- •1. Лексікалогія як раздзел мовазнаўства
- •2. Мнагазначнасць слова
- •Лексічныя моўныя апазіцыі
- •Апазіцыі фармальнай тоеснасці. Амонімы
- •Апазіцыі семантычнай тоеснасці. Сінонімы
- •Апазіцыі семантычнай процілегласці. Антонімы.
- •Фармальна-семантычныя апазіцыі. Паронімы.
- •3. Дыферэнцыяцыя слоўнікавага складу
- •Актыўная і пасіўная лексіка. Новыя і ўстарэлыя словы
- •Лексіка беларускай мовы паводле сферы ўжывання
- •Лексіка беларускай мовы паводле с тылістычнай дыферэнцыяцыі
- •4. Фразеалогія як раздзел мовазнаўства
- •Фразеалагізм як моўная адзінка і яго прыметы
- •Класіфікацыі фразеалагічных зваротаў
- •5. Лексікаграфія як навука
- •Віды лінгвістычных слоўнікаў
- •6. Фанетыка і фаналогія як раздзелы мовазнаўства
- •Гук і фанема
- •Фанетычны падзел маўленчай плыні
- •Гукі мовы і аспекты іх вывучэння
- •Класіфікацыя гукаў маўлення і яе прынцыпы
- •Артыкуляцыйная класіфікацыя галосных
- •7. Склад I складападзел
- •Фанетычная прырода націску
- •8. Пазіцыйныя і гістарычныя чаргаванні гукаў
- •Чаргаванні галосных гукаў
- •Чаргаванні зычных гукаў
- •9. Арфаэпія як правілы рэалізацыі фанетычнай сістэмы
- •Асноўныя правілы вымаўлення зычных
- •Адхіленні ад норм літаратурнага вымаўлення і іх пры- чыны
- •10. Графіка, яе прадмет і задачы. Алфавіт як аснова графікі
- •11. Арфаграфія і яе прынцыпы
- •Кароткія звесткі з гісторыі беларускай арфаграфіі
- •12. Назоўнік як часціна мовы. Лексіка-граматычныя разрады назоўніка
- •Род назоўнікаў
- •Склон назоўнікаў. Асноўныя значэнні склонаў
- •Назоўнікі трэцяга скланення, іх канчаткі
- •Рознаскланяльныя назоўнікі, іх канчаткі
- •Скланенне назоўнікаў у множным ліку
- •Скланенне некаторых прозвішчаў і геаграфічных назваў
- •Нескланяльныя назоўнікі
- •Формы назоўнікаў з суфіксамі ацэнкі
- •Утварэнне назоўнікаў
- •13. Паняцце аб словаўтварэнні
- •14. Граматычныя значэнні і сродкі іх перадачы
- •Часціны мовы як лексіка-граматычныя разрады слоў
- •Сістэма часцін мовы
- •15. Марфемная структура слова. Марфема
- •Тыпы марфем
- •Аснова слова і канчатак
- •Корань і афіксы
- •Змены ў марфемнай структуры слова
- •16. Прыметнік як часціна мовы
- •Разрады прыметнікаў
- •Поўныя і кароткія формы прыметнікаў
- •Ступені параўнання якасных прыметнікаў
- •Формы прыметнікаў са значэннем ацэнкі і меры якасці
- •Утварэнне прыметнікаў
- •17. Лічэбнік як часціна мовы. Разрады лічэбнікаў
- •Уласнаколькасныя лічэбнікі
- •Зборныя лічэбнікі
- •Сінтаксічная сувязь лічэбнікаў з назоўнікамі
- •Скланенне ўласнаколькасных, зборных і дробавых лічэбнікаў
- •Парадкавыя лічэбнікі, іх утварэнне і скланенне
- •Пераход лічэбнікаў у іншыя часціны мовы
- •Няпэўна-колькасныя словы
- •18. Займеннік як часціна мовы
- •Асабовыя займеннікі
- •Зваротны займеннік сябе
- •Прыналежныя займеннікі
- •Указальныя займеннікі
- •Азначальныя займеннікі
- •Пытальныя і адносныя займеннікі
- •Адмоўныя займеннікі
- •Няпэўныя займеннікі
- •Пераход слоў іншых часцін мовы ў займеннікі. Ужыванне займеннікаў у ролі іншых часцін мовы
- •19. Дзеяслоў як чаcціна мовы
- •Асновы дзеяслова
- •Пераходныя і непераходныя дзеясловы
- •Зваротныя дзеясловы
- •Катэгорыя стану дзеясловаў
- •Паняцце трывання
- •Утварэнне суадносных пар трывання
- •Ступеннае ўтварэнне трыванняў
- •Паняцце катэгорыі ладу. Абвесны лад
- •Катэгорыя часу дзеясловаў
- •Цяперашні час
- •Будучы час
- •Прошлы час
- •Катэгорыя асобы дзеясловаў
- •Безасабовыя дзеясловы
- •Спражэнне дзеясловаў
- •Рознаспрагальныя дзеясловы
- •Утварэнне дзеясловаў
- •20. Дзеепрыметнік и дзеепрыслоуе Дзеепрыметнік як дзеяслоўная форма
- •Утварэнне дзеепрыметнікаў
- •Пераход дзеепрыметнікаў у прыметнікі
- •Дзеепрыслоўе як дзеяслоўная форма
- •Адноснае абазначэнне часу дзеепрыслоўямі
- •Утварэнне дзеепрыслоўяў
- •Ужыванне дзеепрыслоўяў
- •21. Прыслоўе як часціна мовы
- •Разрады прыслоўяў паводле значэння
- •Ступені параўнання якасных прыслоўяў
- •Формы прыслоўяў са значэннем ацэнкі і меры якасці
- •Спосабы ўтварэння прыслоўяў
- •Ужыванне прыслоўяў у ролі іншых часцін мовы
