7. Сацыяльна-эканамічнае развіццё беларускіх зямель у іх-хііі стст.

У выніку разлажэння першабытнага грамадства складваўся рабаўладальніцкі ўклад. Рабоў атрымлівалі ў выніку захопу у палон пад час войн. Рабоў прадавлі і куплялі.

Буйныя землеўладальнікі ўсё больш і больш аактыўна захоплівалі абшчынныя землі і ператваралі іх ў сваю феадальную уласнасць. Адпаведна, свабодныя сяляне ператвараліся ў феадальна залежных і былі абавязаны выконваць павіннасці на карысць сваіх паноў.

Такім чынам, ў ІХ-ХІІ ст ва ўсх. славян нараджаўся феад. гасп. ўклад, але захоўваліся рэшткі рабаўдадальніцтва.

А ў ХІ-ХІІІ стст. ва ўсх. славян увогуле існавала 3 гасп.уклады: першабытнаабшчынны, які ўжо адыходзіў, рабаўладальніцкі, які не атрымаў значнага развіцця, і феадальны, які нараджаўся і праклаў свой шлях у будучыню.

Узніклі сядзібы феадалаў, з’явіліся княжацкія і барскія сёлы. У ХІІ ст кол-сць такіх сёл значна павялічылася. Гаспадар меў права ўласнасці на іх: мог дарыць, завяшчаць, мяняць і г.д. існаванне такіх сёл сведчыць аб развіцці феда.адносін і землеўладання.

Грамадскі лад.

Паступова укаранялася ворыўнае земляробства. Гэта прывяло да страты былой ролі гарадзішчаў і пераходу да абшчыны(калектыў людзей, якія жылі асобнымі сем’ямі і займаліся пераважна с/г). зараджалася маёмасная няроўнасць, з’яўляліся залежныя людзі: чэлядзь, халопы, смерды.

Гарады.

Гарады ўзнікалі на берагах рэк, на скрыжаванні дарог, сярод урадлівых зямель. Самы старажытны горад на тэрыторыі Б. – Полацк. Першы успамін аб адносяць да 862г. Затым былі Віцебск (947) , Тураў (980), Брэст(1019) і інш. Увогуле, у гэты час кол-суь гарадоў значна павяоічылася. Яны былі пераважна драўлянымі, складаліся з некалькіх частак. Унутраная называлася “дзядзінец” – умацаваны валамі, рвамі цэнтр горада. Вакол яго узнікалі пасады – паселішчы гараджан. Важным месцам быў рынак (торг) і царква (Сабор).

У ХІІ –ХІІІ стст гарады сталі пераўтварацца ў цэнтры рамеснай вытворчаці. Паміж гарадамі вёўся гандаль.

Беларускія гарады развіваліся больш павольна, чым заходнееўрапейскія.

60. Распад ссср.Независимость бсср. Создание снг.

Палітычны крызіс працягваўся. 8 снежня 1991 г. у Бела-вежскай пушчы (у Віскулях Камянецкага раёна Брэсцкай воб-ласці) кіраўнікі Расіі, Беларусі і Украіны Б. Ельцын, С. Шушке-віч і Л. Краўчук, ігнаруючы волю сваіх народаў, якая была выказана на агульнасаюзным рэферэндуме 17 сакавіка 1991 г., дэнансавалі дагавор 1922 г. аб утварэнні СССР і тым самым разбурылі вялікую і магутную дзяржаву. Гэты дзяржаўны пера-варот быў здзейснены са згоды прэзідэнта СССР М. Гарбачова. На руінах СССР утварылася аморфная, нежыццяздольная Са-дружнасць Незалежных Дзяржаў.

Абвяшчэнне незалежнасці Беларусі. Яшчэ да распаду СССР 27 ліпеня 1990 г. сесія Вярхоўнага Савета БССР прыняла Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце Беларускай ССР. Было абвешчана вяршэпства на тэрыторыі рэспублікі Кансты-туцыі БССР і яе законаў. Гэтмм быў пакладзены пачатак шляху да дзяржаўнага суверэнітэту.

Дзяржаўны пераварот у Маскве ў жніўні 1991 г. узмацніў цэнтрабежныя тэндэнцыі. Нечарговая сесія Вярхоўнага Савета БССР у жніўні гэтага года прыняла пастанову аб забеспячэнні палітычнай і эканамічнай самастойнасці Беларускай ССР У гісторыі Беларусі пачаўся новы этап - этап незалежнай дзяржавы.

Адбылася замена назвы рэспублікі і дзяржаўнай сімволікі. Беларускую Савецкую Сацыяліс-тычную Рэспубліку надалей на:шнаці, «РэспублІка Беларусь», а ў скарочаных і састаўных назвах - «Беларусь». Дзяржаўнымі сімваламі Рэспублікі Беларусь гтнлі бсла-чырвона-белы сцяг і герб «Пагоня».

Пасля абвяшчэння незалежнагці Інмінрусі ІІачалася работа па фарміраванню органаў дзяржаўмага кіракаммя. Былі створа-ны Узброеныя Сілы. АрганізавамІ,І мытпая глужба, новая бан-каўская сістэма, камітэты па кіранаішю д.Іяржаўнай маёмасцю і па знешніх эканамічных суннзнхРэспубліка Беларусь - прэзідэнцкая рэгпубліка. 15 сакаві-ка 1994 г. была прынята Канстытуцыя (Асноўны Закон) Рэспуб-лікі Беларусь. Ёю наша дзяржана абвяіпчалася ІІрэзідэнцкай рэспублікай.

Першым Прэзідэнтам РэсІІублікі Беларусь быў выбра-ны А. Р. Лукашэнка.