- •1.Крыніцы па гісторыі Беларусі. Гістогрыяграфія прадмета.
- •1)Рэчавыя
- •2. Жыццё ва ўмовах першабытнага ладу.
- •3) Рассяленне ўсходнеславянскіх этнічных супольнасцей на тэр. Бел.
- •4. Кіеўская Русь. Першыя княствы-дзяржавы 9-13 ст.
- •5. Беларускія землі ў перыяд феадальнай раздробленасці.
- •6. Барацьба супраць крыжакоў I татара-манголаў.
- •7. Сацыяльна-эканамічнае развіцце беларускіх зямель 9-13 ст
- •8. Рэлігія і культура у іх-хііі ст..
- •9 Сучасныя канцэпцыі паходжання беларусаў
- •10. Утварэнне вкл.
- •12. Знешняя палітыка вкл у XIII-першай палове XVI ст.
- •13.Прававое і палітычнае становішча вкл у складзе рп.
- •14 Узаемадачыненні каталіцкай і праваслаўнай цэркваў на Беларусі ў 14-17 ст.
- •15. Рэфармацыя і контррэфармацыя на беларусі. Грамадска-палітычная і філасоўская думка.
- •16.Развіццё феадальных адносін на Беларусі ў 14-17 ст.
- •17. Культура Беларусі хііі - першай паловы xviі ст.
- •18. Этнічныя працэсы на беларускіх землях 14-16ст.
- •19. Беларускі феадальны горад. Магдэбургскае права.
- •20 Казацка-сялянская вайна 1648-1651 гг.
- •21 Вайна 1654-1667
- •24. Падзелы Рэчы Паспалітай. Паўстанне пад кіраўніцтвам Тадэвуша Касцюшкі.
- •25. Культура Беларусі ў другой палове XVI - XVIII стст.
- •30. Развитие культуры б в начале 20 в.
- •31. Адмена прыгоннага права.
- •32. Паўстане 1863-1864 гг: прычыны, сілы, вынікі. К. Каліноўскі.
- •33. Буржуазныя рэформы 60-70 гг. Хіх ст. Развіцце капіталізму ў эканоміцы беларусі пасля адмены прыгоннага права.
- •36. Дзейнасць народніцкіх арганізацый на Беларусі ў 1870-1890гг.
- •34 Культура Беларусі канца XVIII - першай паловы XIX ст.
- •35. Развіцце прамысловасці і рост гарадоў у 2-ой палове 19 ст.
- •36. Дзейнасць народніцкіх арганізацый на Беларусі ў 1870-1890гг.
- •37. Сацыял-дэмакратычныя, народніцкія партыі і арганізацыі ў пачатку 20 ст.
- •39. Беларускі нац. Рух (іі-я палова хіх-1914 г.) Дзейнасць Бел. Сац. Грамады.
- •40 Рэвалюцыя 1905-1907 гг. На Беларусі.
- •41 Культура беларусі пачатку 20 ст
- •42 Беларусь у гады першай сусветнай вайны.
- •43 Лютаўская буржуазна-дэмакратычная рэвалюцыя. Перамога рэвалюцыі ў Беларусі.
- •44 Кастрычніцкая рэвалюцыя 1917 г. Ў Беларусі. Устанаўленне ўлады Саветаў.
- •45. Барацьба беларускага народа супраць нямецкіх акупантаў (1918 г.). Абвяшчэнне Беларускай Народнай Рэспублікі (бнр).
- •46 Утварэнне Беларускай сср. Аб’яднанне Беларускай сср з Літоўскай сср.
- •47 Беларусь у перыяд польскай інтэрвенцыі (1919-1920 гг.). Беларускі нацыянальны рух. Аднаўленне бсср.
- •48 Новая эканамічная палітыка ў бсср.
- •51. Заходняя Беларусь пад уладай Польшчы ў 1921-1939 гг.
- •52 Развіцце адукацыі, навукі, культуры ў 20-30-я гг. Хх ст.
- •53. Уз'яднанне Зах Бел з бссРу 20-я - 30-я гг. Першыя пераутварэнні.
- •54. Пачатковы перыяд вялікай айчыннай вайны на тэррыторыі Беларусі.
- •55 Вызваленне Бел ад ням-фаш захопнікаў. Уклад бел народа ў разгром фашыстаў.
- •56 Аднаўленне народнай гаспадаркі б пасля зак вав.
- •57 Асаблівасці эканамічнага развіцця Беларускай сср у 50-я - першай палове 80-х гадоў XX ст.
- •58. Грамадска-палітычнае жыццё ў Беларускай сср у 1946-1985 гг.
- •59 Развіццё культуры б ў 1946-1985 гг.
- •60. Палітыка перабудовы ў ссср і яе вынікі. Абвяшчэнне сувірынітэта Беларусі.
31. Адмена прыгоннага права.
Дзве галоўныя прычыны абумовiлi адмену прыгоннага права ў Расii: iснаванне прыгоннiцтва стрымлiвала эканамiчнае развiцце дзяржавы; узрастанне антыпрыгоннiцкага руху, перш за ўсе сярод сялянства, пагражала моцным сацыяльным выбухам. Стала вiдавочна, што прыгоннiцкая сiстэма гаспадаркi значна праiграе капiталiстычнай.Ва ўрадавых колах у рэшце рэшт зразумелi, што час адмены прыгоннага права наспеў. Рэформу вырашана было пачаць з заходнiх губерняў.