- •Безасабова-прэдыкатыўныя словы (катэгорыя стану) Агульная характарыстыка безасабова-прэдыкатыўных слоў
- •Утварэнне безасабова-прэдыкатыўных слоў
- •22. Службовыя цасцины мовы Прыназоўнік як часціна мовы
- •Невытворныя і вытворныя прыназоўнікі
- •Ужыванне прыназоўнікаў са склонамі
- •Асноўныя значэнні прыназоўнікаў
- •Злучнік як часціна мовы
- •Злучальныя і падпарадкавальныя злучнікі
- •Класіфікацыя злучнікаў паводле іх паходжання, структу- ры і спосабу ўжывання
- •Часціцы як часціна мовы
- •Класіфікацыя часціц
- •Часціцы, якія выражаюць дадатковыя сэнсавыя адценні
- •Мадальныя і мадальна-валявыя часціцы
- •Эмацыянальна-экспрэсіўныя часціцы
- •Выклічнік як часціна мовы
- •Разрады выклічнікаў
- •Мадальныя словы.Мадальнасць і сродкі яе выражэння
- •Мадальныя словы іх характарыстыка і семантычныя разрады
- •Суадноснасць мадальных слоў з іншымі часцінамі мовы
Ступені параўнання якасных прыслоўяў
Прыслоўі, утвораныя ад якасных прыметнікаў, маюць вышэйшую і
найвышэйшую ступені параўнання і паказваюць на розную ступень пра-
яўлення дзеяння, стану ці якасці. «Беларуская граматыка» (Мн., 1985,
ч. 1.) вылучае звычайную і вышэйшую ступені параўнання прыслоўяў,
пакідаючы па-за ўвагай найвышэйшую ступень. Але такая класіфікацыя
наўрад ці можа быць прымальнай: у так званай звычайнай ступені параў-
нання (добра, ціха, высока) няма параўнання. Формы ступеней параўнан-
ня прыслоўяў, як і ступеней параўнання прыметнікаў, бываюць простыя
(сінтэтычныя) і складаныя (аналітычныя).
Простая форма вышэйшай ступені параўнання ўтвараецца ад
асновы якаснага прыслоўя пры дапамозе суфікса -ей(-эй): смела –
смялей, весела – весялей, зручна – зручней, моцна – мацней, хутка – ху-
тчэй, блізка – бліжэй. Прыслоўі мала, многа, добра, дрэнна ўтвараюць
суплетыўныя простыя формы вышэйшай ступені параўнання: мала –
менш (меней), многа – больш (болей), добра – лепш (лепей), дрэнна –
горш (горай). Суплетыўныя формы з суфіксам -ш у сучаснай беларускай
літаратурнай мове ўжываюцца часцей, чым з суфіксам -ей(-ай).
Формы вышэйшай ступені параўнання раней, даўней, далей могуць
траціць значэнне ступені параўнання – адбываецца лексікалізацыя – і
набываць значэнне 'калісьці', 'у мінулым', 'потым'. Такое значэнне формы
параўнання называецца элятывам: Раней ніякі дождж цябе не мог спы-
ніць... (М. Т.). Даўней забівалі паслоў, якія прыносілі дрэнныя звесткі
(М.Т.). Далей, як і ва ўсіх пісьмах, ішлі паклоны – кожнаму паасобку
(Як.).
Складаная форма вышэйшай ступені параўнання ўтвараецца з
дапамогай слоў больш (болей), менш (меней), якія далучаюцца да яка-
сных прыслоўяў: больш выразна, больш вынікова, больш зручна, менш
прыкметна, менш адчувальна, менш эфектыўна.
Простая форма найвышэйшай ступені параўнання ўтвараецца ад
простай формы вышэйшай ступені параўнання прыслоўя пры дапамозе
прыстаўкі най-: найбольш, найменш, найпрыкметней, найпрасцей,
найэфектыўней, найзручней.
Складаная форма найвышэйшай ступені параўнання ўтвараецца
далучэннем слоў найбольш, найменш да прыслоўяў, а таксама далучэн-
нем да простай формы вышэйшай ступені параўнання прыслоўяў слоў
за ўсё, за ўсіх: найбольш дакладна, найбольш эфектыўна, найбольш зру-
чна, найменш удала, менш за ўсё, лепш за ўсё, хутчэй за ўсіх, мацней за
ўсіх.
Складаныя формы ступеней параўнання могуць утварацца ад усіх
якасных прыслоўяў, чаго нельга сказаць адносна простых формаў, якія
ўтвараюцца не ад усіх якасных прыслоўяў: хрыпла, чула, зразумела, ба-
люча, дымна, слушна, сярдзіта, колка, ліпка, слізка (параўн. з прыметні-
камі, якія не ўтвараюць простых формаў ступеней параўнання).
Да формаў вышэйшай і найвышэйшай ступеней параўнання пры-
слоўяў могуць далучацца часціцы яшчэ, усё, куды, як, чым, сама і інш.,
якія ўзмацняюць значэнне ступені: яшчэ мацней, усё горш, куды цяжэй,
як найхутчэй, чым найкарацей, сама лепш: Трэба было як найхутчэй
рухацца далей (В. Б.). Памаленечку, але з кожным днём усё смялей і
ўладарней наступала вясна (Сач.). Сусед заўсёды чытаў нешта такое
старое-старое: кніга, што ляжала перад ім, сама меней мела гадоў
сто (Дам.).