца таямніцы.
На імшы паводзіў сябе нясціпла, смяшыў іншых, а калі ксёндз падносіў святое прычасце, дык ён не мог вытрываць і выбягаў з касцёла, прыкладваючы хусцінку да носа, нібыта спыняў кроў.
Калі пакаранні і напаміны не дапамаглі, яго выгналі са школы, і ён заўсёды быў вялікі непрыяцель усім езуітам, на ксяндзоў пісаў пасквілі, выступаў супраць святой рэлігіі, усім паказваў паганы прыклад, хто толькі пачынаў з ім размову; пасля пакінуў Полацак і невядома дзе загінуў.
(Паводле Я. Баршчэўскага)
ТЭКСТ 8.