Песні Беласточчыны (Беларуская народная творчасць) - 1997

210.	Прыляцелі ryci та		й з-пад Беларусі,
Селі на дуброву, памуцілі воду.
Бадай тыя гусі та			й	дабра		не	зналі,
Як мы кахаліся, цяпер перасталі.
Як мы кахаліся — нас бяда не знала,
Цяпер разышліся,			як	цёмная			хмара.
А з той		цёмнай хмары			дробны			дожджык		будзс —
3 нашага кахання нічога не будзе.*
Moderato											211
Песні ма- е		пес-	ііі,		дзе	я	вас па-		дзе-		ну?
♦ Caбя-	ру ў фар-	ту-	ш ак -		па	по-		лі	рас-	се-	ю!
	■		•j	n r		j	•	u	і		1
Сабя- ру ў фар-		ту-
			шак— па			по-		лі	рассе-		ю!
211.	Песні,	мае песні, дзе			я	вас	падзену?
	Сабяру ў фартушак — па полі рассею!*
	Як мне будзе добра, то я пазбіраю,
	Як мне будзе кепска, то пазабываю.
	Куколю, куколю, не сейся па полю,
	Сейся па балоце — не трэба палоці.
	Як я была малада, пшаніца радзіла —
	Мяне, маладзеньку,			радзіна любіла.
	Цяпер у мяне, старое, куколь узяў завёўся,
	Мяне, старое, увесь род узяў адрокся.
	Куколю, куколю, не сейся па полю,
	Сейся па балоце — не трэба палоці.
	Ой вы, братцы, братцы маладыя,
	Занрагайце коні,		коні		вараныя,

Лпошні радок паўтараецца.

Кожны другі радок паўтараецца.

110

Запрагайце коні, коні вараныя — Даганеце леты, леты маладыя. Даганялі леты, леты маладыя, Даганялі леты, леты маладыя. Даганілі леты на ліповым мосце:

— Верняцеся, леты, да мяне ў госці!

— Ой, мы не вярнемся — былі ў тваёй хаце, Было замуж не йсці — леты шанаваці.

Ой, ты выйшла замуж, за каго хацела,

Ацяпер галоўка твая да няцэла.

212.Там па гары, па далінах галубы лятаюць,

Шчэ й раскошы не зажыла — ужо лета мінаюць.*

— Лета мае маладыя, вярнецеся ў госці, Хоць я сама не багата — хата на памосце.

— Не вярнемся, не вярнемся, бо няма да чога: Было змалку шанаваці здароўечка свога.

Moderato											213
Ой,	па	га-	ры,	па	да-	лі-	не		га-	лубы	ля-
та-		юць.		Шчэ й	раско- шы		не	Ü	жыла — ўжо		ле-
								за-
										ш
ты	мі-	на-		юць,	шчэ н		раско-	шы	не	за-
				W	ты	мі-	на-			юць.
жы-	ла —		ўжо	ле-

Кожны другі радок паўтараецца.

111

213. Ой, па гары, па даліне галубы лятаюць.

Шчэ й і раскошы не зажыла — ўжо леты мінаюць.* Шчэ й і раскошы не зажыла — гора не забуду, Па чым жа я свае леты ўспамінаці буду? Запрагайце, хлопцы, коні, коні вараныя —

Паедзем даганяці	леты	маладыя.
Ой, дагналі ж мае леты		на ліповым мосце:
— Вярніцеся, мае	леты,	хоць да мяне ў госці!

— Ой, рады ж мы вернуціся ды няма да чога — Пастрадала шчасце і долю, здароўя сваёга.

214.Ля зялёнага гаю на канічэньку йграю,

Дзе ж мая мілая,	дзе ж	чарнабрывая**
3 сокаламі	лятае?

Ой, лятае, лятае, да бруку прыпадае:

—Ой, стуку, мой бруку, падай, міла, руку, Ой, падай, міла праву.

—Не падам я ручэныгі, не падам белянькое, Сядлай свайго коня ды з’язджай з майго двора:

Ты не мой, я не твоя!

