- •4. Акустычныя і фізіялагічныя характарыстыкі маўлення
- •5.Асн адзінкі гукав сістэмы бел мов. Сегментн і суперсегментн ад, адрознен.
- •7.Артыкул-акуст і функцыян прынцыпы размеж галосных і зычн гукаў.
- •8. Склад, тыпы складоў. Тэорыя складападзелу.
- •9. Такт (сінтагма) і фраза.Паняцце фанетычнага слова.
- •10. Артыкуляцыйна-акустыная класіфікацыя зычных.
- •11.Артыкул. Хар-ка гал. Гукаў
- •12. Фанетыч працэс ў суч бел мове.Пратэза эпентэза, метатэза, гаплалогія.
- •13. Фанетычн працэсы ў суч бел м.Асіміляц, дысіміляц, фанет чаргаванне.
- •14. Нац адметныя гукі бел мовы. Сінтагматыка гукаў.
- •15.Задачы і прынцып транскрыпцыі.Фанет і фанемат транскрі, іх адрозн.
- •16. Фанема, яе адрозненне ад гукаў. Сістэма фанем беларускай мовы.
- •18. Дыферынцыяльныя і інтэгральныя прыметы фанем
- •20. Націск і яго характарыстыкі.
- •21. Арфаэпія як навука. Паняцце арфаэпічнай нормы.
- •22. Вымаўленне галосных, зычных і спалучэнняў зычных.
- •24. Графіка. Гісторыя складвання сучаснай графічнай сістэмы.
- •25. Арфаграфія. Прынцыпы арфаграфіі
- •27.Слова як асн адзінка лексікалог, яго прым.План змест івыражэння.
- •28.Адзінства лексічнага і граматычнага ў слове. Слова і варыянты слова.
- •29.Лексе зн слов.Дэнататыўн,сігніфікатыўн,канатацыйн і інш кампан сло.
- •30.Асноўн тыпы лексічн значэн слова.Прам- перан,свабо-звяз, матывав-нематываваныя, лагічныя-вобраз, канкрэтн-абстрактныя значэнні.
- •31.Сістэмныя адзінкі лексікалог лсг,тэматычная група, семантычн поле.
- •32. Парадыгматычныя і сінтагматычныя адносіны ў лексіцы.
- •33.Полісемія.Структ мнг слова.Паняце лс варыянта.
- •34. Сінонімы, антонімы. Класіфікацыя сінонімаў. Абсалютныя сінонімы, кантэкстуальныя сінонімы. Антонімы маўленчыя і кантэкстуальныя. Структурныя тыпы антонімаў.
- •35. Амонімы. Іх асноўныя рысы і сутнасць адрознення ад мнагазн.Слоў.
- •36. Паронімы, іх паходжанне, прыемы ўжывання.
- •37. Словы народнай этымалогіі. Перыфразы. Эўфемізмы і дысфемізмы.
- •38.Нацыяналіспецыфіка бел.Лексікі. Безэквівалентная і фонавая лексіка.
- •40.Храналагічн расслаенне бел лексікі.Індаеўр.Усхслав.Агульнасл лекс
- •42.Запазыч лексіка б мов. Інтэрнацыяналізмы і калькі.
- •43.Стыліст раччлаен бел лекс.Лекс моўн-функц стыл.Міжст лекс
- •47.Лексікагаф, яе задачы. Ттыпы слоўнік.
- •51.Класіфікац фразеао зварот паводле ступ злітн кампанентаў.
- •54 Прыказкі (прымаўкі). Крылатыя выслоўі. Перыфразы.
- •55. Марфемы як значныя часткі слова. Тыпы і семантыка марфем.
- •58. Тыпы словаўтваральных значў. Прадукт і непрадуктыўныя афіксы.
- •59. Гістарычныя змены ў складзе і структуры слоў.
27.Слова як асн адзінка лексікалог, яго прым.План змест івыражэння.
Лексікалогія – навука, якая вывучае слоўнікавы склад мовы або лексікон.
