- •2. Сістэма мсфо
- •3. Дзяржаўная праграма пераходу на міжнародныя стандарты фінансавай справаздачнасці ў Рэспубліцы Беларусь
- •4.Фундаментальныя канцэпцыі падрыхтоўкі і падачы фінансавай справаздачнасці
- •5. Дапушчэнне безупыннай дзейнасці арганізацыі і прынцып налічэнняў як канцэптуальная аснова міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці
- •6. Метады ацэнкі актываў і абавязацельстваў, рэкамендаваныя міжнароднымі стандартамі
- •7. Прычыны выкарыстання для ацэнкі актываў і абавязацельстваў дыскантаванай вартасці
- •8. Ацэнка па справядлівай вартасці і яе выкарыстанне ў міжнароднай практыцы рахункаводства
- •9. Спосабы пераўтварэння фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў і атрыманне дадатковай інфармацыі для трансфармацыі рахунковага балансу
- •10. Варыянты трансфармацыі фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў
- •11.Метадычныя і арганізацыйныя асновы канверсіі фінансавай справаздачнасці
- •12. Структура трансляцыйнага плана рахункаў для трансфармацыі фінансавай справаздачнасці і рахункі для адлюстравання актываў, якія адпавядаюць патрабаванням міжнародных стандартаў
- •13 Рэкласіфікацыя рахункаў актываў, для трансфармацыі балансавай справаздачы ў фармат міжнародных стандартаў
- •14. Рэкласіфікацыя рахункаў абавязацельстваў і капіталу для трансфармацыі балансавай справаздачы ў фармат міжнародных стандартаў
- •15. Агульная характарыстыка міжнароднага стандарту ias-1 Падача фінансавай справаздачнасці
- •16. Міжнародны стандарт ifrs-1 “Прыняцце міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці ўпершыню: мэта і асноўныя палажэнні”
- •17. Працэдура трансфармацыі фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў
- •18. Рабочыя дакументы трансфармацыі фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў
- •19. Структура трансляцыйнага плана рахункаў для трансфармацыі фінансавай справаздачнасці і рахункі для адлюстравання актываў, якія адпавядаюць патрабаванням міжнародных стандартаў
- •20. Асаблівасці трансфармацыі фінансавай справаздачнасці дыграфічным метадам
- •21.Уліковая палітыка ў сістэме міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці
- •22. Класіфікацыя запасаў і адаптацыя рахункаў для іх уліку да патрабаванняў міжнародных стандартаў
- •23. Метадалагічныя асновы вызначэння велічыні выдаткаў, падлеглых прызнанню ў якасці актываў
- •24. Мэты і прыярытэты, вызначаныя Саветам па міжнародных стандартах фінансавай справаздачнасці, у дачыненні да ўліку запасаў
- •25. Рэкамендаваныя стандартам ias-2 “Запасы” спосабы вызначэння сабекошту скарыстаных матэрыялаў і рэалізаванай прадукцыі
- •26. Абмежаванні свабоды выбару метадаў ацэнкі запасаў, прадугледжаныя міжнароднымі стандартамі
- •27.Каэфіцыентны спосаб выдзялення пастаянных і пераменных выдаткаў, іншыя выдаткі, панесеныя для забеспячэння бягучага месцазнаходжання і стану запасаў
- •28. Карэкціровачныя разлікі, рэкласіфікацыйныя і трансфармацыйныя праводкі, абумоўленыя рознымі падыходамі да вызначэння сабекошту запасаў у айчынным і міжнародным уліку
- •29. Сутнасць перыядычнай сістэмы і яе варыянты на аснове метадаў фіфо і сярэднеўзважанай вартасці
- •30. Сутнасць безупыннай сістэмы і методыка вызначэння слізготнага сабекошту запасаў
- •31. Айчынныя мадэли улику запасау , их недахопы и прапановы дасканалення
- •32. Расходы на фінансаванне і працэнты па крэдытах і пазыках у сабекошце запасаў: айчынны і міжнародны падыходы, методыка трансфармацыі паказчыкаў справаздачнасці
- •33. Міжнародны метад уліку “выдаткі-выпуск” і наменклатура рахункаў эканамічных элементаў выдаткаў
- •34. Рэкласіфікацыя выдаткаў, адлюстраваных на рахунках для іх уліку па прызначэнні ўнутры арганізацыі, у наменклатуру рахункаў эканамічных элементаў
- •35. Канверсія ўліку запасаў у фармат міжнародных стандартаў па метадзе “выдаткі-выпуск”
- •36. Інтэграваная канцэпцыя ўліку выдаткаў на вытворчасць і рэалізацыю прадукцыі, работ і паслуг
- •37. Абясцэньванне запасаў і іх адлюстраванне ў рахункаводстве
- •38. Прызнанне і першапачатковая ацэнка асноўных сродкаў
- •39. Амартызацыя асноўных сродкаў: падыход Савета па міжнародных стандартах фінансавай справаздачнасці
- •40.Метады налічэння амартызацыі і яе адлюстраванне ў рахункаводстве
- •41.Сутнасць мадэлей ўліку асноўных сродкаў па першапачатковай і пераацэненай вартасцях
- •42. Метад прапарцыянальнага змянення назапашанай амартызацыі пасля пераацэнкі асноўных сродкаў
- •43.Метад спісання назапашанай амартызацыі пасля пераацэнкі асноўных сродкаў
- •44.Спыненне прызнання асноўных сродкаў, асаблівасці ўліку і раскрыцця інфармацыі аб доўгатэрміновых актывах, прызначаных для продажу
- •45. Карэкціроўка фінансавай справаздачнасці айчынных арганізацый пры яе трансфармацыі ў фармат міжнародных стандартаў на велічыні амартызацыйных разыходжанняў
