- •1.Дүниетаным және оның түрлері (мифологиялық, діни, философиялық).
- •2. Философияның пәні: адам және әлем мәселесі.
- •3. Ежелгі үнді философиясының негізгі мектептері.
- •4. Буддизм философиясы.
- •5. Ежелгі Қытай ойлау дәстүрі: дао мектебі, заңшылдар мектебі.
- •6. Конфуцийдің этикалық философиясы
- •7. Ежелгі грек натурфилософиясы (иониялықтар, пифагоршылдар, элейліктер, атомистер)
- •8. Адамға қарай бет бұру (софистер, Сократ һәм оның тағылымы)
- •9. Платон философиясы: «идея» теориясы, мемлекет жайлы ілімі
- •10. Аристотель философиясы: «материя» және «форма» түсінігі
- •11. Антика философиясындағы матереализмді негіздеу идеялары (Фалес, Аниксимандр,Анаксимен, т.Б.)
- •12.Ортағасырлық христиан философиясының негізгі кезеңдері:патристика және схоластика
- •13.А. Августин мен ф. Аквинскийдің діни философиясы
- •14.Ислам мәдениетіндегі ғылым мен өнер, философия
- •15. Философияның негізгі атқаратын қызметтері мен қазіргі замандағы рөлі.
- •16. Ислам философиясы:Әл кинди,Әл фараби,Ибн Рушд.
- •17. Ислам философиясының даму ерекшеліктері
- •18.Қайта өрлеу философиясындағы гуманизм және антропоцентризм
- •19. Ф. Бэконның индуктивті әдісі және идолдар туралы ілімі
- •20. «Неміс классикалық философиясы». И. Кант фил-сы.
- •21. Шеллингтің натурфилософиясы
- •22. Г.В.Ф. Гегельдің абсолюттік идеясы. Диалектиканың негізгі категориялары
- •23. Л.Фейрбахтың антропологиялық философиясы.
- •24. Дәстүрлі түркі дүниетанымының ерекшеліктері. Тәңіршілдік: метафизикасы мен философиясы
- •25.Түркі ойшылдарының философиясы: Әл Фараби, м.Қашқари, ж.Баласағұн, а.Иүгінеки.
- •26. Қорқыт Атаның рухани ілімі.
- •27. Сопылықтың түркілік бұтағы: қ.А. Иасуидің хәл ілімі.
- •28. Қазақ философиясының қалыптасу ерекшеліктері.
- •29. Ақын-жыраулар шығармашылығындағы дүниетаным: табиғаты, толғау, бостандық, дүние, заман, адам, адамшылық мәселесі.
- •30.Жаңа Заман философиясы: Декарттың «күмәндәну принципі».
- •31. Хіх ғасырдағы қазақ философиясының жаңашылдық сипаты: ш.Уәлиханов, ы.Алтынсарин, а.Құнанбайұлы.
- •32.Абай философиясындағы Алла мен адам болмысы.
- •33. ХХғ басындағы қазақ ұлтының ояну философиясы.
- •34.Хх ғасырдағы Батыс философиясы Позитивизм және оның түрлері
- •35. Хіх ғасыр Орыс кеңістігіндегі славяншылдық һәм батысшылдық ( Чаадаев, Герцен, Киревский, Хомяков)
- •36. Марксизм философиясы
- •37. Парменидтің болмыс бейболмыс теориясы
- •38. Гуссерльдің феноменологиясы
- •39. Сана және бейсаналық: з. Фрейдтің психоаналитикалық философиясы
- •40. Экзистенциалистік философиясының негізгі мәселелері
- •41.Материяның атрибуттары: қозғалыс, кеңістік, уақыт.
- •42.Онтология болмыс туралы ілім.
- •43.Таным және оның түрлері.
- •44.Ғылыми зерттеулердің эмперикалық және теориялық деңгейлері.
- •45.Адамның дүниеге қатынасының ерекшеліктері : таным, шығармашылық, түсіндіру және түсіну, ақиқат және адасу.
- •46.Ақиқаттың аспектілері: аксиологиялық, экзистенцияалды,концептуалды,операционалды, ақиқат.
- •47. Диалектиканың тарихи типтері. Диалектиканың негізгі принциптері мен заңдары.
- •48.Адам санасы мен рухани дүниесі туралы философиялық, діни және ғылыми түсініктер.
- •49. Сана бейнелеу және іс әрекет ретінде: шығармашылық және интуиция мәселесі.
- •50. Адам философиясы: өмірдің мәні.
- •51.Қоғамдық сананың түрлері: моральдық, этикалық, саяси, құқықтық және діни сана. Ғылым қоғамдық сананың бір формасы ретінде.
- •52. “Қоғам: философиялық талдаудың негіздері”
- •53. Әлеуметтік философияның ұғымдары мен негізгі принциптері. Социогенез ұғымы.
- •54.Л.Н Гумилевтың «пассионарлық дүмпу» идеясы мәсәле ретінде
- •55.Жаһандану үдерісі һәм жаһандануға деген қарсылық (Антиглобализм).
- •56. Мәдениет және өркениет.
- •57. Жаһандану үдерісіндегі адамзаттың өзекті мәселелері.
- •58. Жеке адам - әлеум. Индивид ретіндегі адам, қоғам мүшесі.