Слова – гэта асноўная адзінка лексікі і мовы ўвогуле.Слова – гэта найкарацейшая марфалагічная і граматычна аформленая гукавая адзінка , якая служыць для абазначэння прадметаў, прымет, стану, дзеяння і адносін. У мове пераважаюці самастойныя словы (паўназначныя): назоўнікі, прыметнікі, лічэбнікі, займеннікі, дзеясловы, прыслоўі.Службовыя словы (прыназ, злучнікі, часціцы) не выконв намінат функцыі і не маюць лексіч значэння.Яны звязв словы ў словазл і сказы, надаюць словам/сказам пэўныя сэнсавыя, мадальныя і эмац адценні
Падыходы да значэння слова:1: графічны крытэрый; 2 :фанетычны крытэрый; 3 падыход: марфалагічны крытэрый; 4: семантычны крытэрый – ПРЫМЕТЫ ДЫФЕРЫНЦЫЙНЫЯ.
Самая важная д.прымета – ?? -- Балота – стаячая вада
Слова існуе як дыалектычная адзінства формы і змсту (гукавога комплексу і замацаванага значэння).
У слове вылучаюць два бакі: план выражэння, ці знешняя форма, і план зместу, ці значэнне, унутраны бок слова.
Функцыі: Намінацыі (называння), акрамя службовых слоў// Камунікацыі
Лексема - слова, увасобленнае ў маўленні ў сукупнасці ўсіх сваіх граматычных формаў і семантычных варыянтаў.
Слова ме сталыя прыметы: устойлівая стыліст аформленасць, наяўнасць націску, гукавая непранікальнасць. Як адзінка слова не ствар у праэсе зносін, а выкар, узнаўл як гатовае, даўно створанае народам. Устойлів выяўл у пастаянст гукавга складу, марфемн будов і значэн Ізаляванасць слова як назвы і носьбіта цэласнаг значэня праяўл у магчым вычленіць яго з кантэксту. Лексічнзнач- яго сэнсавае, семантычнае напаўнене, якое гістар замацавалася за пэўным гукавым комплексам і з’яўл адлюстрав аб’ектыўнай рэальнасці.Лекс знач складае змест слова, яго ўнутр/рэчыўную сутнасць. Яго маюць толькі граматычна самаст, паўназначныя словы. Граматычн знач- абстрактнае знач, што выяўл у прыналежнасці слова да пэўнага класа і выраж іх фармальнымі сродкамі (канч,суф,прыст,націск), праяўл у грам катэгорыях роду,
28.Адзінства лексічнага і граматычнага ў слове. Слова і варыянты слова.
Слова семантычна-аформленае: мае лексічн, грамат і структурнае значэнне.
Слова ўспрымаецца ў граматычным адзінстве формы і зместу.
У свядомасці адлюстроўваецца фізічнае, матэрыяльнае аблічча слова – гукавы комплекс, у якім яно увасабляецца.
Змест слова складае яго лексічнае значэнне.
Змест і форма ўзаемазвязаны. Як не можа існаваць слова, пазбаўленае гукавой абалонкі, так не можа існаваць слова, пазбаўленае сэнсу.
Лексічнае значэнне – суаднесенасць слова з адпаведным паняццем, з’явай рэчаіснасці.Варыянты слова:
- Мнагазначныя словы
- Адназначныя словы
Значэнні слова: прамое і пераноснае
Метафара – троп, слова ці выражэнне, выкарыстаемае ў пераносным значэнні, у аснове якога ляжыць неназванае параўнанне прадмета з якім-небудь іншым на аснаванні іх агульнага прызнака.
Метанімія – від тропа, словазлучэнне, у якім адно слова замяняецца іншым, абазначаючым прадмет, які знаходзіцца ў той ці іншай сувязі з прадметам, які азначаецца замяшчаемым словам.
Сінекдаха – троп, разнавіднасць метаніміі, заснаваная на перанясенні значэння з адной з’явы на іншую па прызнаку колькасных адносін між імі.