1. Устья рек; их типы, дельты и эстуарии, условия их образования. Особенности гидрологического режима на устьевом участке реки и на устьевом взморье..

Вусцявая вобласць ракі з’яўляецца зонай ніжняга цячэння ракі, якое адрозніваецца спецыфічнымі рысамі гідралагічнага рэжыму. Па сутнасці гэта зона пераходу ад рачнога рэжыму да марскога. У межах вусцявой вобласці ракі выдзяляецца тры часткі: прывусцявая, вусцявая і вусцявое узмор’е.Прывусцявая частка -Верхняй мяжой яго з’яўляецца месца ніжняга цячэння ракі, куды практычна не пранікаюць нагонныя і прыліўныя хвалі мора. Ніжняй мяжой з’яўляецца месца дзялення ракі на рукавы.Вусцявая частка ракіпачынаецца ў ніжняй мяжы прывусцявой часткі і працягваецца да марскога краю дэльты, або астраўных утварэнняў эстуарыя. Марскі край – гэта ўмоўная лінія, якая акрэслівае з боку мора астравы надводнай , або падводнай дэльты. Вусцявое узмор’езаймае частку вусцявой вобласці ракі ніжэй па цячэнню ад вусцявой часткі (дэльты) ракі да зоны, дзе ўплыў рачных вод на рэжым мора не назіраецца, або нязначна. Тут назіраецца рэзкае павышэнне саленасці вады. Мяжа ўзмор’я дынамічна і супадае са звалам глыбіняў (круты схіл дна ўзмор’я).Адрозніваюць два тыпы ўзмор’я:прыглубае і адмелае. На прыглубым узмор’і глыбіня мора дастаткова значная, а адмелае ўзмор’е адрозніваецца шырокім мелкаводдзем нязначным ухілам дна. Вусцявыя вобласці вялікіх рэк падзяляюцца на наступныя тыпы:Аднарукаўныя, характэрныя для рэк, якія ўтвараюць толькі адно рэчышча ў вусцявой вобласці (Амур, Рыоні);Лейкападобныя, характэрныя для рэк Абі, Енісея, Паўднёвага Буга;Астраўная, характэрная для рэк Дняпра, Дона, Пячоры, Паўночнай Дзвіны;Лапасная, характэрная для Урала, Куры;Блакіраваная, або ліманная, характэрная для рэк Кубані, Камчаткі, Камчаткі, Заходняй Дзвіны.Рэкі, якія ўпадаюць ў мора, возера, або ў другую раку ўтвараюцьдэльту, ціэстуарый. Раздзялення рэчышча на шматлікія рукавы і фарміравання шматрукаўнага вусця,ці дэльты, Адклады дэльты маюць слаістасць, Па месцазнаходжанню дэльты падзяляюцца надэльты выпаўнення,высунутыя, лапасцявыя, дзюбападобныя, складаныя і бухтавыя.Эстуарый -затапляемае вусце ракі. Яны ўтвараюцца ў тых выпадках, калі наносы ракі не паспяваюць асесці на дно, а захопліваюцца прыліўнымі хвалямі і цячэннямі і выносяцца у адкрытае мора, а таксама пры апусканні марскога дна і затаплення марской вадой вусцявой часткі ракі. Мноства рэк маюць так званыя прывусцявыябары. У яго ўтварэнні прймаюць удзел рачныя наносы, а таксама наносы, якія паступаюць з боку мора. Бар прадстаўляе сабой падводны прыбярэжны вал, які адгароджвае вусце ракі ад мора і ўтварае мелкаводнае ўзмор’е.

2. Особенности образования и гидрологического режима ледников. Движение ледников.

Леднік-гэта маса леду значных прамераў з пастаянным заканамер рухом, яка знаходз на сушы, існуе долгі час і утарец ў выніку накаплення і пераурыштал розных цв атмасф-х ападкаў. Цв атмасф-х ападкі накопл пры адм форм рэл- тонкая ледзяная корка- наст, талая вада прасочв ў снеж масу,застывае- шэра-белая маса- фірн,- белы фірнавы лед. Пры пераутварэнні снега ў лед важн роля належыць працэсу рэжэляцыі-зрастанне і зацвердз вадкай пленкі з кавалачкамі леду. Працэсс павыш шчыльн леду.- глетчар- лед,які не мае пораў. Пры роунасті прыход і расход частак балансу л Знаход ў стане спакою,а пры перавыш прыходн часткі балансу л павяліч,”нарасіае”. У л выдз 3 обл: обл жыулння,обл расхода цела,обл абляцыі. Расход цела л адбыв шляхом мех ўздеяння,і шляхом абляцыі- раставаніе і выпар лёду,галоўным чынам з яго паверхні. Адзіная крыніца цяпла,якая ідзе на расав л- прамяністая энергія. Расаванне л пад ўплывам сонечснай радыацыі залежыць ад часу дня.,працягл асветлен і воблачн. Суадносіны між прыходам і расходам масы і леду л за адпав час-балаланс масы л. Нарастанне масы ад летняй паверхні да макс снегатаяння,які наст у канцы зімы.- зімовы баланс масы., а сніжэнне масы да макс снегатаяння да к расіавання,калі фармір новая летняя паверхня- летні баланс масы. Розніца сумы накапл і абляцыі складае гадавы балансе масы ледавіка ў км³ ці ў мм слоя вады.