- •1.Прадмет курса Гісторыя Беларусі
- •2.Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы ў гісторыі
- •3.Функцыі і прынцыпы гістарычнаго пазнання
- •4.Метады гістарычнага пазнання
- •5.Асноўуныя этапы развіцця гістарычнай навукі
- •6. Праблема перыядызацыі гісторыі
- •7. Першабытнае чалавечае грамадства ў перыяд палеаліту і мезаліту
- •8. Неалітычная рэвалюцыя, яе вынікі
- •9. Індаеўрапейцы: іх паходжанне і міграцыя
- •10. Прарадзіма славян і іх этнагенез
- •11.Заходняя Еўропа у перыяд сярэднявечча: асноўныя рысы развіцця
- •12.Этнасацыяльныя і паліт. Працэсы на тэрыторыі Усх Еўр у 5-12 ст
- •13. Княствы на тэрыторыі б ў 9-11 ст, вытокі бел дзяржаўнасці
- •14.Духоўна-культурнае развіцце ўсх славян ў 5-12 ст
- •15. Утварэнне вкл
- •16. Перыяд раздробленнасці былой Кіеўскай Русі, яго вынікі
- •17. Палітычнае жыцце вкл ў 8-16 ст. Статуты вкл іх уплыў на развіцце дзяржавы
- •18.Сацыяльна-эканамічнае развіцце вкл у 8-16 ст.
- •19.Духоўна-культурнае жыцце вкл у 8-16 ст.
- •20. Асноўныя тэндэнцыі развіцця Зах Еўр ў 8-16 ст
- •21.Рэфармацыя і контррэфармацыя на Беларусі ў 16-17 ст. Утварэнне вніяцкай царквы
- •22.Эпоха адраджэння ў Беларусі
- •23.Лівонская вайна. Утварэнне рп
- •24.Фарміраванне беларускай народнасці
- •25. Узаемаадносины рп и Рассии у 16—17 ст.
- •26. Тындэнцыи развіцця зах. Еуропы у 18 ст.
- •27.Утварэнне зша у канцы 18 ст
- •28.Вялікая французская рэвалюцыя і яе гістарычнае значэнне
- •29.Сацыяльна-эканамічнае становішча Беларусі ў 18 ст
- •30.Палітычны крызіс і спробы рэфармавання палітычнага ладу рп у 18 ст. Падзелы рп
- •31.Асветніцтва і культура б.У 18 ст.
- •32.Палітыка Расійскага самаўладдзя і грамадска-палітычны рух на Беларусі ў канцы 18-перш пал 19 ст
- •33.Беларуская культура ў 19-пач 20 ст. Нацыянальнае адраджэнне
- •34.Буржуазныя рэформы 60-70 гг 19 ст, іх асаблівасці на Бел
- •35.Нацыянальна-вызваленчае паўстанне 1863-1864 гг на Бел: прычыны, ход, вынікі. Каліноўскі
- •36.Станаўленне палітычных партый у Расіі ў канцы 19-пач 20 ст. Беларуская сацыялістычная грамада.
- •37.Першая сустветная вайна і Беларусь
- •38.Расійскія рэвалюцыі пач 20 ст, іх гіст значэнне
- •40. Утварэнне бсср і яе уваход у склад ссср
- •41. Зах Белаусь у часы польскай акупацыі
- •43. Культура бсср у 20-30 гг 20 ст
- •44. Замацаванне таталітарнага грамадства ў ссср і бсср у 20-30 гг 20ст.
- •45.Другая сусветная вайна і Беларусь
- •З47. Сацыяльна-эканамічнае развіцце Бел ў 40-80 гг 20 ст
- •48. Грамадска-палітычнае жыцце Беларусі ў 40-80 ггг 20 ст
- •49. Культура Беларусі ў 40-80 гг 20 ст
- •50. Утварэнне рб
8. Неалітычная рэвалюцыя, яе вынікі
Неалітычнай рэвалюцыяй у літаратуры называюць перыяд неаліту, які характарызуецца пераходам ад прысвайваючага тыпу гаспадаркі да тыпу гаспадарання, які быў звязаны з вытворчасцю.Адбываецца вылучэнне сельскагаспадарчай дзейнасці. Гэта адбылося там, дзе магчьма было арашальнае земляробства: у басейнах рэкаў Ніл, Тыгар і Еўфрат.
Адбываеца вылучэнне рамяства, што звязваюць з такімі вынаходніцтвамі, як з'яўленне ткацкага станку, ганчарнага кола, што значна мадэфікавала і павысіла выніковасць працы.
Узнікненне трывалых сувязей паміж прадстаўнікамі розных племянных цывілмзацый, паступовае фарміраванне ўмоў для ўзнікнення дзяржаўнасці.