- •59. Философиядағы адам мәселесі
- •60.Ақпараттық қоғам және оныңдаму ерекшеліктері
52. “Қоғам: философиялық талдаудың негіздері”
Қоғамды зерттеу тек философия үшін ғана емес сонымен бірге басқа да қоғамдық ғылымдар үшін күрделі мәселе болып табылады. Қоғам мағыналы ұғым болып табылады. Философия қоғамды біртұтас, яғни адам болмысының әлеуметтік тәсілі, адамдардың бір-бірімен өзара әрекеттесуінің жемісі, адам шығармашылығының нәтижесі ретінде қарастырады. Философия үшін қоғамды қызмет арқылы, яғни әлеуметтік тұрғыдан қарастыру өте маңызды.Қоғамға деген көзқарастардың тарихи эволюциясы натурализм, идеализм, материализм деген сияқты теориялық үлгілерде көрініс береді. Қоғам мәнін дұрыс түсіну үшін “материалдық”, “руханилық”, “практикалық” ұғымдарының ара қатынасы ең маңызды болып табылады. Қоғамдық дамудың негізінде қоғамның жүйелілігін құрайтын қоғамдық қатынастар жатыр, өйткені мұнда қызметтің экономикалық, саяси және т.б. формалары көрініс береді.Қоғамның дамуы революциялық немесе эволюциялық сипатқа ие. Философия қоғамның дамуын әлемдік тарихтың бірлігімен алуан түрлі принципі арқылы қаратырады, өйткені мұнда жалпылық пен жекеліктің бір-бірімен өзара байланысының жалпы диалектикалық заңы көрініс береді. Қоғамдық дамудың басты мәселесіне қоғамдық прогресс (лат.: алға басу) ұғымы мен оның өлшемдері жатады.Қоғам дамитын жүйе ретінде өзі-өзінің қозғаушысы болады. тарихи үрдістің субъектісі және қозғаушы күші әр түрлі философиялық бағыттарда қоғамды рухани және материалдық тұрғыдан негіздеуде көрініс береді. Қоғам дегеніміз – мүдделері, құндылықтары және мақсаттары әр түрлі болған адамдар қауымдастығы мен әр түрлі әлеуметтік топтардың жиынтығы. Осыған орый тарихи үрдіс күрделі және ықтималды сипатқа ие. Сондықтан тарихтағы жекелеген тұлғалардың, сонымен бірге әлеуметтік топтардың ролін зерттеу өте маңызды. Осы диалектиканың арқасында тарихи үрдіс стихиялық пен саналылықтың бірлігінде жүреді.
53. Әлеуметтік философияның ұғымдары мен негізгі принциптері. Социогенез ұғымы.
Әлеуметтік философия тек әлеуметтік және индивидуалданған адам болмысы мәселелерімен айналысады. « Әлеуметтік және индивидуалды болмысқа» тарих та, мәдениет те, жеке адам болмысы да кіреді. Әлеуметтік философияға өзгеше анықтама берген орыс ойшылдары: Н.А. Бердяев, И.А.Ильин, П.А. Флоренский, С.Н.Булгаков т.б. С.Л.Франк (1877-1950) әлеуметтік философияға мынадай анықтама береді: «Әлеуметтік философия мәселесі – бұл қоғам деген не, ол адам өмірінде қандай мағынаға ие болады, оның шынайы мәні неде және ол бізге қандай міндет жүктейді деген сұрақтарға жауап береді.» Әлеуметтік философия қоғамдық шындықты оның нағыз, барлығын қамтитын құрамы мен нақтылығында көруге ұмтылу болып табылады. Әлеуметтік философияның зерттеу аймағы – қоғамдық өмірдің мәні, оның индивидуалды адам өмірімен қатынасы және қоғамдық өмірдің фундаменталды құндылықтарына қатынасы.
Әлеуметтік философия бірнеше қызмет атқарады. Алғашқы қызметі- дүниетанымдық. Әлеуметтік философия «әлеуметтік әлемді» бейнелеп қана қоймай, оның саналы бейнесі ретінде «жаратады да». Екіншіден атқаратыны- методологиялық функция. Әлеуметтік философия әлеуметтік құбылыстарды тануда методологиялық бағдарлар мен жалпы философиялық принциптерді пайдаланудың үлгісі бола отырып жүзеге асырады.
Үшінші функциясы оның танымдық, эвристикалық қызметі болып табылады. Ол танымдық мәдениеттің элементі ретінде шындықты тек бейнелеп қана қоймай, қоғамдық өмірдің заңдылықтары мен принциптерін қалыптастыра отырып, бір нәрсені ашуға қабілеті бар, белгілі бір эвристикалық ерекшеліктерімен айрықшаланады.
Төртіншіден, әлеуметтік философия әлеуметтік болмыстың құндылық негіздерін пайымдай отырып, аксиологиялық қызметті атқарады. Оның ішіне белгілі дәрежеде тәрбиелеуші функция да кіреді.
Бесіншіден, әлеуметтік философия кейбір философиялық концепциялардағы әлеуметтік болжау сәтсіз және ғылыми негізі жоқ деп жарияланғанына қарамастан, болжамдық қызмет те атқарады.
Социогенез –әлеуметтенудің әр түрлі мәдениет пен қоғамдық-экономикалық формациялардағы ерекшеліктеріне байланысты танымның, тұлға мен тұлғааралық қатынастардың тууы мен дамуы. Социогенездің негізгі идеясының мәні – психолог абстракті адаммен емес, көпшілікпен әлеуметтік-мәдени контексте өзара әсерлесетін белгілі бір елдің немесе дәуірдің адамымен байланыста болады. Социогенездің заңға сәйкестігі тарихи психология мен этнопсихологияның зерттеу пәні болып табылады.