- •6.Асимиляцыя,аглушэнне звонкага зычнага на канцы слова як фанетычныя працэссы беларускай мовы,што не перадаюцца на письме.
- •8.Дзеканне,цеканне,прыстауныя зычныя.Падаужэнне зычных.Як фанет.Працессы бел.Мовы.Што перадаюцца на письме.
- •11.Нациск,яго тыпы и функцыи.Асноуны и пабочны нациск у складаных словах.Лагичны и фразавы нациск.
- •12.Интанацыя.Састауныя.Элементы.Интанацыимелодыка,рытм,тэмп,интенсиунасць.Пауза,тэмбр,нациск.Функцыи.Интанацыи.
- •13.Прынцыпы.Арфаграфии.Написанни,заснаваныя.На.Их.
- •14.Асноуныя.Нормы.Литаратурнага.Вымаулення.Нацискных.И.Ненацискных.Галосных,зычных,спалучэнняу.Зычных.Гукау.
- •16.Паняцце.Пра.Лексику.Беларускай.Мовы.Адназначныя.И.Мнагазначныя.Словы.Ужыванне.Слоу.З.Прамым.И.Пераносным.Значэннем.Тыпы.Пераносу.Значэнняу.Слова.
- •17.Амонимы,их.Тыпы,стылистычныя.Функцыи.У.Мове.
- •18.Лексіка беларускай мовы паводле паходжання
- •19.Лексіка беларускай мовы паводле сферы ўжывання
- •20.Стылистычныя.Разрады.Лексики.Нейтральная(мижстылявая)лексика.Стылистычна.Афарбаваная.Лексика-книжная(навуковая,афицыйна-справавая,публисцыстычная,мастацка-паэтычная),гутарковая(размоуная)лексика.
- •21.Актыуная.И.Пасиуная.Лексика.Устарэлыя.Слова-гистарызмы.И.Архаизмы,ужыванне.Их.У.Мове.Неалагизмы,умовы.Их.Узникнення.Наватворы(аказиянализмы).
- •23.Антонимы,их.Тыпы,стылистычныя.Функцыи.У.Мове.Паронимы.
- •25.Фразеалагичныя.Адзинки.Беларускай.Мовы.Фразеалагичныя.Слоуники.
- •26.Прыказки,устойливыя.Параунанни.Крылатыя.Словы.Афарызмы.Стылистычнае.Выкарыстанне.Фразеалагизмау,прыказак,крылатых.Слоу.Перыфраз.
- •28.Асноуныя.Спосабы.Утварэння.Слоу.У.Бел.Мове.
- •29.Систэма.Часцин.Мовы.Самастойныя(пауназначныя),несамастойныя(непауназначныя).Часцины.Мовы.Пераходныя.З)явы.У.Систэме.Часцин.Мовы.
- •30.Агульная.Характарыстыка.Назоуника.Як.Часцины.Мовы.
- •31.Назоуники.Першага.Скланення.И.Их.Склоновыя.Канчатки.У.Адз.Лику.
- •32.Назоуники.Другога.Скланення.И.Их.Канчатки.У.Родным.И.Месным.Склонах.Адз.Лику.
- •33.Рознаскланяльныя.Назоуники.Асабливасци.Их.Склонавых.Канчаткау.Нескланяльныя.Назоуники.
- •34.Агульная.Характарыстыка.Прыметника.Як.Чацины.Мовы.
- •36.Агульная.Характарыстыка.Личэбника.Як.Часцины.Мовы.
- •37.Скланенне.Личэбникау.Розных.Разрадау.
- •39.Харатктарыстыка.Катыгорый.Пераходнасци-непераходнасци,зваротнапсци-незваротнасци,стану,трывання.Дзеяслова.
- •40.Характарыстыка ладу,часу,асобы, ліку, роду дзеслова
- •50.Асноуныя.Синтаксичныя.Адзинки.Синтаксичная.Сувязь.(злучэнне,падпарадкаванне).
- •51.Паняцце.Пра.Словазлучэнне.Тыпы.Словазлучэнняу.
- •52.Класификацыя.Простых.Сказау.
- •53.Аднасастауныя.Сказы.И.Их.Тыпы.
- •54.Няпоуныя.Сказы.И.Их.Тыпы.
- •55. Галоўныя члены сказа
- •56.. Даданыя члены сказа
- •21.3 Прыдатак
- •58. Аднародныя члены сказа
- •59.Азначэнне Аднародныя ,неаднародныя
- •62.Параунальныя.Звароты.И.Знаки.Прыпынку.Пры.Их.
- •63.Пабочныя.Словы.Словазлучэнни.И.Сказы.И.Знаки.Прыпынку.Пры.Их.
- •64.Устауныя.Словы,словазлучэнни.И.Сказы.Знаки.Прыпынку.Пры.Их.
- •65Коска пры зваротку
- •66.Складаны.Сказ.Як.Синтаксичная.Адзинка.Тыпы.Адносин.Памиж.Частками.Складаных.Сказау,сродки.Их.Выражэнняу.Тыпы.Складаных.Сказау.
- •67Коска ў складаназлучаным сказе
- •68.Паняцце.Пра.Складаназалежн.Сказ.Виды.Даданых.Частак.И.Сродки.Сувязи.Памиж.Ими.У.Складаназалежным.Сказе.
- •69Коска ў складаназалежным сказе
- •70. Коска ў бяззлучнікавым сказе
- •71.Складаныя.Сказы.З.Розными.Видами.Сувязи. И.Знаки.Прыпынку.У.Их.