Вынаходніцтва кола і колавых павозак, што дазволіла пашырыць міграцыю народаў.
Вынікам неалітычнай рэвалюцыі стала фармаванне вытворчай гаспадаркі і фармаванне сацыяльных груп насельніцтва, узнікаюць першыя дзяржаўныя ўтварэнні.
Вызначаюць два тыпы цывілізацыйнага развіцця ў гэты перыяд. Гэта ўсходні тып цывілізацыі і грэка-рымскі тып цывілізацыі.
Храналагічна першым тыпам цывілізацыі з'яўляўся старажытна-ўсходні, у межах якога ў канцы IV тысячагоддзя да нашай эры з'яўляюцца першыя дзяржаўныя ўтварэнні. Гэта было абумоўлена наступнымі важнейшымі фактарамі: па-першае, распаўсюджванне паліўнага земляробства ,якое прыносіла стабільныя ўраджаі і дадатковы прыбавачны прадукт; па-другое -неабходнасць калектыўнай працы для будаўніцтва і падтрымання дзейнасці і рыгацыйных сістэм. Долю арганізатара ў дадзеным выпадку брала на сябе дзяржава.
Першыя дзяржаўныя ўтварэнні былі ў выглядзе номаў, якія ўяўлялі сабой аб'яднанні сельскагаспадарчых абшчын на пэўнай тэрыторыі з адзіным культурным , адміністратыўным і эканамічным цэнтрам у выглядзе горада.
У III тысячагоддзі да нашай эры з фармаваннем буйных дзяржаў на ўсходзе адбываецца станаўленне асаблівай сацыяльна-палітьганай формы кіравання ў выглядзе ўсходняй дэспатыі. Дэспатыя характарызавалася:
1)кіраўнік дзяржавы валодаў абсалютнай паўнатой ўлады;
2)кіраўнік дзяржавы прадстаўляўся ў выглядзе Бога альбо паў-Бога;
3)вялікую ролю адыграваў бюракратычны апарат ;
4)працаздольнае насельніцтва выплачвала не толькі падаткі, але і выконвала дзяржаўныя павіннасці;
5)існаванне патрыярхальнага рабства, калі раб успрымаўся ў якасці малодшага непаўнапраўнага членам вяликай Патрыярхальнай сям’i. Гэта азначала тое,што раб не ўспрымаўся ў якасці рэчы, а валодаў пэўнымі мінімальнымі правамі;
6)жорсткая іерархія ў межах тых ці іншых сацыяльных груп і цалкам усяго грамадства.
Другім тыпам цывілізацыі ў межах старажытнага свету стала грэка-рымская цывілізацыя
або ўласнаантычная цывілізацыя, якая пачала фармавацца ў III тысячагодцзі да нашай эры. Асноўным здабыткам гэтай цывілізацыі стала фармаанне такога тыпу кіравання як дэмакратыя. Найболын выразна гэта праявілася ў V стгодцзі да нашай эры ў гордзе-дзяржаве Афінах.
Недахопам грэцкай дэмакратыі з'яўлялася тое, што:
1)яна была абмежавана толькі свабоднымі грамадзянамі;
2)яна засноўвалася на жорсткай эксплуатацыі рабскай працы;
3)адсутнічалі крытэрыі аб'ектыўнага характару для заняцця тых ці іншых службовых пасад.
3-2 тысячы гадоў да нашай эры распачынаецца рассяленне плямён жывёлаводаў, плямён інда-еўрапейскай моўнай групы. Наконт паходжання індаеўрапейцаў існуюць розныя канцэпцыі:
1)канцэпцыя еўрапейскай прарадзімы індаеўрапейцаў, якая лакалізавалася ў мэтах паўночнай Германіі і паўднёвай Скандынавіі.
2)канцэпцыя аб балканскай прарадзіме індаеўрапейцаў. Зыходзячы з крытыкі першай канцэпцыі выяўлялася, што прарадзіма індаеўрапейцаў не можа быць у Германіі і Скандынавіі, таму што асноўным заняткам індаеўрапейцаў з'яўлялася жывёлагадоўля
3)канцэпцыя якая была вылучана ў 70-я 80-я XX ст. аб тым, што прардзіма індаеўрапейцаў знаходзіцца ў пярэдняй Азіі.
Прычынамі міграцыі індаеўрапейцаў сталі:1)перанаселенасць;2)хуткае развіццё жывёлагадоўлі і земляробства;3)пошук новых тэрыторый для павелічэння магчымасцей жывёлагадоўлі.
Міграцыя ажыцяўлялася змяркуемай прарадзімы еўрапейцаў-пярэдняй Азіі-на захад, усход і поўнач. На захадзе індаеўрапейцы прайшлі Малую Азію і дайшлі да Балканаў.