19 лютага 1861 г. Аляксандр II зацвердзiў заканадаўчыя акты, якiя тычылiся адмены прыгоннага права i звярнўся да народа з "Манiфестам". У адпаведнасцi з "Манiфестам" селянiн адразу атрымлiваў асабiстую свабоду i шэраг грамадзянскiх правоў.Для непасрэднага правядзення рэформы на месцах стваралiся спецыяльныя органы - павятовыя мiравыя з'езды i губернскiя па сялянскiх справах установы.Калi да рэформы ў селянiна зямлi было звыш вышэйшай нормы, то памешчык меў права адрэзаць лiшак на сваю карысць. Свой палявы надзел зямлi сяляне павiнны былi выкупiць ва ўласнасць. У вынiку сяляне станавiлiся даўжнiкамi дзяржавы i на працягу 49 гадоў павiнны былi выплочваць выкупныя плацяжы разам з працэнтамi за пазыку. Паўстанняе 1863-1864гг. прымусiла ўрад унеслi iстотныя змены ў ажыццяўленне сялянскай рэформы на Беларусi. Тут уводзiўся абавязковы выкуп сялянскiх надзелаў; спынялася часоваабавязанае становiшча сялян, яны станавiлiся ўласнiкамi; выкупныя плацяжы знiжалiся; былi створаны павятовыя паверачныя камiсii для праверкi i выпраўлення ўстаўных грамат; у адпаведнасцi з законам 1867 г. дзяржаўныя сяляне на Беларусi пераводзiлiся з аброку на выкуп i станавiлiся ўладальнiкамi сваiх надзелаў.
32. Паўстане 1863-1864 гг: прычыны, сілы, вынікі. К. Каліноўскі.
З часоў падзелу Рэчы Паспалітай польскі патрыятычны рух не даваў спакою расійскім уладам. Польскі патрыятычны лагер падзяліўся на дэмакратаў, якія выступалі за паўстанне, і лібералаў - прыхільнікаў мірных сродкаў барацьбы.
Тыя, хто быў за паўстанне, атрымалi назву "чырвоныя". Яны падзялялiся на правых i левых.
Першыя рабiлi стаўку на шляхту i асцерагалiся шырокага сялянскага руху.Яны прадугледжвалi надзяленне сялян зямлёй за кошт яе частковай канфiскацыi ў памешчыкаў пры абавязковай грашовай кампенсацыi. Левыя разлiчвалi на сялянскую рэвалюцыю.
Працiўнiкаў паўстання называлi "белымi". Гэта былі пераважна памешчыкi, сярэдняя буржуазiя, частка iнтэлiгенцыi.
Гэтыя палiтычныя плынi сфарміраваліся і iснавалi не толькi ў Польшчы, але i на тэрыторыi Беларусi i Лiтвы.
Восенню 1861 г. у Варшаве з разнастайных рэвалюцыйных груповак быў арганiзаваны паўстанцкi гарадскi камiтэт.
"Левых" ў Беларусi ўзначальваў Канстанцiн Калiноўскi (1838-1864). Ён паходзiў з сям'i збяднелага шляхцiца Гродзенскай губернi, скончыў Пецярбургскi ўнiверсiтэт. Вярнуўшыся ў 1861 г. на радзiму, К. Каліноўскі стварыў у Гродне нелегальную рэвалюцыйную арганiзацыю з разначыннай iнтэлiгенцыi. Выдаў 7 нумароў падпольнай рэвалюцыйнай газеты на беларускай мове "Мужыцкая праўда".
Была выкладзена праграма паўстання: Польшча абвяшчалася незалежнай краiнай з роўнымi правамi ўсiх яе грамадзян перад законам, дазвалялася дзейнасць ўнiяцкай царквы, планавалася перадаць сялянам iх зямельныя надзелы ў поўнае ўладанне, а памешчыкам выплацiць кампенсацыю з дзяржаўнай казны.
У студзенi-лютым 1863 г. ў Беларусi з'явiлiся першыя паўстанцкiя атрады, якiя прыйшлi з Польшчы. Найбольш актыўна паўстанцы дзейнiчалi ў Гродзенскай губернi, дзе ваяводскiм камiсарам быў К. Калiноўскi.
Паўстанне 1863-1864 гг. адбывалася ва ўмовах правядзення аграрнай рэформы ў Расii.
Поспеху ў барацьбе з паўстаннем расійскiя ўлады дасягнулi не толькi дзякуючы вайсковай сiле.
У чэрвенi 1863 г. ў Вiльню вярнуўся К. Калiноўскi, а ў лiпенi ён стаў старшынёй Вiленскага аддзела. Да канца лета ў руках К. Калiноўскага сканцэнтравалася ўсё кiраўнiцтва паўстанцкiмi атрадамi на тэрыторыi Лiтвы i Беларусi. Аднак выратаваць паўстанне ўжо не удалося.