3. Определение типа питания реки по гидрографу (по Львовичу).

25 Билет.

1. Снегавая лінія,её положеніе.

Снеговая лінія- мяжа,ці зровень, “0” балансу прыходу- расходу цв-х ападкаў,якая абумоўлена ўзаемадзеяннем клімату і рэльефу.У залежнасці ад тэмп паветра і колькасці ападкаў, на роз-х шыр вышыня снег лініі розн: Шпіцберген (80⁰)- 460 м, Альпы (46-47⁰)-2700-2900м, Гімалаі (27-34⁰)-4900-6000 м, Афріка (0-3⁰)-4400-5200 м.Выш снег лініі змян па гадах ў залезн ад метэар-х умоў і ўвільг тэрр. Таму ыдз араграфічную і сезоную(клім) снегавыя лініі. Сезонная меняе свае становішча ў адпаведнасці з са змена тэмпер паветра па порах года.З-апуск, а л-паднім. (Каўказ 2000-5500 м гад ўзр мора.) Араграфічная снгавая лінія з’яўл ніжняй мяжой снегавых плям, якія знаходз ў паглыбленнях, цяснінах на схілах гор- ніжэй клімат снег лініі.Адрозненні ў вышыні між арагр і клім-ай снег лініямі складае дзесяткі, а то і сотні лет.

2. Взвеш частиц в потоке. Гидравл крупн наносов.

Рачныя наносы ў залежнасці ад характару руху ў воднай плыні падзяляюцца на завіслыя і цягнутыя. Аднак большая частка завіслых наносаў з’яўляецца транзітнай і гэта значыць пераносіцца цячэннем транзітам па рацэ да вусця ракі. Большая ж частка цягнутых наносаў затрымліваецца на асобных адрэзках ракі і прымае ўдзел у фарміраванні рэчышча (рэчышчафармуючыя наносы). Колькасць наносаў (кг), якая пераносіцца ракой праз папярочнае сячэнне ў адзінку часу (секунду) называецца расходам наносаў. Адной з найбольш важных характарыстык наносаў з’яўляецца іх грануламетрычны склад, а гэта значыць размеркаванне наносаў па велічыні (фракцыям): ад валуноў, галькі, да ілістых і гліністых часцінак. Сярэдняя буйнасць (памер) наносаў (d_ср ) характэрызуецца сярэднім узважаным дыяметрам часцінак і разлічваецца па формуле:d_ср = (∑d_і Р_і ) / 100, дзе d_ср – сярэдні дыяметр часцінак; d_і - дыяметр і-й фракцыі; Р_і – вага гэтай фракцыі ў працэнтсах да агульнай.. Цвёрдыя часцінкі, валодаюць большай велічынёй удзельнай вагі, чым вада. Таму, калі апусціць іх ў ваду, яна пачынае апускацца. Спачатку хуткасць яе апускання павялічваецца, а затым яна становіцца пастаяннай велічынёй, гэта значыць, што рух становіцца раўнамерным. У гэтым выпадку сіла цяжару ўраўнаважваецца сілай гідрадынамічнага супраціўлення. Хуткасць раўнамернага падзення часцінак у стаячай вадзе называюць гідраўлічнай буйнасцю часцінкі (U, м/с). Гидр-я буйнасць часцинак залежыць ад их памера, формы, удзельнай ваги, вязкасци и шчыльнасци вады: d= 0,00255 √U, дзе d - сярэдні дыяметр часцінак, мм; U – гідраўлічная буйнасць часцінак (мм/с). Для завісання цвёрдай часцінкі ў турбулентным патоку патрэбна, каб вертыкальная састаўляючая хуткасці плыні V была больш ці роўна гідраўлічнай буйнасці гэтай часцінкаі. Пры адваротных умовах часцінка асядаюць на дно і пераходзяць у катэгорыю цягнутых па дну.

От Семена: Колькасць завіслых наносаў, якая ўтрымліваецца ў адзінцы аб’ёму (м³) вады называецца мутнасцю (p). Мутнасць вызначаецца ў г/м³ і роўна:

P = R 10³/ Q, г/м³,

дзе P – мутнасць вады, R – расход завіслых наносаў, Q – расход вады. На практыцы адрозніваюць адзіночную (імгненную) мутнасць вады, якая атрымліваецца шляхам адбору вады ў некаторай кропцы воднай плыні (глыбіні). Сярэдняя мутнасць вады плыні (ракі) вызначаецца шляхам дзялекння расходу завіслых наносаў на расход вады: Pср. = R 10³/ Q, г/м³. Сярэдняя мутнасць вады на вертыкалі вызначаецца шляхам дзялення элементарнага расходу завіслых наносаў на элементарны расход вады (Pср.= R/q).

Сумма наносаў, якая пераносіцца ракой праз дадзенае папярочнае сячэнне за адпаведны прамежак часу (Т) называецца сцёкам наносаў:

∑ R =( R Т 24 60 60) 1/10³ = 86,4 R Т, тон.

По крупности: Мелкие средние крупные, Глина, ил, пыль, песок, графий, галька, валуны.

По характеру движения (взвешенные, донные)

Размер взвешенных частиц зависит от гидравлической крупности (w) – падение частиц в не подвижной воде. Температура больше- отложений больше.

Если w<v (скорости течения) – частицы удерживаются, если на оборот оседают.