- •1.Асноўныя сінтаксічныя адзінкі і паняцці
- •2.Сінтаксічныя сувязі, сінтаксічныя адносіны, спосабы іх дыферэнцыяцыі, сродкі выражэння і спосабы рэалізацыі як аснова арганізацыі сінтаксічнай структуры
- •3. Словазлучэнне – сказ – тэкст. Іншыя элементы сінтаксічнай сістэмы (слова, член сказа, зварот, сінтагма)
- •4.Віды сінтаксічнай сувязі паміж сказамі
- •5.Словазлучэнне, яго тыпы. Віды сувязі ў словазлучэннях.
- •6.Некаторыя асаблівасці беларускага кіравання.
- •7.Сказ, прынцыпы класіфікацыі і тыпалагічная характарыстыка. Адметныя адзнакі сказа: камунікатыўнасць, прэдыкатыўнасць, граматычная, інтанацыйная, сэнсавая аформленнасць і дакладнасць. (48)
- •8. Мадальнасць публіцыстычнага маўлення: персаніфікацыя журналісцкай дзейнасці, суб’ектывізацыя тэксту. (49)
- •9. Граматычныя катэгорыі часу, асобы і іх структурная роля ў афармленні сказа (50)
- •10. Агульная класіфікацыя сказаў (51)
- •11.Фармальная арганізацыя простага сказа. Структурная аснова (прэдыкатыўнае ядро) простага сказа (52)
- •12. Члены сказа і дэтэрмінанты. Галоўныя члены сказа. Спосабы граматычнага выражэння галоўных членаў сказа (53)
- •13. Дзейнік, яго роля ў структурнай схеме сказа і спосабы выражэння. (54)
- •14. Выказнік, яго роля ў выражэнні прэдыкатыўнага значэння сказа. Тыпы выказнікаў. (55)
- •15.Сувязь дзейніка і выказніка, яе віды і рэалізацыя ў двухсастаўным сказе. Каардынацыя дзейніка і выказніка. (56)
- •16.Даданыя члены сказа. Значэнні і функцыі ў сказе. (57)
- •17.Віды даданых членаў сказа. Размежаванне даданых членаў сказа. (58)
- •18.Ускладненне як спосаб рэалізацыі структурнай схемы простага сказа і яго формы (59)
- •19.Зваротак, яго значэнне, выражэнне і ўжыванне (60)
- •20.Пабочныя і ўстаўныя канструкцыі ў складзе простага сказа, іх значэнне, выражэнне і сувязь са сказам (61)
- •21.Сказы з адасобленымі членамі. Умовы адасаблення даданых членаў сказа (62)
- •22. Сказы з аднароднымі членамі сказа. Структурная арганізацыя аднароднага рада і асноўныя сродкі сувязі яго членаў (63)
- •23. Сказы з адасобленымі членамі сказа. Адасобленыя члены ўскладненай будовы. Адасобленыя параўнальныя звароты і іх структурная арганізацыя. Сказы са звароткам (64)
- •24. Сцвярджальныя, адмоўныя, пытальныя і эмацыянальныя словы (65)
- •25. Сказы з пабочнымі і ўстаўнымі канструкцыямі. Структурная арганізацыя пабочных і ўстаўных канструкцый (66)
- •26. Прырода аднасастаўнасці і месца аднасастаўных сказаў у класіфікацыйнай сістэме сінтаксічных канструкцый (67)
- •27. Семантыка-граматычныя асаблівасці аднасастаўных сказаў, крытэрыі іх размежавання і класіфікацыі. Сінтаксічная кваліфікацыя галоўнага члена аднасастаўных сказаў (68)
- •29. Пэўна-асабовыя сказы (70)
- •30. Няпэўна-асабовыя сказы (71)
- •31. Абагульнена-асабовыя сказы. (72)
- •32. Безасабовыя сказы. Інфінітыўныя сказы. (73)
- •33. Намінатыўныя сказы. Назыўныя сказы. Вакатыўныя сказы. Генітыўныя сказы. Канструкцыі з назоўным уяўлення. (74)
- •34. Сінтаксічна непадзельныя сказы (75)
- •35. Няпоўныя і эліптычныя сказы (76)
- •36. Семантычная арганізацыя простага сказа (77)
- •37. Камунікатыўная арганізацыя простага сказа (78)
- •38. Актуальнае чляненне выказвання (79)
- •39. Камунікатыўная парадыгма сказа (80) ----- 37?
- •40. Парадак слоў у сказе. Камунікатыўная, граматычная і стылістычная функцыя парадку слоў у сказе. (81)
- •41. Фармальная, семантычная і камунікатыўная арганізацыя складанага сказа. Прынцыпы класіфікацыі і тыпалагічная характарыстыка складаных сказаў (82)
- •42. Складаназлучаныя сказы. (83)
- •43. Складаназалежныя сказы. Сродкі сувязі іх частак. Віды даданых частак (84)
- •44. Складаныя бяззлучнікавыя сказы (85)
- •45. Складаныя сказы з рознымі відамі сувязі (камбінаванай будовы). Складаныя формы арганізацыі дыялагічнага і маналагічнага маўлення (86)
- •46. Складанае сінтаксічнае цэлае (звышфразавае адзінства, празаічная страфа, мікратэкст) як мінімальная адзінка звязнага тэксту (87)
- •47. Структурна-функцыянальныя тыпы ссц. Семантыка-сінтаксічныя адносіны паміж кампанентамі і спосабы іх рэалізацыі (88)
- •48.Віды сувязі ў складаным сінтаксічным цэлым, характар і сродкі яе рэалізацыі (89)
- •49.Ссц і абзац. Абзац і тэкст. Структура абзаца. Перыяд. (90)
- •50.Чужаслоўе. Простая, ускосная і няўласна-простая мова. Цытацыя і яе формы (91)
- •51.Сінтаксічная, сэнсава размежавальная і стылістычная функцыя знакаў прыпынку. (92)
- •52.Асновы беларускай пунктуацыі. Знакі прыпынку, іх характарыстыка (93)
44. Складаныя бяззлучнікавыя сказы (85)
Бяззлучнікавыя складаныя сказы – сказы, арганізаваныя з сінтаксічна раўнапраўных або нераўнапраўных прэдыкатыўных частак, якія аб’яднаны бяззлучнікавай сувяззю. Гэта сувязь рэалізуецца інтанацыяй, парадкам размяшчэння частак, трывальна-часавымі суадносінамі дзеясловаў-выказнікаў і іншымі лексіка-граматычнымі сродкамі.
