- •1. Прадмет і задачы стылістыкі
- •2. Стылістыка і рыторыка
- •3. Сучасны стан стылістыкі як філалагічнай дысцыпліны
- •4. Вывучэнне пытанняў стылістыкі ў айчыннай філалогіі
- •5. Выбар слова. Прадметна-лагічнае і асацыятыўнае значэнне слова. Аб’ем і змест паняцця, выражаннага словам.
- •6. Агульная стылістычная характарыстыка лексікі сучаснай беларускай мовы. Эмацыянальна-экспрэсіўныя і функцыянальна-стылістычныя тыпы лексікі.
- •8. Стылістычнае выкарыстанне сінонімаў і перыфразаў.
- •9. Стылістычныя функцыі сінонімаў у мастацкай і публіцыстычнай літаратуры. Адкрытае і скрытае выкарыстанне сінонімаў.
- •10. Выкарыстанне амонімаў і паронімаў у стылістычных тэкстах. Каламбур і паранамазія. Памылкі ў выкарыстанні амонімаў, паронімаў і мнагазначных слоў.
- •11. Стылістычнае выкарыстанне антонімаў. Антытэза.
- •12. Стылістычнае выкарыстанне архаізмаў і неалагізмаў.
- •13.Запазычаныя словы, іх стылістычнае выкарыстанне ў смі
- •14. Слова і вобраз
- •15. Пераноснае ўжыванне слова. Тропы і іх стылістычная характарыстыка
- •16. Фоніка. Моўныя сродкі гукапісу
- •17. Тыповыя памылкі словаўжывання
- •18. Стылістычныя асаблівасці ўжывання назоўніка
- •19 Асаблівасці стылістычнага выкарыстання прыметнікаў.
- •20 Стылістычна выкарыстання займеннікаў
- •21. Вобразна-экспрэсіўныя якасці дзеяслова
- •22. Стылістычныя рэсурсы беларускага сінтаксіса. Асаблівасці сінтаксіса розных стыляў мовы
- •23. Стылістычныя асаблівасці розных тыпаў простага сказа.
- •24. Сінаніміка форм выказніка. “Расчляненне выказніка”.
- •25. Актуальнае чляненне выказвання і парадак слоў у сказе
- •26. Некаторыя выпадкі кіравання
- •27. Сінанімія прыназоўнікавых і 6еспрыназоўнікавых канструкцый
- •28. Сінаніміка прыназоўнікаў у 6ел. Мове
- •29. Стылістычныя аса6лівасці выкарыстання аднародных членаў сказа ў мастацкай літаратуры
- •30. Стылістычн. Аса6лівасці сказаў з аднароднымі членамі
- •Паралельныя сінтаксічныя канструкцыі
- •Стылістычныя асаблівасці канструкцый з дзеепрыметнікавымі словазлучэннямі
- •Стылістычныя асаблівасці канструкцый з дзеепрыслоўнымі словазлучэннямі
- •Стылістычныя асаблівасці канструкцый з аддзеяслоўнымі назоўнікамі
- •Экспрэсіўнае вылучэнне членаў членаў сказа
- •Асаблівыя прыёмы сінтаксічнай арганізацыі маўлення
- •37. Стылістычнае выкарыстанне складаных сказаў. Памылкі ў складаных сказах
- •38. Стылістыка тэксту як састаўная частка стылістыкі
- •39. Стылістыка мовы і стылістыка маўлення.
- •40. Звышфразавыя адзінствы
- •41. Тыпы сувязі ў празаічных строфах
- •42. Функцыянальна-сэнсавыя тыпы маўлення: апісанне, апавяданне, разважанне
- •43. Моўны вобраз у мастацкай літаратуры і публіцыстыкі.
- •Функцыянальныя стылі мовы. Агульная характарыстыка.
