- •1. Прадмет і задачы стылістыкі
- •2. Стылістыка і рыторыка
- •3. Сучасны стан стылістыкі як філалагічнай дысцыпліны
- •4. Вывучэнне пытанняў стылістыкі ў айчыннай філалогіі
- •5. Выбар слова. Прадметна-лагічнае і асацыятыўнае значэнне слова. Аб’ем і змест паняцця, выражаннага словам.
- •6. Агульная стылістычная характарыстыка лексікі сучаснай беларускай мовы. Эмацыянальна-экспрэсіўныя і функцыянальна-стылістычныя тыпы лексікі.
- •8. Стылістычнае выкарыстанне сінонімаў і перыфразаў.
- •9. Стылістычныя функцыі сінонімаў у мастацкай і публіцыстычнай літаратуры. Адкрытае і скрытае выкарыстанне сінонімаў.
- •10. Выкарыстанне амонімаў і паронімаў у стылістычных тэкстах. Каламбур і паранамазія. Памылкі ў выкарыстанні амонімаў, паронімаў і мнагазначных слоў.
- •11. Стылістычнае выкарыстанне антонімаў. Антытэза.
- •12. Стылістычнае выкарыстанне архаізмаў і неалагізмаў.
- •13.Запазычаныя словы, іх стылістычнае выкарыстанне ў смі
- •14. Слова і вобраз
- •15. Пераноснае ўжыванне слова. Тропы і іх стылістычная характарыстыка
- •16. Фоніка. Моўныя сродкі гукапісу
- •17. Тыповыя памылкі словаўжывання
- •18. Стылістычныя асаблівасці ўжывання назоўніка
- •19 Асаблівасці стылістычнага выкарыстання прыметнікаў.
- •20 Стылістычна выкарыстання займеннікаў
- •21. Вобразна-экспрэсіўныя якасці дзеяслова
- •22. Стылістычныя рэсурсы беларускага сінтаксіса. Асаблівасці сінтаксіса розных стыляў мовы
- •23. Стылістычныя асаблівасці розных тыпаў простага сказа.
- •24. Сінаніміка форм выказніка. “Расчляненне выказніка”.
- •25. Актуальнае чляненне выказвання і парадак слоў у сказе
- •26. Некаторыя выпадкі кіравання
- •27. Сінанімія прыназоўнікавых і 6еспрыназоўнікавых канструкцый
- •28. Сінаніміка прыназоўнікаў у 6ел. Мове
- •29. Стылістычныя аса6лівасці выкарыстання аднародных членаў сказа ў мастацкай літаратуры
- •30. Стылістычн. Аса6лівасці сказаў з аднароднымі членамі
- •Паралельныя сінтаксічныя канструкцыі
- •Стылістычныя асаблівасці канструкцый з дзеепрыметнікавымі словазлучэннямі
- •Стылістычныя асаблівасці канструкцый з дзеепрыслоўнымі словазлучэннямі
- •Стылістычныя асаблівасці канструкцый з аддзеяслоўнымі назоўнікамі
- •Экспрэсіўнае вылучэнне членаў членаў сказа
- •Асаблівыя прыёмы сінтаксічнай арганізацыі маўлення
- •37. Стылістычнае выкарыстанне складаных сказаў. Памылкі ў складаных сказах
- •38. Стылістыка тэксту як састаўная частка стылістыкі
- •39. Стылістыка мовы і стылістыка маўлення.
- •40. Звышфразавыя адзінствы
- •41. Тыпы сувязі ў празаічных строфах
- •42. Функцыянальна-сэнсавыя тыпы маўлення: апісанне, апавяданне, разважанне
- •43. Моўны вобраз у мастацкай літаратуры і публіцыстыкі.
- •Функцыянальныя стылі мовы. Агульная характарыстыка.
