- •Граматыка як навука, асноўныя аб'екты яе вывучэння. Сувязь граматыкі з фанетыкай і лексікалогіяй.
- •Марфалогія. Парадыгматычныя здольнасці і сінтагматычныя размяшчэнні марфалагічных формаў. Класіфікацыйныя ўласцівасці часцін мовы.
- •Часціны мовы як лексіка-граматычныя класы слоў. Сістэма часцін мовы. Знамянальныя і незнамянальныя словы. Пераходнасць у сістэме часцін мовы і з’ява сінкрэтызму. Марфалагічны аналіз.
- •Іі скланенне. Асаблівасці склонавых канчаткаў назоўнікаў іі скланення (мужчынскага і ніякага роду) у адзіночным і множным ліку.
- •Скланенне назоўнікаў, якія паходзяць ад прыметнікаў і дзеепрыметнікаў. Скланенне назоўнікаў pluralia tantum(наз. Мн.Л.). Нескланяльныя назоўнікі.
- •Семантыка-камунікатыўная і граматычная адметнасць прыметніка як носьбіта непрацэсуальнай прыметы. Функцыянальная характарыстыка прыметніка.
- •Адносныя прыметнікі. Функцыянальныя асаблівасці, сінаніміка прыналежных прыметнікаў і роднага прыналежнасці. Формы ацэнкі прыметнікаў.
- •Скланенне прыметнікаў. Утварэнне прыметнікаў. Ад'ектывацыя.
- •Семантыка-камунікатыўная і граматычная адметнасць лічэбнікаў як слоў з колькасна-лікавымі значэннямі. Разрады лічэбнікаў паводле значэння, іх спалучальнасць з назоўнікамі.
- •17. Колькасныя лічэбнікі і іх групы. Сінтаксічная сувязь лічэбнікаў з назоўнікамі.
- •Зборныя лічэбнікі. Парадкавыя лічэбнікі. Дробавыя лічэбнікі.
- •19.Скланенне лічэбнікаў. Тыповыя памылкі ва ўжыванні. Абазначэнне прыблізнай і няпэўнай колькасці.
- •20.Разнастайнасць значэнняў і функцыі займеннікаў. Разрады займеннікаў па значэнні і па суадносінах з іншымі часцінамі мовы.
- •Асаблівасці скланення займеннікаў паводле разрадаў.
- •Лічэбнік як сродак лагічнай і сінтаксічнай арганізацыі тэксту. Асаблівасці выкарыстання лічэбнікаў у кантэксце.
- •36. Агульная характарыстыка службовых слоў, іх класіфікацыя. Прыназоўнікі, злучнікі і часціцы як службовыя часціны мовы.
- •38. Семантычныя і граматычныя адзнакі злучнікаў. Класіфікацыя злучнікаў. Злучнікі і злучальныя словы.
- •39. Семантычныя і граматычныя адзнакі часціц. Разрады часціц паводле іх функцыянальнага значэння і марфалагічнага складу. Пераход у часціцы слоў з іншых часцін мовы.
- •40 . Пытанне аб мадальных словах. Сінтаксічная аснова выдзялення мадальных слоў у асобную групу. Словаўтваральная і семантычная сувязі мадальных слоў з іншымі часцінамі мовы. Разрады па значэнні.
- •Функцыянальная характарыстыка выклічнікаў і гукаперайманняў.
Адносныя прыметнікі. Функцыянальныя асаблівасці, сінаніміка прыналежных прыметнікаў і роднага прыналежнасці. Формы ацэнкі прыметнікаў.
Адносныя прыметнікі абазнач пымету прадметаў праз іх адносіны да прадмета або іншай прыметы: срэбраны паднос, да месца і часу, да колькасці, да прызначэння і інш.
Адносныя прыметнікі – гэта вытворныя словы. Іх колькасць папаўняецца ў выніку словаўтварэння ад іншых часцін мовы (назоўнікаў, дзеясловаў, прыслоўяў) Адносн прым могуць набываць якасныя значэнні пры пераносным жыванні, пры гэтым яны захоўваюць уласцівае ім абазначэнне прыметы празадносіны да іншых прадметаў. У значэнні якасных ужыв многія адносныя прым: свінцовая куля – свінцовае неба.
Форма ацэнкі.
