Міжнародныя адносіны у 20-30 гг. Хх ст. (лекцыя 1)

1. Утваренне 3 ачагоў ваенная напружаннасті ў свеце.

2. Далейшае абвастренне супярежнасцей паміж буржуазеымі дзяржавамі. Палітыка “прымярення”.

3. Спробы СССР стварэння сістэмы калектыйнай бяспекі ў Еўропе.

4. Германа-савецкія дагаворы.

1. 1919 – Верасальскі мірны дагавор – новый расклад палітычных сіл.

Ліга Нацый – гарант новага парадку ( 1919 – 1946), галоўная задача стваренне сістемы калектыўнай бяспекі ў Еўропе. Важнейшым фактарам уплываўшым на становішча ў Еўропе было стварэнне СССР. Знешняя палітыка савецкай джяржавы была супярэчлівай.

З аднаго боку захад не жадаў не дапусціць камунізм у Еўропу, з другога боку – не жадаў страчваць “рынкі” + СССР – крыніца сыровіны. Эканамічнае становішча прымусіла прыняць існаванне СССР, аднак ЗША толькі ў 1933 годзе сгадзілася. Ў 20я годы на Еўропу ўплывала Амерыка.

1924 год – “План Даўэсі” – пачатак аднаўленне эканамічнага становшча Германіі ( зменшення памерай рэпарацыйных платяжоў, але адначасова не дапускалася пераўтварэнне Германіі ў эканамічнага канкурэнта)

ЗША, Англія, Францыя – кантралююць Германію ( над эканамічным становішчам) -> накіравалі свае патокі тавараў на германскія рынкі, а германскія патокі на ўсход.

16.10.1925г. – адбыйлася Лакарнская канфэрэнцыя (удзелнікі Германія, Францыя, Бельгія, Італія, Польшча, Чехаславакія) па выніках было падпісана пагадненне , сутнасць якога – вырашенне ўсех разнагалосных спраў мірным пуцем.-> Рейнская зона заставалась дэмілітаразыванай , гарантавалась непарушнасць межаў краін на захадзе, але пра межы краін на ўсходзе не было нічога сказана.

Такім чынам Лакарнская канфэрэнцыя была першым сігналам да актывізацыі дзейнасці Германіі на ўсходзе.

У 1926 годзе Германію прынялі ў Лігу Нацый.

СССР у правядзенне сваей палітыці актыўна выкарыстоўвала Камінтэрн. З дапамогай Камінтэрна ініцыявала паўстанні ў Германіі, Эстоніі, заходніх Беларусі і Украіне. СССР ажыцявіла свае планы толькі ў Кітае (падтрымка камуністаў). Але адносіны паміж СССР і Кітаем нармалізаваліся толькі ў пачатку 30-х гадоў.

1929г. – пачатак цяжкага міжнароднага крызісу (працягваўся да 1933 года). Резкае змяньшенне эканамічнай вытворчасці. Рост безпрацоўя. Усяго у капіталістычных краінах без працы аказаліся больш за 30 млн. чалавек. Резкае змяньшенне зарабатнай платы. => Резкае павеліченне колькасті сацыяльных супярэжнасцей (мітынгі, забастоўкі). Пачынаецца барацьба за рынкі сбыту. У выніку кіраўнікі многіх дзяржай пачалі відзець выйсце з крызісу праз развязванне новай вайны. Ініцыятара агрэсіі – Японія.

Верасень 1931г. – захоп Манчжурыі Японіей. – першы ачаг вайны.

Студзень 1933г. – прыход да ўлады ў Германіі нацыянала-сацыалістычнай партыі Гітлера (нацычтаў падтрмлівалі інтэлегенцыя, часта беспрацоўных і некаторыя навукоўцы). – другі ачаг вайны.

Кастрыычнік 1935г. – напад Італіі на Абісінію (Эфіопія). – трэці ачаг вайны ў Афрыцы.

Італьянскі фашызм стаў узорам для іншых дзяржаў.

2. Прыход Гітлера да ўлады – мадарнізацыя грамадскіх служб.

З 33 года Германія пачала пагражаць свету.