- •46. Патрабаванні стандарту ias-16 “Асноўныя сродкі” да раскрыцця інфармацыі ў фінансавай справаздачнасці
- •47. Працэдура тэсціравання актываў на абясцэньванне і методыка вызначэння магчымай сумы кампенсацыі
- •48. Прызнанне страт ад абясцэньвання асноўных сродкаў і парадак іх адлюстравання ў рахункаводстве
- •1 Прафесійныя арганізацыі бухгалтараў
25. Рэкамендаваныя стандартам ias-2 “Запасы” спосабы вызначэння сабекошту скарыстаных матэрыялаў і рэалізаванай прадукцыі
Определение с/с запаса зависит от принятого способа оценки сырья и материалов , которые были использованы в процессе производства , а также от распределения постоянных и переменных производственных затрат между отдельными видами продукции , готовой продукции и НЗП. Сырьё и материалы при их списании на производство продукции , и готовая продукция и товары при определении с/с их реализации могут оцениваться исходя из специфической идентификации отдельных затрат, по методу ФИФО либо средневзвешенной стоимости. Метод специфической идентификации требует калькуляции с/с каждой единицы запасов, что является неприемлемым при наличии большой номенклатуры запасов , при серийном либо массовом производстве .Когда идентификация затрат для каждой единицы запаса не возможна стандарт IAS-2 Запасы предлагает использование методов ФИФО либо средневзвешенной стоимости. Метод ФИФО имеет в виду использование запасов в порядке их поступления . Это значит , что запасы произведённые или приобретённые первыми , также будут первыми использованы либо проданы. Остатки запасов на конец периода оценивают по стоимости последних закупок либо по с/с производства последних единиц. Этот метод используется для учёта затрат в массовых , крупносерийных производствах. При использовании метода средневзвешенной стоимости цена каждой единицы определяется исходя из средневзвешенной стоимости , аналогичных запасов на начало периода и стоимости таких же запасов купленных либо произведённых на протяжении отчётного периода. Метод средневзвешенной стоимости используется для учёта запасов использование которых в производстве не зависит от даты их поступления на склад.
26. Абмежаванні свабоды выбару метадаў ацэнкі запасаў, прадугледжаныя міжнароднымі стандартамі
Выбор метода оценки запасов на основе правильного учета изменения их себестоимости дает возможность эффективно управлять финансовыми ресурсами организации. Это особенно важно в условиях инфляции .Когда нужно создавать резервы для компенсации инфляционных потерь оборотных активов. Создать в организации резервы для покрытия инфляционных потерь позволяет метод оценки использованных материалов или реализованных товаров по формуле " последнее поступление - первая выдача " . Этот метод , получивший название ЛИФО . Основывается на предположении , что стоимость запасов последнего приобретения или более позднего производства должен быть списана на себестоимость произведённой или реализованной продукции в первую очередь. Материальные ценности , выданные со склада , списываются сначала по цене последнего приобретения или производства в пределах фактического наличия , затем предыдущих и т. д. Однако разработчики стандарта IAS -2 " Запасы" посчитали , что метод ЛИФО (последнее поступление - первая выдача ) не позволяет получить достоверную информацию о реальной цене запасов и поэтому с 2005 г. этот метод запрещен . Себестоимость запасов , не являющихся взаимозаменяемыми , а также не произведенных должен определяться методом первое поступление - первая выдача ( ФИФО ) или методом средневзвешенной стоимости . Организация обязана применять одинаковые формулы оценки для всех запасов. Для запасов с различными качественными характеристиками или неодинаковым порядком использования могут применяться различные формулы определения себестоимости. Правила оценки , изложенные в стандарте IAS -2 " Запасы" , не распространяются на запасы производителей сельскохозяйственной продукции , продукцию лесного хозяйства , незавершенное производство по договорам на строительство , минеральные ресурсы . Соответственно стандарту IAS -41 «Сельское хозяйство " запасы сельскохозяйственной продукции и продукции лесного хозяйства в момент первоначального признания необходимо оценивать по справедливой цене, определяемой в период сбора урожая , за вычетом тех расходов , которые организация предполагает понести при их реализации . Стандарт IAS -2 " Запасы" не регламентирует оценку товаров, приобретенных для спекулятивных целей , т.е. . для получения прибыли в краткосрочном периоде за счет колебания цен на рынке. Такие запасы оцениваются по справедливой стоимости, т.е. . по сумме , за которую их можно обменять на другой актив .