- •72 Правілы пастаноўкі знакаў прыпынку і двукосся пры простай мове і цытатах
- •74 Цытаты і знакі прыпынку пры іх
- •75.Паняцце.Пра.Пунктуацыю.Класификацыя.Знакау.Прыпынку.У.Бел.Мове.
37.Скланенне.Личэбникау.Розных.Разрадау.
Скланенне лічэбнікаў адбываецца па розных узорах. Лічэбнікі адзін, адна, адно скланяюцца як прыметнікі, лічэбнікі пяць – дзесяць, адзінаццаць – дваццаць, трыццаць скланяюцца па ўзору скланення назоўнікаў жаночага роду тыпу радасць. Лічэбнікі сорак, сто маюць толькі дзве склонавыя формы (назоўны і вінавальны – сорак, сто, астатнія склоны – сарака, ста). Зборныя лічэбнікі скланяюцца як займеннікі твае, свае. У дробавых і састаўных лічэбнікаў скланяюцца ўсе кампаненты-словы, у складаных лічэбнікаў дзвесце – дзевяцьсот скланяюцца абедзве часткі, якія маюць канчаткі назоўнікаў ніякага роду множнага ліку.
Скланенне колькасных лічэбнікаў мае свае асаблівасці. Лічэбнік адзін (одна, адно, адны) скланяецца, як прыметнікі з цвёрдай і зацвярдзелай асновай. Лічэбнікі адзін, адно захоўваюць адрозненне ў родзе толькі ў назоўным і вінавальным склонах. Лічэбнік адна ў родным і творным склонах мае варыянтныя канчаткі -ой(-ае), -ой(-ою).Лічэбнікі два, дзве, абодва, абедзве маюць дзве асновы ва ўсіх склонах — цвёрдую, калі ўжываюцца з назоўнікамі мужчынскага і ніякага роду, і мяккую — з назоўнікамі жаночага роду.Лічэбнікі ад пяці да дваццаці і трыццаць скланяюцца, як назоўнік 3-га скланення.У складаных лічэбніках пяцьдзесят — восемдзесят і дзвесце — дзевяцьсот пры скланенні змяняюцца абе¬дзве часткі.Пры скланенні састаўных колькасных лічэбнікаў змяняецца кожнае слова асобна.Лічэбнікі сорак і сто маюць дзве формы: сорак, і сто — у назоўным і вінавальным склонах, сарака, ста — ва ўсіх астатніх.Зборныя лічэбнікі скланяюцца, як прыметнікі з адпаведнай асновай. Пры скланенні дробавых лічэбнікаў змяняюцца абедзве іх часткі. Лічэбнік тысяча скланяецца, як назоўнікі 1га скланення; мільён, мільярд — як назоўнікі 2-га скланення. У творным склоне лічэбнік тыся¬ча мае дзве формы—тысячай і тысячу.Простыя і складаныя парадкавыя лічэбнікі скла¬няюцца, як прыметнікі. У састаўных парадкавых лічэбніках пры скланенні змя¬няецца толькі апошняе слова.У адпаведнасці з нормамі беларускага літаратурнага вымаўлення ва ўсіх склонавых формах колькасныя і парадкавыя лічэбнікі ад адзінаццаці да дзевятнаццаці вымаўляюцца з націскам на складзе на; лічэбнікі шэсцьдзесят, сёмдзесят, вдсемдзесят — з націскам на першым складзе ў назоўным і вінавальным склонах; лічэбнік пяцьдзесят — з націскам на апошнім складзе. Ва ўскосных склонах гэтыя лічэбнікі маюць націск на другім складзе.
38.Агульная.характарыстыка.займенника.як.часцины.мовы.Разрады.займенника. Часціна мовы, якая ўказвае на прадмет, колькасць, якасць, фактычна замяняе пры гэтым словы іншых часцін мовы пры няведанні адпаведных назваў ці наўмысна, або можа замяняцца імі, калі вядомы адпаведныя рэаліі. Колькасць займеннікаў, гэтаксама як і лічэбнікаў, абмежаваная; яны ўтвараюць закрытае мноства, прыдатныя ўсім мовам свету. Нягледзячы на марфалагічную разнароднасць займеннікаў, яны аб'ядноўваюцца тым, што ўваходзяць у адно поле дэйксісу, ці ўказальнае поле, сітуацыйныя па семантыцы, здольныя выступаць на месцы іншых імён і ў эўфемістычнай функцыі.
У залежнасці ад таго, словы якіх часцін мовы замяшчае займеннік, вылучаюцца займеннікі-назоўнікі (параўн.: ты, яны, хто і інш.), займеннікі-прыметнікі (параўн.: наш, свой, твой і інш.), займеннікі-лічэбнікі (параўн.: колькі, столькі, гэтулькі і інш.), займеннікі-прыслоўі (параўн.: адсюль, тады, так і інш.), а таксама магчыма і займеннікі-прэдыкатывы. Для ўсіх займеннікаў характэрна катэгорыя склону, але граматычныя катэгорыі роду і ліку праяўляюцца імі непаслядоўна і звязаны з пэўнымі разрадамі займеннікаў.
выдзяляюцца займеннікі асабовыя (я, ты, ён, яна, яно, мы, вы, яны), зваротны (сябе), прыналежныя (мой, твой, свой, яго, яе, наш, ваш, іх), указальныя (гэты, гэтакі, такі, той), азначальныя (кожны, іншы, сам, самы, увесь, усякі, усё, усе, уся), пытальна-адносныя (хто, што, які, чый, каторы), адмоўныя (ніхто, нішто, нічый, ніякі), няпэўныя (нехта, нешта, некаторы, хтосьці, штосьці, абы-хто і інш.
Усе займеннікі змяняюцца па склонах, а некаторыя змяняюцца яшчэ па родах і ліках.