Паміж часткамі бяззлучнікавых сказаў могуць выражацца разнастайныя сінтаксічныя адносіны: Пасля адлігі закруціў мароз1, ударыла ў сцены завіруха2, шыпшыннік за маім акном аброс празрыстым, лёгкім лябядзіным пухам3. (Грах.) – часавыя; Няма народаў малых1 – бываюць малыя паэты2. (Бар.) – супастаўляльныя; Зямля Беларусі! Мы знаем1: нямала загінула ў бойках адважных сыноў2. (Бр.) – аб’ектныя; Праз хвіліну яму ўжо добра было відаць1: ідуць двое людзей2. (К.Ч.) – суб’ектныя;
Адносіны, якія выражаюцца паміж прэдыкатыўнымі часткамі бяззлучнікавых сказаў, нярэдка сінанімічныя адносінам паміж часткамі ў складаназлучаным і складаназалежным сказах. Параўн.: Цвітуць кветкі, спяваюць птушкі. – Цвітуць кветкі і спяваюць птушкі.
45. Складаныя сказы з рознымі відамі сувязі (камбінаванай будовы). Складаныя формы арганізацыі дыялагічнага і маналагічнага маўлення (86)
У маўленчым ужыванні існуюць разнастайныя камбінацыі мінімальных структур, якія ўтвораць шматкампанентныя складаныя сказы, у тым ліку і сказы ўскладненай структуры, калі адбываецца сумяшчэнне розных тыпаў складаных сказаў. Любы шматкампанентны сказ можна падзяляцца на мінімальныя структуры, з якіх яно складаецца.
Напрыклад: Акцёр чытаў, спявак спяваў, мастакі малявалі ў альбомы, якіх у Вольгі Іванаўны было мноства, віяланчэліст іграў, і сама гаспадыня таксама малявала, ляпіла. Гэта шматкампанентны складаны сказ складаецца з трох мінімальных структур: 1) складаназлучаны сказ закрытай структуры са злучнікам "і" (апошняя прэдыкатыўная частка далучаецца да ўсёй папярэдняй часткі складанага сказа, а фармальна - да перадапошняй часткі; 2) бяззлучнікавы складаны сказ адкрытай структуры (чатыры кампанента) і 3) складаназалежны сказ непадзеленай структуры з саюзным словам "які".
46. Складанае сінтаксічнае цэлае (звышфразавае адзінства, празаічная страфа, мікратэкст) як мінімальная адзінка звязнага тэксту (87)
Пад складаным сінтаксічным цэлым разумеецца сінтаксічная адзінка, якая большая, чым сказ. Гэта найболей буйная адзінка сінтаксісу, якая ўяўляе сабой структурна-сэнсавае адзінства.
Складанае сінтаксічнае цэлае выяўляецца ў складным тэксце. Гэта спалучэнне некалькіх сказаў, якое характарызуецца адноснай завершанасцю тэмы (микротемы), сэнсавай і сінтаксічнай згуртаванасцю кампанентаў.
Асобныя сказы ў складзе складанага сінтаксічнага цэлага аб'ядноўваюцца межфразовыми сувязямі, якія ажыццяўляюцца пры дапамозе лексічнай пераемнасці, а таксама асобых сінтаксічных сродкаў.
Ад складанага сказа (у тым ліку і многочленного) складанае сінтаксічнае цэлае адрозніваецца меней цеснай сувяззю паміж часткамі, іх фармальна-сінтаксічнай самастойнасцю.
Структурнымі сродкамі арганізацыі самастойных сказаў у складзе складанага сінтаксічнага цэлага з'яўляюцца злучнікі ў далучальным значэнні, анафарычна ўжытыя займеннікі, прыслоўі; обстоятельственные спалучэнні ў ролі дэтэрмінантаў, мадальныя словы, парадак слоў, суаднесенасць видовременных формаў дзеясловаў і магчымая няпоўнасць асобных сказаў; істотную ролю іграе і агульнае інтанацыйнае афармленне.
Пералічаныя тут фармальна-граматычныя сродкі межфразовой сувязі не абавязкова павінны прысутнічаць у кожным складаным сінтаксічным цэлым у поўным аб'ёме. Абіраюцца то адны сродкі сувязі, то іншыя; то строга і паслядоўна аднатыпныя, то ў розных камбінацыях адзін з адным. Але ў кожным пэўным выпадку сэнсавая аб'яднанасць частак абсалютна абавязковая.
Складанае сінтаксічнае цэлае можа будавацца і без адмысловых злучных элементаў, толькі на аснове лексічнай пераемнасці, сінанімічных і лексічных паўтораў, супольнасці часавага плану.