Ясь	коніка сядлае, да коніка прамаўляе:
— Нясі мяне,		коню,	нясі мяне, вараны,
	Аж да	ціхага	Дунаю.
Ой,	Дунаю, Дунаю, сам я й малады, не знаю:
Ці	мне жаніціся, ці		мне тапіціся —

Сам я малады, не згадаю.

— Не тапіся, хлопча, бо ты душу загубіш: Едзьма, звянчаймася, едзьма, звянчаймася,

Калі так верна любіш.

Заехалі вянчаціся — не засталі папа дома.

— Ці тваё няшчасце, ці маё няшчасце, Ці такая наша доля?

Кожны другі радок паўтараецца.

Другі і трэці радкі кож най страфы паўтараю цца.

112

	Пайшоў хлопец гарою, а дзяўчына даліною.
	Зацвіў хлопец			рожай,		зацвіў		хлопец	рожай,
		А дзяўчына			каліною.
м Andante										215
Там	о	п	се,		ч			ка-	лі-	не,
	у	ле-				на
Ч	І І	І	І	Ш	' Ш				)	'
калы- ха-		ла дзяўчы- нань-ка				дзве дзяці-			не,
й т д а т н ч ч ч " "
калы- ха-		ла дзяўчы- нань-ка				дзве дзяці-			не.
215.	Там	у лесе, на		каліне,
	Калыхала дзяўчынанька дзве дзяціне.*
	Калыхала і		плакала:
	— Ой, чаго ж я, маладзенька, дачакала!
	Лепей	было	маці слухаць,
	Як вось тыя калысачкі ўночы рухаць.
	Хлопец стаіць, нічога не мовіць,
	Абярнуўся да яе плячыма — смешачкі строіць.
	Там у лесе, на каліне,
	Калыхала дзяўчынанька					дзве		дзяціне.
	216.	Ой,	ішлі	хмаранькі			да	грамаданькі,
		А	вы,	зоранькі,			розна.
		Не сварыся,			мая	матулю,
		Што я іду з карчмы позна.
		Ой, ці сварыся, ці не сварыся,
		То я вас не баюся:
		Хто мне даў праву ручаньку,
		То з тым			я й	ажанюся.

Кожны другі радок паўтараецца.

СЯМЕЙНА-АБРАДАВАЯ

ПАЭЗІЯ

217. Ў сынавым садочку яра рутка сходзіць^ Ой, там маці сына па садочку водзіць. Па садочку водзіць і яго пытае:

— Скажы, сынку мілы, хто табе мілейшы:

Ці	мілая	жонка,	ці родна	сястронка?
—	А мне	жонка	міла, бо	мая радзіна,

Асястра мілейша, бо мяне гасціла.

—Скажы, сынку родны, хто табе мілейшы:

Ці	мілая	сёстра,	ці родна	матуля?*
—	А мне	сёстра	міла, бо	мяне гасціла,

Матуля мілейша, бо мяне радзіла. Як мяне радзіла, усю ночку хадзіла,

Усю ночку хадзіла, усю ночку не спала.

Васкавая		свечка	ўсю	ночку	палала,
Васкавая		свечка	ўсю	ночку	палала,
Маці	кашуленьку на			смерць	гатавала.
Andante					Z18
Ой, чый	то	са-	до-	чак	ты-нам тына- ваны,

тынам

ты- на-ва-ны, дылем ды -ля- ваны?

218. Ой, чый то садочак Тынам тынаваны,* Дылем дыляваны? То Мішаў садочак Тынам тынаваны,

Радкі, пазначаныя зоркай, паўтараю цца.

Кожны другі радок паўтараецца.

116

Дылем дыляваны.

А	па тым садочку
Галенька		хадзіла,
Бабулькі		прасіла:
—	Бабулька-рыбулька,
Прыйдзі		дзісь да мяне.
Да	майго	дзіцяці,
На	ручкі	прыняці.
Дам табе		заплату
Падарак,		як карту,
Тоненькі,		бяленькі,
Тоненькі,		бяленькі,

3 бабулькай раўненькі.

