53. Выхад бсср на мижнародную арэну. Знешнепалитычнае становишча рэспублики у час халоднай вайны.

Широкому развитию зарубежных связей Беларуси мешал ряд обстоятельств: трудности восстановления хозяйства, «холодная война»,

Политика «закрытости» советского общества.

Лишь в связи с «оттепелью», начавшейся после смерти И. Сталина, появились первыя положительные изменения в международных контактах. В 1953 г. при Совете Министров БССР было создано управление по иностранному туризму.

Расширялись внешнеэкономические связи БССР, которые осуществлялись через общесоюзные специализированные ведомства и организации. В 1957 г. – Минский тавтозавод выполнял экспортные заказы для 21 страны мира. Объём экспорта промышленной продукции в конце 50-х годов увеличился более чем в три раза.

Расширялись и культурные связи с зарубежными странами. В Беларуси стали отмечаться события, связанные со знаменательными датами в мировой культуре.

В 1950-е гг. важным направлением внешней политики БССР стала борьба за утверждение мирного сосуществования государств с различным общественным строем, за установление взаимовыгодных экономических и культурных связей. В 1954 г. – Беларусь стла постоянном членом ЮНЕСКО.

С каждым годом авторитет БССР на международной арене рос. Был подписан ряд документов, международных соглашений, таких как:

(акты по защите прав человека, конвенции о борьбе с дискриминацией и т.д.)

В соответствии с международной программой в Беларуси в 60-80-е гг. осуществлялась подготовка кадров для зарубежных государств. За эти десятилетия за рубежом вышло в свет более 300 произведений 55 белоруских писателей.

Таким образом, в 50-80-е гг. расширились международные связи Беларуси, совершенствовались их формы и содержание. Всё это в значительной мере способствовало повышению экономического, научно-технического и культурного уровня республики, усилению социально-экономического и духовного потенциала белорусского народа.

54. Беларусь у перыяд «перабудовы» (1985 – 1991). Дэмакратычныя перамены ва Усходняй Еуропе.

Супярэчнасць жыцця у сярэдзiне 80-ых гадоу асаблiва востра праявiлася у эканомiцы. Адзiная сiстэма уласнасцi, цэнтралiзаванае кiраунiцтва,улада партнаменклатуры прывялi да поунага адмаулення уласцiвых эканомiцы законау яе развiцця.

Палітыка перабудовы, яе сутнасць і вынікі. У сярэдзіне 80-х гг. Савецкі Саюз апынуўся ў складаным становішчы. Запавольваліся тэмпы сацыяльна-эканамічнага развіцця, не заўсёды дасягненні навукі і тэхнікі ўкараняліся ў вытворчасць, нізкай была якасць многіх відаў прадукцыі, не хапала высака-якасных тавараў на рынку, па некаторых паказчыках прыпы-ніўся рост жыццёвага ўзроўню народа. Патрабавалася рэфармаванне палітыка-эканамічнай сістэмы, якая ў аснове сваёй сфарміравалася ў СССР у 20-30-я гг.

У другой палове 80-х гг. быў удакладнены палітычны курс і вызначана палітыка перабудовы, абнаўлення ўсіх сфер жыцця савецкага грамадства. Ініцыятарам гэтай палітыкі з'яўляўся генеральны сакратар ЦК КПСС М. С. Гарбачоў.

У ходзе ажыццяўлення палітыкі перабудовы значна пашы-рылася самастойнасць прадпрыемстваў і аб'яднанняў у выніку іх пераходу на поўны гаспадарчы разлік і самафінансаванне. Павысілася роля працоўных калектываў. Развівалася самакіра-ванне. Укараняліся прагрэсіўныя формы арганізацыі працы - арэндныя калектывы, гаспадарчыя разліковыя брыгады. Дэмакратычнай станавілася выбарчая сістэма, развіваліся галоснасць і плюралізм думкі, фарміравалася шматпартый-ная сістэма. Болын магчымасцей стала для ажыццяўлення дэмакратычных правоў і свабод грамадзян, для творчай дзейнасці.

Аднак жыццё паказала, што ў КПСС - КПБ адсутнічала канкрэтная, навукова абгрунтаваная праграма абнаўлення са-вецкага грамадства. Не былі дакладна вызначаны канчатковыя вынікі, на дасягненне якіх накіроўваліся намаганні партыі і народа. У грамадстве з'явіліся капіталістычныя тэндэнцыі, узбагачэнне любымі сродкамі, некампетэнтнасць і безадказ-насць. Гублялася кіраўніцтва краінай. Бачачы гэтыя негатыў-ныя з'явы, частка народа стала абвінавачваць КПСС-КПБ, усіх тых, па чыёй ініцыятыве пачалася перабудова. Сацыялістчныя ідэалы ў вачах мільёнаў абясцэньваліся, аўтарытэт КПСС - КПБ катастрафічна падаў.Палітычны крызіс працягваўся.