Якасныя прым абазнач формы, чкія абазнач. Розную ступень якасці або непаўнаты як без параўнання з ігшымі прадметамі : жаўтаваты, высозны. Гэтыя формы перадаюць адносіны асобы да выражанай прыметы, іх называюць формамі ацэнкі. Бываюўь формы са значэннем:
Памяншальна – ласкальным
Высокай меры якасці і адценнем непахвальнасці
Недастатковай якасці, непаўнаты
Скланенне прыметнікаў. Утварэнне прыметнікаў. Ад'ектывацыя.
Скланяюцца тольі поўныя прыметнікі. Кожны прым змяняецца па ліках – адз і мн, а у адз л – пародах (м.р, н.р, ж.р)
Склонавыя канчаткі прым залежаць ад апошняга зычнага асновы, таму выдзяляюцца 3 віды асноў: на твёрды і зацвярдзелы зычны, на мяккі зычны і на зычныя г, к, х.
Канчаткі прым м. р. і н.р. супадаюць ва усіх склонах , акрамя вінавальнага і назоўнага, а прым ж.р. маюць іншыя канчаткі. У мн.л. на канчаткі ўплывае толькі апошні зычны асновы: востры, летні.
Прыметнікі утвар прыставачным, суфіксальным, прыставачна-суфіксальным спосабамі, а таксама складаннем з розных часцін мовы: часцей ад наз і дзеясловаў
Прыставачны (прыметнікі ад прыметнікаў
Суфіксальны (прыметнікіад розных часцін мовы – гэта самы прадуктыўны спосаб)
Прыставачна-суфіксальным (прым пераважна ад назоўнікаў)
Складальны спосаб (з дапамогай інтэрфікса раўнапраўныя па сэнсе словы)
Семантыка-камунікатыўная і граматычная адметнасць лічэбнікаў як слоў з колькасна-лікавымі значэннямі. Разрады лічэбнікаў паводле значэння, іх спалучальнасць з назоўнікамі.
Лічэбнік — часціна мовы, якая абазначае аб-страктныя лікі, колькасць, сукупнасць ці парадак прадметаў пры лічэнні: адзін, два, сем; тры вучні, двац-
Ічп
цаць чалавек, адна пятая лугу; двое саней, трое клоп-чыкаў; пяты ўрок, другі месяц.
Паводле значэння лічэбнікі падзяляюцца на колькасныя і парадкавыя.
Колькасныя лічэбнікі адказваюць на пытанне колькі? У спалучэнні з назоўнікамі яны абазнача-юць колькасць прадметаў, асоб: дзесяць сталоў, два-наццаць кніг, сем вучняў або пэўную частку: адна трэцяя поля. Без назоўнікаў колькасныя лічэбнікі абазначаюць абстрактныя (адцягненыя) лікі і ўжыва-юцца ў матэматыцы: дванаццаць дзеліцца на тры. Як чыстыя назвы колькасці яны маюць адпаведныя лічбавыя абазначэнні: 12 : 3=4, 1254.
Колькасныя лічэбнікі падзяляюцца на тры групы:
лічэбнікі, якія абазначаюць цэлыя лікі: адзін, тры, пяць, пятнаццаць;
дробавыя лічэбнікі, якія абазначаюць дробавыя лікі: адна шостая, сем пятых;
зборныя лічэбнікі, якія абазначаюць сукупнасць прадметаў: двое, трое, шасцёра.
Парадкавыя лічэбнікі адказваюць на пытанні які? каторы? Яны паказваюць на парадкавы лік прадмета сярод іншых прадметаў пры пералічэнні: другі дом, пяты пакой, восьмы паверх, шаснаццаты дзень, семдзесят другі год.
Колькасныя лічэбнікі з'яўляюцца асноўным разра-дам лічэбнікаў.
Паводле складу лічэбнікі падзялякрцца на про-с т ы я (адзін, тры, шэсць), складаныя (пяцьдзесят, васьмідзесяты) і састаўныя (дваццаць тры, сто сем-дзеспт шосты).
Лічэбнікі змяняюцца па склонах. Лічэбнікі адзін, два, абодва змяняюцца па родах, а лічэбнік адзін — і па ліках: адзін дом, адна кніга, адно акно; два дамы, дзве кнігі, два акны; абодва дамы, абедзве кнігі, абодва акны; адны сані.
Лічэбнікі могуць быць любым членам сказа: Дзевяць
і восем — семнаццаць. Дзелім сорак на дваццаць. Сёння ў дваццатай школе сустрэча з пісьменнікамі.
Лічэбнік з назоўнікам можа ўтвараць спалучэнне, якое выступае адным членам сказа: Дваццаць вучняў працавала на прышкольным участку.