- •1.Асноўныя сінтаксічныя адзінкі і паняцці
- •2.Сінтаксічныя сувязі, сінтаксічныя адносіны, спосабы іх дыферэнцыяцыі, сродкі выражэння і спосабы рэалізацыі як аснова арганізацыі сінтаксічнай структуры
- •3. Словазлучэнне – сказ – тэкст. Іншыя элементы сінтаксічнай сістэмы (слова, член сказа, зварот, сінтагма)
- •4.Віды сінтаксічнай сувязі паміж сказамі
- •5.Словазлучэнне, яго тыпы. Віды сувязі ў словазлучэннях.
- •6.Некаторыя асаблівасці беларускага кіравання.
- •7.Сказ, прынцыпы класіфікацыі і тыпалагічная характарыстыка. Адметныя адзнакі сказа: камунікатыўнасць, прэдыкатыўнасць, граматычная, інтанацыйная, сэнсавая аформленнасць і дакладнасць. (48)
- •8. Мадальнасць публіцыстычнага маўлення: персаніфікацыя журналісцкай дзейнасці, суб’ектывізацыя тэксту. (49)
- •9. Граматычныя катэгорыі часу, асобы і іх структурная роля ў афармленні сказа (50)
- •10. Агульная класіфікацыя сказаў (51)
- •11.Фармальная арганізацыя простага сказа. Структурная аснова (прэдыкатыўнае ядро) простага сказа (52)
- •12. Члены сказа і дэтэрмінанты. Галоўныя члены сказа. Спосабы граматычнага выражэння галоўных членаў сказа (53)
- •13. Дзейнік, яго роля ў структурнай схеме сказа і спосабы выражэння. (54)
- •14. Выказнік, яго роля ў выражэнні прэдыкатыўнага значэння сказа. Тыпы выказнікаў. (55)
- •15.Сувязь дзейніка і выказніка, яе віды і рэалізацыя ў двухсастаўным сказе. Каардынацыя дзейніка і выказніка. (56)
- •16.Даданыя члены сказа. Значэнні і функцыі ў сказе. (57)
- •17.Віды даданых членаў сказа. Размежаванне даданых членаў сказа. (58)
- •18.Ускладненне як спосаб рэалізацыі структурнай схемы простага сказа і яго формы (59)
- •19.Зваротак, яго значэнне, выражэнне і ўжыванне (60)
- •20.Пабочныя і ўстаўныя канструкцыі ў складзе простага сказа, іх значэнне, выражэнне і сувязь са сказам (61)
- •21.Сказы з адасобленымі членамі. Умовы адасаблення даданых членаў сказа (62)
- •22. Сказы з аднароднымі членамі сказа. Структурная арганізацыя аднароднага рада і асноўныя сродкі сувязі яго членаў (63)
- •23. Сказы з адасобленымі членамі сказа. Адасобленыя члены ўскладненай будовы. Адасобленыя параўнальныя звароты і іх структурная арганізацыя. Сказы са звароткам (64)
- •24. Сцвярджальныя, адмоўныя, пытальныя і эмацыянальныя словы (65)
- •25. Сказы з пабочнымі і ўстаўнымі канструкцыямі. Структурная арганізацыя пабочных і ўстаўных канструкцый (66)
- •26. Прырода аднасастаўнасці і месца аднасастаўных сказаў у класіфікацыйнай сістэме сінтаксічных канструкцый (67)
- •27. Семантыка-граматычныя асаблівасці аднасастаўных сказаў, крытэрыі іх размежавання і класіфікацыі. Сінтаксічная кваліфікацыя галоўнага члена аднасастаўных сказаў (68)
- •29. Пэўна-асабовыя сказы (70)
- •30. Няпэўна-асабовыя сказы (71)
- •31. Абагульнена-асабовыя сказы. (72)
- •32. Безасабовыя сказы. Інфінітыўныя сказы. (73)
- •33. Намінатыўныя сказы. Назыўныя сказы. Вакатыўныя сказы. Генітыўныя сказы. Канструкцыі з назоўным уяўлення. (74)
- •34. Сінтаксічна непадзельныя сказы (75)
- •35. Няпоўныя і эліптычныя сказы (76)
- •36. Семантычная арганізацыя простага сказа (77)
- •37. Камунікатыўная арганізацыя простага сказа (78)
- •38. Актуальнае чляненне выказвання (79)
- •39. Камунікатыўная парадыгма сказа (80) ----- 37?