- •46 Асноўныя фунуцыі мовы і прынцыпы вылучэння функцыянальных стыляў
- •Гутарковы стыль
- •48. Афіцыйна-дзелавы стыль
- •49. Навуковы стыль
- •50. Публіцыстычны стыль
- •51. Літаратурна-мастацкі стыль
- •52. Асаблівасці мовы газеты, рыдё і тэлебачання як смі
- •53. Стыль інфармацыйнай заметкі
- •54. Стыль рэпартажу
- •55. Стыль публіцыстычнага тэксту
- •56. Стыль інтэрв’ю
43. Моўны вобраз у мастацкай літаратуры і публіцыстыкі.
Вобраз знаходзіцца ў прамой залежнасці ад ідэйна-эстэтычных установак аўтара, светапогляда. Формы апавядання: 1) аўтар апісвае 2)простая мова 3)унутраная мова 4)наўласна-простая мова, ад аўтара, але так, як мог бы сказаць герой. Ад 1, 2, 3 асобы. Вобраз апавядальніка можа і не супадаць з аўтарам.
Мантаж
Публіцыстыка – суб’ектыў, толькі аўтар вызначае стылістыку., адступленні + паэзія
44. Стылістычнае выкарыстанне чужой мовы ў розных тыпах маўлення
Высказывание другого лица, включенное в авторское повествование, образует чужую речь. Ужываецца ва ўсіх стылях
Простая мова: прыводзіцца ад імя той асобы, якой належыць захаваннем звесту, лексічных, марфалагічных і сінтаксічных асаблівасцей. Навуковы і аф-дзедл стыль у выглядзе цытавання, павінна быць поўная адпаведнасць і спасылка на крыніцу. У мастацкай мове – для х-цы дзеючых асоб, захоўваюцца асаблівасці мовы персанажа. Як і у публіцысь.
Ускосная мова. Чужое выказванне словамі аўтара. У залежнасці ад мжты выказвання 2 тыпы: дзелавая – агульны змест без асаблівасцей мовы, эмац каларыту, ці асобныя завагі аўтара ў маст стылі.скрытая ускосная мова – неканкрэтна, агульны змест. Мастацкая ускосная – уводзяцца словы і выразы х-я моўную манеру персанажу, у двукоссі.
Няўласна-простая мова. У мастацкай літ-ры з пункту гледжання аўтара але з захаваннем асаблівасцей гаворкі персанажа.
Дыялог – функц разнавіднасць маўлення, якая рэалізуецца ў выніку непасрэдных зносін паміж субяседнікамі і складаецца з паслядоўнага чаргавання стымулюючых і рэгуюючых рэплік. Асаблівасці: сітуацыйнасць, кантэкстуальнасць, непадрэхтаванасць. Многа пытальных і адказных сказаў, паўторы, сінт наяпоўныя сказы.
Маналог – від маўлення які зусім не звязан з мовай субяседніка ні ў змястоўных, ні ў структурных адносінах. Шырокі і вузкі сэнс. +палілог. Не толькі сродак х-цы персанажу, но і кампазіцыйны прыём.
-
Функцыянальныя стылі мовы. Агульная характарыстыка.
Функциональный стиль речи — разновидность литературного языка, выполняющий определенную функцию в общении.
Каждый функциональный стиль современного русского литературного языка - это подсистема, которая определяется условиями и целями общения в какой-то сфере общественной деятельности и обладает совокупностью стилистически значимых языковых средств. Функциональные стили неоднородны.
Сферы общения, или речевые ситуации, и их разновидности: а) бытовая; б) наука; в) право; г) политика; д) искусство. Основные функции языка: а) общение; б) сообщение; в) воздействие.
5 функциональных стилей: научный (например, терминологическая лексика. Ее значение состоит в том, чтобы дать точное и ясное представление о научных понятиях); разговорный (отличается большой смысловой емкостью и красочностью, придает речи живость и экспрессивность); официально-деловой (официальная переписка, правительственные акты, речи; употребляется лексика, отражающая официально-деловые отношения (пленум, сессия, решение, постановление, резолюция)); публицистический (характерны отвлеченные слова с общественно-политическим значением (гуманность, прогресс, народность, гласность, миролюбивый)); художественный