- •4. Акустычныя і фізіялагічныя характарыстыкі маўлення
- •5.Асн адзінкі гукав сістэмы бел мов. Сегментн і суперсегментн ад, адрознен.
- •7.Артыкул-акуст і функцыян прынцыпы размеж галосных і зычн гукаў.
- •8. Склад, тыпы складоў. Тэорыя складападзелу.
- •9. Такт (сінтагма) і фраза.Паняцце фанетычнага слова.
- •10. Артыкуляцыйна-акустыная класіфікацыя зычных.
- •11.Артыкул. Хар-ка гал. Гукаў
- •12. Фанетыч працэс ў суч бел мове.Пратэза эпентэза, метатэза, гаплалогія.
- •13. Фанетычн працэсы ў суч бел м.Асіміляц, дысіміляц, фанет чаргаванне.
- •14. Нац адметныя гукі бел мовы. Сінтагматыка гукаў.
- •15.Задачы і прынцып транскрыпцыі.Фанет і фанемат транскрі, іх адрозн.
- •16. Фанема, яе адрозненне ад гукаў. Сістэма фанем беларускай мовы.
- •18. Дыферынцыяльныя і інтэгральныя прыметы фанем
- •20. Націск і яго характарыстыкі.
- •21. Арфаэпія як навука. Паняцце арфаэпічнай нормы.
- •22. Вымаўленне галосных, зычных і спалучэнняў зычных.
- •24. Графіка. Гісторыя складвання сучаснай графічнай сістэмы.
- •25. Арфаграфія. Прынцыпы арфаграфіі
- •27.Слова як асн адзінка лексікалог, яго прым.План змест івыражэння.
- •28.Адзінства лексічнага і граматычнага ў слове. Слова і варыянты слова.
- •29.Лексе зн слов.Дэнататыўн,сігніфікатыўн,канатацыйн і інш кампан сло.
- •30.Асноўн тыпы лексічн значэн слова.Прам- перан,свабо-звяз, матывав-нематываваныя, лагічныя-вобраз, канкрэтн-абстрактныя значэнні.
- •31.Сістэмныя адзінкі лексікалог лсг,тэматычная група, семантычн поле.
- •32. Парадыгматычныя і сінтагматычныя адносіны ў лексіцы.
- •33.Полісемія.Структ мнг слова.Паняце лс варыянта.
- •34. Сінонімы, антонімы. Класіфікацыя сінонімаў. Абсалютныя сінонімы, кантэкстуальныя сінонімы. Антонімы маўленчыя і кантэкстуальныя. Структурныя тыпы антонімаў.
- •35. Амонімы. Іх асноўныя рысы і сутнасць адрознення ад мнагазн.Слоў.
- •36. Паронімы, іх паходжанне, прыемы ўжывання.
- •37. Словы народнай этымалогіі. Перыфразы. Эўфемізмы і дысфемізмы.
- •38.Нацыяналіспецыфіка бел.Лексікі. Безэквівалентная і фонавая лексіка.
- •40.Храналагічн расслаенне бел лексікі.Індаеўр.Усхслав.Агульнасл лекс
- •42.Запазыч лексіка б мов. Інтэрнацыяналізмы і калькі.
- •43.Стыліст раччлаен бел лекс.Лекс моўн-функц стыл.Міжст лекс
- •47.Лексікагаф, яе задачы. Ттыпы слоўнік.
- •51.Класіфікац фразеао зварот паводле ступ злітн кампанентаў.
- •54 Прыказкі (прымаўкі). Крылатыя выслоўі. Перыфразы.
- •55. Марфемы як значныя часткі слова. Тыпы і семантыка марфем.
- •58. Тыпы словаўтваральных значў. Прадукт і непрадуктыўныя афіксы.
- •59. Гістарычныя змены ў складзе і структуры слоў.
24. Графіка. Гісторыя складвання сучаснай графічнай сістэмы.
Графіка- сукупнасць усіх сродкаў пісьменнасці якой-небудзь мовы. Гэта сістэма суадносін паміж літарамі пісьма і гукамі маўлення. Графіка – самі абрысы літар.
Асноўныя адзінкі - літары і знакі прыпынку.
Другаступенныя – прыёмы скарачэння слоў, прабелы паміж літарамі, вялікая літара ў пачатку радка, абзац, падкрэсліванне, вылучэнне адметным шрыфтам.
Цэнтральнае паняцце – гэта графема (абстрактна). Граф- літары, якія надрукаваны, напісаны, сабой характарызуюць значок.
Па спосабу перадачы і па малюнку літар: друкаваную\\пісьмовую.
Літара можа абазначаць адну фанему – ж, ш, р.\\\\ Частку друго фанемы – ё,е,ю,я\\\ Можа нічога не абазначаць, бо не мае фанемнага значэння – ь
Прынцыпы графікі: гукавы+складовы (сілавічны, пазіцыйны)+ складовы.
