3. Определение среднегодовых характеристик взвешенных наносов.

14 Билет.

1. Волнение в озерах: эл-ты волны. Интерференция и рефракция озёр

Галоўнай прычынай узнікненя хваляў на азёрах з’яўляецца ўздзеянне ветру на іх паверхню. Асноўныя элементы ветравых хваляў: Сярэдняя хвалявая лінія – гарызантальная ліні, Грабень хвалі – частка хвалі, якая знаходзіцца вышэй сярэдняй хвалявай лініі, вяршыня хвалі – самая высокая кропка на грэбні. Упадзіна (лагчына) хвалі – частка хвалі, якая знаходзіцца паміж двумя суседнімі грабянямі падэшва хвалі ,Фронт хвалі – лінія вяршыняў грабянёў у плане. Даўжыня хвалі (λ) – адлегласць паміж двумя суседнімі вяршынямі ці падэшвамі. Крутасць хвалі (ε) – адносіны вышыні хвалі да яе даўжыні: ε = h/ λ, Перыяд хвалі (τ).,Узрост хвалі (В) – адносіны хуткасці хвалі (С) да хуткасці ветру (U):В = С/ U.,Хуткасць хвалі (С) -С = λ/t, дзе t – прамежак часу, за які хваля (грэбень хвалі) праходзіць адлегласць, роўную яе даўжыні. Параметры ветравых хваляў залежаць ад хуткасці ветру (U), працягласці яго дзеяння (Т), разгону хвалі (D) – шляху, які праходзіць хваля з моманту ўзнікнення, глыбіні возера (Н) (калі яна не перавышае палову даўжыні хвалі). Устойлівае (сфарміраванае) хваляванне- разгон, на якім хуткасць руху хваляў роўнай хуткасці ветру, пасля якой вышыня хвалі не расце. Разбурэнне хваляў у берага называецца прыбоем, а на мелкаводдзях у адкрытай акваторыі – буруном. Ад адвеснага ці стромкага берага (з вуглом нахілу больш 45^о), глыбіні у якога больш крытычнай, хвалі адбіваюцца. У выніку налажэння (інтерферэнцыі) падыходзячых да берага і адбітых (вярнуўшыхся) ад берага хваляў утвараюцца стаячыя хвалі. Пад уздзеяннем прыбярэжных водмеляў адбываецца рэфракцыя хваляў – змяненне напрамку іх руху.

2. Внутригодовые и многолетние колебания уровней рек; характерные уровни годовые и типовые графики.

Наглядно передаются значения уровня воды через графики, которые строятся по средним (усреднённым) за некий период. На которых условными знаками показываются ледовые явления.

Для характеристики выбирают типичные фазы (половодье, паводки, низкие зимние и летние уровни)

3. Определение средней скорости течения при вычислении расхода воды.

15 Билет.

1. Расход воды і методы его определенія

Асн кол-ым паказч воднасці ракі з’яўляецца расход вады(Q, м³/с) – кол вады, якая працякае праз папяр (жывое) сячэнне рэчышча ў адз часу:Q = v_с · ω,

1. Вымяр расходу вады з дапамогай гідраметр вяртушкі-кропк спосаб(рабочыя гл,сярэдн хутк,ізатахі,эпюра,)

2. Аналіт спосаб., па формуле, дзе Q- расход вады,v₁ v_2-сяр хутк ,w₀-плошча водн сяч між берагамі, к-каэф

3. Выліч расходу вады графіч метадам: трыкрывых расходаў- расх вады – он основной ( крив расходов служат для определения графич. способом ежедневного расхода воды и составления табл. Для определения воды по кривой вводят поправочный коэффити.: К летнее и К зимнее;,плошчы жыв сяч.,сярэдн хутк

4. Метад паверхневых паплаўкоў: «-» - ізмер только поверх скорость, ветер,

Эпюра працягласті ходу паплаўкоў. Сапрраўдны расход вады Qсапр=QфіктK_перах,. На практыцы , пры адсут вертушкі перах каэф вызн К= С/(С+6), С- коэф Шезі,который завісіт от Шерох, С =f ( R, n), где R – гидровлич радиус, n – характер особенности русла реки.