Свята Масленіцы на сучасным этапе Масленіца ў розных народаў

У Шатландыі на Масленіцу было прынята пячы "нішчымныя аладкі". У складзеныя разам далоні насыпалі жменю аўсянай пакуты, затым пакуту дужа сціскалі ў далонях і апускалі ў лядоўню ваду, а атрыманы шар выпякалі ў агмені прама ў гарачым попеле.

Выпечку бліноў шатландцы лічаць важным актам, у якім імкнуцца прыняць удзел усе чальцы сям'і: адзін змазвае алеем патэльню, іншы лье на яе цеста, трэці перагортвае блін...

У адным з гарадоў Ангельшчыны ўжо шмат гадоў праводзяцца спаборніцтвы ў бегу жанчын з блінамі. У 11.45 раздаецца звон "бліновага звана". Кожная жанчына збяжыць з гарачай патэльняй і бліном. Правілы спаборніцтваў загадваюць, што ўдзельніцы павінны быць не маладзей 18 гадоў; на кожнай абавязкова - фартух і хустка; падчас бегу трэба не меней трох разоў падкінуць блін на патэльні і злавіць яго. Першая жанчына, якая перадасць блін званару, становіцца чэмпіёнкай бліновых гонак на год і атрымлівае ва ўзнагароду... пацалунак званара.

У школах Даніі ў гэтыя дні праводзяцца тэатральныя паданні, канцэрты. Школьнікі абменьваюцца знакамі сяброўства, перадаюць сваім сябрам праз знаёмых жартоўныя лісты без указання зваротнага адрасу. Калі хлопчык атрымае такі ліст ад дзяўчынкі і адгадае яе імя, то на Вялікдзень яна падарыць яму шакалад.

Калі галоўнымі героямі рускай Масленіцы былі маладыя, то ва Ўсходняй Еўропе - халасцякі. Беражыцеся, халасцякі, Масленіцы. Асабліва, калі выпадкова апынецеся ў гэты час у Польшчы. Ганарлівыя палячкі, усыпіўшы вашу пільнасць аладкамі, пончыкамі, галлём і гарэлкай, на дэсерт абавязкова адцягаюць вас за валасы. У апошні дзень Масленіцы можна зайсці ў карчму, дзе скрыпач будзе "прадаваць" незамужніх дзяўчын.

А у Чэхіі ў гэтыя вясёлыя дні маладыя хлопцы з вышмараванымі сажай асобамі пад музыку абыходзяць усю вёску, вязучы за сабой размалёваны драўляны брусок - "клатик". Ён вешаецца кожнай дзяўчыне на шыю або прывязваецца да рукі або назе. Жадаеш адкупіцца - плаці.

У Югаславіі вас абавязкова пасадзяць у свіное карыта і павалакуць па вёсцы. А на даху ўласнага хаты вы можаце выявіць постаць саламянага дзеда.

А у Расіі даўней былі свае звычаі сустрэчы і правадоў гэтага свята. У 1722 году, па выпадку зняволення Ништадтского міры пасля амаль дваццацігадовай вайны са Швецыяй, Пётр I запрасіў на імпрэзу Масленіцы іншаземных амбасадараў. Свята імператар адкрыў нябачаным відовішчам. Пётр ехаў па гурбах на караблі, у які былі впряжены шаснаццаць канёў. Услед за ім рухалася гандола, у якой сядзела царыца Кацярына, апранутая прастой сялянкай. Далей рухаліся іншыя караблі і санкі, запрэжаныя рознымі звярамі.

Кацярына II вельмі кахала катанне з гары, каруселі, арэлі, іх уладкоўвалі ў Маскве пры Пакроўскім палацы, куды імператрыца кахала ў Масленіцу ездзіць усім дваром.

А па выпадку свайго каранавання, пераймаючы Пятру I, задаволіла ў Маскве на масленай тыдню грандыёзнае маскараднае шэсце пад назовам "Пераможная Минерва". Тры дня ездзіла па горадзе маскарадная працэсія, якая, па задуме імператрыцы, павінна была прадставіць розныя грамадскія заганы - мздоимство, казнакрацтва, чынавенскую цяганіну і іншыя, знишчаемые дабратворным кіраваннем мудрай Кацярыны. Працэсію складалі чатыры тысячы дзейсных асоб і дзвесце калясніц.

А калі Кацярына II дачакалася нараджэння ўнука Аляксандра, якому ўпотай намервалася перадаць пасад, абыйдучы нялюбага сына Паўла, імператрыца на радасцях задаволіла для сваіх набліжаных сапраўды "дыяментавую" масленіцу. Тым, хто апыняўся ў выйгрышы ў задуманых пасля вячэры гульнях, імператрыца падавала дыямент. За вечар яна раздала сваім набліжаным свята каля 150 дыяментаў, якія здзіўлялі сваім коштам і выключнай прыгажосцю.

Паміж жыхарамі Пецярбурга доўга захоўвалася адданне, што масленіца прыязджае спачатку на Охту, потым у Ямскую, а потым ужо ў горад. На Охте даўней уладкоўвалі ледзяныя горы, і той, хто не катаўся з іх, лічыўся заўзятым ворагам Масленіцы.

У наш час у дараваны дзень уладкоўваюць кірмашы, фэсты, канцэрты, святочныя гулі.