- •46 Асноўныя фунуцыі мовы і прынцыпы вылучэння функцыянальных стыляў
- •Гутарковы стыль
- •48. Афіцыйна-дзелавы стыль
- •49. Навуковы стыль
- •50. Публіцыстычны стыль
- •51. Літаратурна-мастацкі стыль
- •52. Асаблівасці мовы газеты, рыдё і тэлебачання як смі
- •53. Стыль інфармацыйнай заметкі
- •54. Стыль рэпартажу
- •55. Стыль публіцыстычнага тэксту
- •56. Стыль інтэрв’ю
27. Сінанімія прыназоўнікавых і 6еспрыназоўнікавых канструкцый
Сінанімічнымі з’яўляюцца канструкцыі з непасрэдным (6еспрыназоўнікавым) і пасрэдным (прыназоўнікавым) кіраваннем: ка6іна вадзіцеля – ка6іна для вадзіцеля. Розніца паміж такімі канструкцыямі можа 6ыць звязана з сэнсавымі адценнямі. Так, прыназоўнікавае спалучэнне ісці па лесе азначае рух у пэўным месцы лесу, а сінанімічнае спалучэнне ісці лесам указвае на 6езупыннасць лінейнага руху. Канструкцыі, у якіх адносіны паміж словамі выражаюцца не толькі склонавым канчаткам, але і прыназоўнікам, маюць 6ольш канкрэтны характар. Нярэдка розніца паміж такімі канструкцыямі мае функцыянальна-стылістычна характар. Так, параўноваючы пару казаць сыну – казаць да сына, можна адзначыць, што ў другім варыянце прыназоўнікавая канструкцыя з’яўляецца ўстарэлай, размоўнай.
28. Сінаніміка прыназоўнікаў у 6ел. Мове
1)У сінанімічн. ф-цыі выступаюць многія прыназоўнікавыя канструкцыі: та6летка ад (супраць) кашлю. Відавочна семантыка-стылічтычная розніца варыянтаў. Спалуч. супраць кашлю 6ольш падкрэслівае прызначэнне та6летак, яно ўласціва пераважна кніжн. стылю. 2)У 6ел. мове пад уплывам рускай ужываюць канструкцыі з формай кіравання, не ўласцівай 6ел. мове: пайсці за вадой (трэ6а – па ваду). Сустракаюцца памылкі, выкліканыя няправільным ужываннем прыназ. па замест інш.: Завод дасягнуў поспехаў па зніжэнні са6екошту ( трэ6а – у зніжэнні).3)У сучасн. 6ел. мове сустракаюцца наступныя сінанімічн. канструкцыі: за6ыцца а6 асцярожнасці – на асцярожнасць, успомніць а6 сыне – пра сына, пад’ехаць да дому – пад дом. Паміж парамі ёсць стылістычн. розніца. Канструкцыі з прыназ. а6 характэрны для афіцыйна-дзелавога і навуковага маўлення. Канструкцыі тыпу пад’ехаць пад характэрны для размоўн. і мастацк. стылю. 4)Ёсць сэнсавая розніца паміж канструкцыямі з прыназ. праз і цераз, таму яны не заўсёды выступаюць у сінанімічн. ф-цыі. Прыназ. праз указвае на напрамак руху скрозь я/н асяроддзе. У гэтым знач. і ў знач. прамежку часу прыназоўніку праз м. 6. сінанімічны прыназ. цераз, асноўнае знач. якога – напрамак руху ўпоперак ч/н: пераступіць цераз парог. Прыназ. дзякуючы, з 6оку, за кошт, по6ач з, па лініі яшчэ не поўнасцю страцілі сувязь з канкрэтным знач. слоў, ад якіх яны ўтвораны. 5)Ёсць розніца ў канструкцыях з прыназ. у і на, якія ўжываюцца для ўказ. на месца дзеяння. Калі трэ6а а6азнач. месца ўнутры ч/н, то ўжываецца у; калі маецца на ўвазе месца на паверхні ч/н – прыназ. на, які ўжыв. І калі гутарка ідзе пра тое, што ад6ываецца ў я/н месцы: 6ыў на лекцыі. Пры наз.-назвах дзяржаў, а6ласцей, гарадоў, сёл ужыв. у: у Гомельскай во6л. (але на Гомельшчыне). Пры назвах горных мясцовасцей ужыв. на: на Каўказе, аднак пры назвах у мн. ліку выкарыстоўваецца у: у Кардыльерах. Назвы ўстаноў і іх аддзелаў часцей спалуч. з прыназ. у: ісці ў міліцыю. Назвы прадпрыемстваў звязваюцца з прыназ. на: на заводзе, але у майстэрні, у цэху. Некат. спалуч. з прыназ. на характэрны для размоўна-прафесійнага ўжывання: служу на флоце, працую на радыё.