219.— Паложнічка міла, дзе ты даселе была?

—Ой, у гародзечку зімная paca,*

Там я ручанькі мыла.

Там я ручанькі мыла, Пана Бога прасіла:

Ой, каб	да мяне	Прачыстая Маці*
3	помаччу	прыбыла.

—Палажнічка міла, дзе ты даселе была?

—Ой, у гародзечку зімная paca,*

Там я лічанька мыла.

Там я лічанька мыла, Пана Бога прасіла:

Ой, каб	да мяне	Прачыстая Маці*
3	помаччу	прыбыла.

—Паложнічка міла, дзе ты даселе была?

—Ой, у гародзечку зімная paca,*

Там я ножанькі мыла.

Там я ножанькі мыла, Пана Бога прасіла:

Ой, каб	да мяне	Прачыстая Маці*
3	помаччу	прыбыла.

л . Mrvioued rato			220
Мі-хал-ку	мой»	F	f
		адчы- няй новы	двор —
Радкі, гіазначаныя зоркай,	паўтараю цца.

117

е- дзе			мг-		лю-	сенька,
*			п’я-		ню-
$ Ой, ці	с-	ю рад?	Ой,	ці		w
						рад?

2 2 0 . — Ой, Міхалку мой, адчыняй новы двор — Едзе твая мілюсенька, яна вельмі п’янюсенька. Ой, ці ею рад? Ой, ці ею рад?

— Як жа ж я не рад — то мой вінаград, Яна дочанькаў нарадзіла, як сонейкаў насадзіла, Як жа ж я не рад — то мой вінаград.

Або:

Яна сыночкаў нарадзіла, як месячыкаў насадзіла, Як жа ж я не рад — то мой вінаград.

221. У нашым сяле стала навіна: Маладая Гандзюленька сына ўпавіла,

Сына ўпавіла!

Сына ўпавіла, сама ледзь жыва, Яна да свае матуленькі голуба ўслала,

Голуба ўслала, Ляціць галубок і голасна грача:

— Міла матуленька, кліча дачуленька, Кліча дачуленька!

У твае дачкі стала навіна:

Твая дачка наймілейша сына ўпавіла, Сына ўпавіла!

Матуля едзе, пялёнкі вязе, Лістам, лістам дарожаньку сцяле,

Матуля сцяле.

У нашым сяле стала навіна: Маладая Гандзюленька сына ўпавіла,

Сына ўпавіла.

118

Сына ўпавіла, сама ледзь жыва, Да свайго баценька яна галубка ўслала,

Галубка ўслала. Галубок ляціць і моцна грача:

— Мілы баценьку, кліча дачуленька, Кліча дачуленька!

У твае дачкі стала навіна:

Твая дачка наймілейша сына ўпавіла, Сына ўпавіла.

Баценька едзе, мёд-віно вязе, Лістам, лістам дарожаньку баценька сцяле,

Баценька сцяле.

222. Пылам, пылам даражэнька прыпала^, Там Манюлька па радзіну паслала:*

— Прыбудзь, прыбудзь, радзінанька, да мяне, Ёсць у мяне мёд-гарэлка для цябе.

Ёсць у мяне мёд-гарэлка — нап’емся, Ёсць у мяне сад вішнёвы — выспімся.

* ,	Andante
								е	т	т - ^	- Г - } .
		J * ' —							i		W
	Лі-	стам, лі- стам			да-	pa-	жэнька		пры-		па-
	—	г —	—	< -		.J L _ J ? - J*-			■		J
Т	J	і	J	J l
	на-	ша	Ма-	ня	па	ба-	бу-	лю	па-		сла-
М	—	г —	1—	>-■
У - Ч Р		J 3
	на-	ша	Ма-	ня	па	ба-	бу-	лю	па-		сла-

223

I

ла,

ла,

ла.

223. Лістам, лістам даражэнька прыпала, Наша Маня па бабулю паслала:*

— Ой, да мяне, бабуленьку, да мяне,

Кожны другі радок паўтараецца.

119