49). Бібліятэка як суб’ект прававога рэгулявання.

Дзяржаўнае рэгуляванне і кіраванне бібліятэчнай справай ажыццяўляюцца дзяржаўнымi органамі ў адпаведнасці з іх кампетэнцыяй.

Рэспубліканскія органы дзяржаўнага кіравання, мясцовыя выканаўчыя і распарадчыя органы, якія маюць у сваім падпарадкаванні бібліятэкі:

1). Праводзяць дзяржаўную палітыку ў галіне бібліятэчнай справы.

2). Вызначаюць сістэму кіравання сеткай падпарадкаваных ім бібліятэк.

3). Забяспечваюць гарантаванае фінансаванне, камплектаванне, захаванасць фондаў бібліятэк і рэалізацыю правоў грамадзян на бібліятэчнае.

4). Інфармацыйнае і даведачна-бібліяграфічнае абслугоўванне.

Агульнае кіраванне бібліятэчнай справай ажыццяўляе Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, асноўнымі функцыямі якога ў галіне бібліятэчнай справы з’яўляюцца:

1). Удзел у фарміраванні і правядзенне адзінай дзяржаўнай палітыкі ў галіне бібліятэчнай справы;

2). Распрацоўка і рэалізацыя дзяржаўных праграм развіцця бібліятэчнай справы;

3). Распрацоўка навукова абгрунтаваных нарматываў матэрыяльнага і фінансавага забеспячэння дзяржаўных бібліятэк і бібліятэчнага абслугоўвання насельніцтва;

4). Забеспячэнне рэгістрацыі і кантролю за выкананнем асаблівага рэжыму захоўвання і выкарыстання бібліятэчных фондаў, якія адносяцца да гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь;

5). Удзел у метадычным і навуковым забеспячэнні бібліятэчнай справы;

6). Забеспячэнне распрацоўкі дзяржаўных стандартаў, нарматыўных прававых актаў у галіне бібліятэчнай справы;

7). Арганізацыя дзяржаўнага статыстычнага ўліку дзяржаўных і прыватных бібліятэк.

Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь можа ажыццяўляць і іншыя функцыі ў галіне бібліятэчнай справы ў адпаведнасці з заканадаўствам.

Билет № 25.

25). Pr, як функцыя кіравання.

Гэту функцыю трактуюць як “сувязь з грамадскасцю”. Яна дае магчымасць бібліятэцы ўстанаўліваць узаемавыгадныя адносіны з грамадскасцю і рознымі сацыяльнымі группамі грамадства.

Галоўныя прынцыпы:

1). Інавацыйнасць.

2). Праўдзівасць.

3). Давер.

Функцыі і метады ПР:

1). Друкаваная прадукцыя (сувязь з СМІ, выставы, прэзентацыі).

2). Вуснае слова (выступленні).

3). Вэб-старонкі.

ПР – гэта сістэма камунікацыйных тэхналогій, методык, якія бізіруюцца на ведах з сацыялогіі, псіхалогіі, журналістыцы, эканомікі, менеджмента, маркетынга, рэкламы і многіх другіх навук.

Пры тым, даннымі тэхналогіямі ў поўнай меры на валодаюць спецыялісты ні воднай з сфер чалавечай дзейнасці: псіхолагі, сацыелагі, кулутуролагі, журналісты, палітолагі, не гаворачы ужо аб более вузкіх спецыяльнасцях. Асноўнай ідэнтыфікацыйнай прыкметай ПР з’яўляецца стварэнне інфармацыі і бесплатнае яе распаўсюджванне. Класічнае вызначэнне ПР было дано Сэтом Блэком:

ПР – гэта іскуства і навука достіженія гармоніі з узнешнім асяродзем посредством взаімопоніманія, основанного на правде і полной інформірованності. Однако это определеніе весьма ідеалістічно.

ПР – гэта функцыя управленія, способстующая налажіванію ілі поддержанію взаімовыгодных гармонічных связей, взаімного поніманія і доброжелательності между організацыей і общественностью, от которой завісіт ее успех ілі неудача.

Таким образом, цель ПР – это создание внешней и внутренней социально-психологической среды, благоприятной для успеха организации.

Задачи ПР:

1). Оценка отношений организации с общественностью.

2). Выявление зоны совмещения и соглавосвания интересов организации и общественности.

3). Формирование доверительных отношений к деятельности общественных организаций.