Літаратура
Стыль ракако ў літаратуры
атрымаў найбольшую распаўсюд у Францыі
XVIII
стагоддзеа.
Літаратурныя творы гэтага перыяду
адрозніваліся вытанчаным вытанчанасцю,
пазбаўленым якіх-небудзь
грамадзянска-патрыятычных матываў; ім
уласцівыя фрывольнасць, гуллівасць і
бесклапотнасць. Актуальнасць набываюць
ідэі геданізму,
якія і становяцца свайго роду асновай
творчасці многіх паэтаў і пісьменнікаў,
якія стваралі свае творы ў стылі ракако.
Літаратура ракако - гэта пераважна малыя
формы: хупавыя пастарал, камедыі масак,
эратычныя паэмы, гуллівыя вершы і навелы.
Найбольш прыкметнымі творамі ў стылі
ракако можна назваць «Купанне Зелиды»
маркіза дэ Пезаи (1764),
«Чатыры гадзіны туалета дамы» абата дэ
Фавр (1779),
галантныя
раманы і казкі
Луве
дэ Кувре,
графа
Кейлюса і інш
Лірыка ракако значна лягчэй
высакамоўна паэзіі класіцызм
а, у сувязі з чым атрымлівае назву «лёгкая
паэзія» (фр.:
poésie légère)
або «паэзія мімалётнасці» (фр.:
poésie fugitive).
Найбольш распаўсюджанымі для стылю
формамі былі застольныя песні, гуллівыя
паслання, Мадрыгал
ы, санэт
ы і эпіграмы (лірыка Эвариста
Хлопцы, маркіза
дэ Лафара і інш)
У Англіі
стыль ракако не атрымаў у літаратуры
шырокага распаўсюджвання. У Італіі
і Нямеччыны
наадварот, было шмат прыхільнікаў
дадзенага стылю, у прыватнасці Паола
Антоніо Рол
і Пьетра
метастазы -
у Італіі, і Ф. Хагедорн, І. Глейм, І. М. Гец
- у Германіі.