- •40. Парадак слоў у сказе. Камунікатыўная, граматычная і стылістычная функцыя парадку слоў у сказе. (81)
- •41. Фармальная, семантычная і камунікатыўная арганізацыя складанага сказа. Прынцыпы класіфікацыі і тыпалагічная характарыстыка складаных сказаў (82)
- •42. Складаназлучаныя сказы. (83)
- •43. Складаназалежныя сказы. Сродкі сувязі іх частак. Віды даданых частак (84)
- •44. Складаныя бяззлучнікавыя сказы (85)
- •45. Складаныя сказы з рознымі відамі сувязі (камбінаванай будовы). Складаныя формы арганізацыі дыялагічнага і маналагічнага маўлення (86)
- •46. Складанае сінтаксічнае цэлае (звышфразавае адзінства, празаічная страфа, мікратэкст) як мінімальная адзінка звязнага тэксту (87)
- •47. Структурна-функцыянальныя тыпы ссц. Семантыка-сінтаксічныя адносіны паміж кампанентамі і спосабы іх рэалізацыі (88)
- •48.Віды сувязі ў складаным сінтаксічным цэлым, характар і сродкі яе рэалізацыі (89)
- •49.Ссц і абзац. Абзац і тэкст. Структура абзаца. Перыяд. (90)
- •50.Чужаслоўе. Простая, ускосная і няўласна-простая мова. Цытацыя і яе формы (91)
- •51.Сінтаксічная, сэнсава размежавальная і стылістычная функцыя знакаў прыпынку. (92)
- •52.Асновы беларускай пунктуацыі. Знакі прыпынку, іх характарыстыка (93)
36. Семантычная арганізацыя простага сказа (77)
У адпаведнасці з асаблівасцямі семантычна-канструктыўнага складу, сказы размяжоўваюцца наступным чынам.
1. Па колькасці неабходных галоўных членаў у граматычнай аснове сказы бываюць двусастаўныя і аднасастаўныя. Граматычную аснову двусастаўных сказаў складаюць два галоўных члена - дзейнік і выказнік. Граматычная аснова аднасастаўных сказаў уключае адзін галоўны член, якога досыць для поўнага славеснага выраза думкі. І двусастаўныя і аднасастаўныя сказы неаднародныя як па афармленні галоўных членаў, так і па граматычным значэнні. Разгляд іх разнавіднасцяў складае аснову для апісання граматычных мадэляў простага сказа. Кірункі гэтага разгляду не заўсёды супадаюць. Напрыклад, у "Граматыцы сучаснай рускай літаратурнай мовы" (М., 1970) і "Рускай граматыцы" (М., 1980) размежаванне і апісанне разнавіднасцяў двусастаўных і аднасастаўных сказаў ажыццеўляецца на фармальна-граматычнай аснове, зыходзячы з асаблівасцяў марфалагічнага выраза галоўных членаў. У адпаведнасці з гэтым вылучаюцца шматстайныя структурныя схемы сказа, якія і складаюць аснову апісання канструктыўных тыпаў сказа.
2. Па наяўнасці ці адсутнасці другарадных членаў сказа падзяляюцца на развітыя і неразвітыя. Сама па сабе гэта прыкмета з'яўляецца важнай. У сувязі са шматстатнасцю семантыка-граматычных разнавіднасцяў даданых членаў, для сказа важны не гэтулькі сам факт наяўнасці другарадных членаў, колькі то, якія яны і колькі іх.
3. Па поўнасці ці няпоўнасці складу членаў сказа, неабходных для скончанага славеснага выраза думкі, размяжоўваюцца поўныя і няпоўныя сказы. Няпоўныя сказы з'яўляюцца своеасаблівым "усячэннем" поўнага сказа, пабудаванага па вызначанай мадэлі.
37. Камунікатыўная арганізацыя простага сказа (78)
З камунікатыўнай характарыстыкай сказаў звязаны два асноўных кірункі іх класіфікацыі.
1. Класіфікацыя па мэтавым прызначэнні мяркуе агульную адзнаку сказаў з пункту гледжання іх ролі ў маўленчых зносінах. На гэтай аснове вылучаюцца апавядальныя, пытальныя і пабуджальныя сказы.
2. Класіфікацыя па актуальным дзяленні прадугледжвае размежаванне сказаў непадзеленых - такіх, у якіх усё ўтрыманне сказа складае рэму выказвання.
На аснове эмацыйна-экспрэсіўнай афарбаванасці вылучаюцца выклічныя сказы.З мадальна-прэдыкатыўнай характарыстыкай звязана размежаванне сцвярджальных і адмоўных сказаў.
Часта ў асобую групу вылучаюцца так званыя ўскладненыя сказы. Гэта сказы, якія ўключаюць аднародныя члены, адасобленыя другарадныя члены сказа, устаўныя канструкцыі, уступныя словы, звароткі, выклічнікі.
38. Актуальнае чляненне выказвання (79)
Актуальнае чляненне - гэта чляненне на тэму і рэму. Тэма - прадмет паведамлення. Рэма - тое, што паведамляецца пра тэму, складае ў сябе асноўны змест паведамлення. Рэма - камунікатыўны цэнтр выказвання.
Андрэй паехаў у Маскву (рэма). У Маскву паехаў Андрэй(рэма).
Спосабы выраза:
1. парадак слоў (нейтральны - тэма рэма - процілеглы)
2. інтанацыя (фразавы націск на рэме, падвышэнне тону)
3.часціцы (тэма - а, жа; рэма - толькі, толькі)
Узаемнае размяшчэнне групы дзейніка і групы выказніка - актуальнае чляненне.
Група дзейніка = тэма (актуальнае чляненне = сінтаксічнае чляненне)
Група выказніка = рэма (актуальнае чляненне = сінтаксічнае чляненне)
сказ без рэмы немагчымы. Пропуск тэмы можа быць у няпоўным сказе.
Іерархія сінтаксічнага дзялення. Сінтаксічна распаўсюджаная прапанова складаецца з групы дзейніка і групы выказніка - прэдыкатыўная група. Яна можа быць распаўсюджана дэтэрмінантам.