Транслітарацыя – пераклад літарнага напісання адной мовы графічнымі знакамі другой моўнай сістэмы. Міжнародная сістэма.
У анову беларускага-старажытнарускаепісьмо.Лацініца.Кірыліца.Алфавіт арабскага пісьма.канчаткова аформілася у пачатку 20 стагоддзя і захавалася да нашых дзен з некаторымі ўдакладненнямі. ЗМЯНЕННІ.У 1926 годзе адбылася акадэмічная канферэнцыя па рэформе графікі і правапісу. Як графічную аснову пакінулі кірыліцу. Былі прапанаваны афрыкаты ДЗ і ДЖ (дыграфы)
Асаблівасці Бел мовы 1) дж, дз, ў, ё, і, шч-щ (‘) 2) выключая літары и,щ,ъ 3) удасканальванне гук. знакаў літар ц, д,т. Кірыл і Мефодзій
25. Арфаграфія. Прынцыпы арфаграфіі
Арфаграфія – нарматыўная сістэма напісання слоў.
Прынцыпы арфаграфіі:фанетычны – адлюстроўв прамую адпаведнасц гук-літара.Пазіц.чаргаванн вецер(Э)- вятры(А) Часцей-Г.Разбіць (З) –расказаць (С)
Фанетычны:адлюстр прамую адпаведн – гук – літара.
Марфалагічны (фанематычны) заключаецца ў аднолькавай перадачы фанем, якія чаргуюцца.На гэтым заснаваны правілы напісання зв і гл З у корані, спалучэнняў – зс, жс, шц, гс, дч, дс, тч. Напісане Д,Б у прыстаўках і прыназоўніках. Напісанне Г. Э (е) у прыназоўніку БЕЗ і ў НЕ.
Традыцыйна-гістарычны замацаванаае традыцыей, хоць яно не адпавядае сучанаму стану мовы і не можа быць вытлумачана сучаснымі фанетычнымі законамі. сЕржант – сЯржант польСКа – польШЧа
Дыферэнцыраваны прымяняецца там, дзе два словы, якія маюць аднолькавую фанемную будову, семантычна размяжоўваюцца з дапамогай арфаграфіі. Серп (прылада працы) – серп (назва нацыянальнасці). Заяц (жывела) – заяц (чалавек з прозвішчам)
Адрозненні з рознымі мовамі:Вялікая літара (бел-ням) Вялікая літара выконвае сінтаксічную функцыю.
У аснове правіл пераносу у частках слова ляжыць фанетычны і марфалагічны прынцып.
Таксама у тэорыі былі прынцыпы: Этымалагічны\\ Сімвалічны\\ Марфалагічна-графічных аналогій
26. Злітныя, асобныя і дэфісныя напісанні. У арфаграфіі некалькі прынцыпаў, адзін з іх – Дыф. Паводле гэтага прынцыпу пішуцца: злітныя, асобныя і дэфісныя напісанні з такімі другараднымі графічнымі знакамі. Прын+наз--- прыслоў---ліч-кі---адмоў’е Не---склад.наз. Пішуцца разам:
- складанаскарочаныя словы і вытворныя ад іх: журфак
- складаныя словы і вытворныя ад іх з пачатковымі іншамоўнымі часткамі:авія,агра,астра,аудыя і г.д. : відэафільм, грамзапіс.
- словы з пачатковай часткай поў-(паў-): поўнач, поўдзень.
- словы з прыстаўкамі і падобнымі да прыставак часткамі: а, анты, квазі, контр і г.д. : супермаркет, сінгармонія, (экс-чэмпіён і г.д. – выключэнне).
- складаныя словы, першай часткай якіх з’яўляецца. - лічэбнік, напісаны літарамі : сямігодка, двукоссе, двухногі.
Пішуцца праз злучок:
- спалучэнні двух аднолькавых слоў, якія паўтараюцца з мэтай узмацнення іх лексічнага значэння: белы-белы, хто-хто, што-што.
- спалучэнні слоў, вытворных ад адной і той жа асновы, але з рознымі марфемамі: мама-мамуся, калі-ніколі, хто-ніхто.
- спалучэнні слоў, блізкіх або супрацьлеглых па лекс. значэнні: хлеб-соль, гусі-лебедзі, жылі-былі.
- складаныя словы, першай або апошняй часткай якіх з’яўляецца лічэбнік, напісаны лічбамі: 930-годдзе, 10-літровы, 40-гадовы
- спецыяльныя тэрміны і назвы, у тым ліку і абрэвіятуры, у склад якіх уваходзіць асобная літара алфавіта або лічэбнік, што стаіць на другім месцы і напісаны лічбай : а-частіцы, ЗІЛ-110, але 1 “А” клас, 4000 М
- літарныя скарачэнні складаных слоў: с.-г. – сельска-гаспадарчы, с.-д. – сацыял – дэмакратычны.