Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
шпоры по истории распечатать.doc
Скачиваний:
27
Добавлен:
16.04.2019
Размер:
417.28 Кб
Скачать

1. Прадмет і задачы гістарычнай навукі. Месца гісторыі Беларусі ў еўрапейскай і сусветнай гісторыі.

Навуковае паняцце “гісторыя” выкарыстоўваецца ў некалькіх выпадках: па-першае, калі размова ідзе аб мінулым грамадства, развіцці дзяржавы і, па-другое, калі маецца на ўвазе навука, якая даследуе мінулае чалавецтва. Жыццё чалавека заусёды было звязана з грамадствам, дзяржавай, эканамічнай сістэмай, навукай і тэхнікай, культурай і сям’ёй. Усё гэта знаходзіла адлюстраванне ў чалавечай дзейнасці. Жыццё і дзейнасць чалавека ў мінулым складаюць змест сусветна-гістарычнага працэсу і з’яўляюцца прадметам гістарычнай навукі.

Самаадданая праца беларускага народа, матэрыяльныя і духоўныя набыткі бацькаўшчыны, войны, рэвалюцыі, гісторыя дзяржаўнасці, развіццё нацыі - усё гэта таксама з'яўляецца прадметам гісторыі нашай Айчыны. Адначасова предметам курсу з'яуляецца працэс цывілізацыйнага развіцця народаў іншых краін. Бо без гэтага немагчыма навуковае асэнсаванне месца і ролi беларусаў у агульнай гiсторыi чалавецтва.

Наша задача - дать объективный анализ историческим фактам. История Белоруси насчитывает ни одно тысячалетие, она представляет собой важную составную часть слав., европ. и мир.цивилизаций. Беларускі народ в общ-культ. развитии сыграл значительную роль в мире.У него всегда существовала своя промышленность, гос-венность, культура и т.д.Прошлое бел народа-его неотъемлимое богатство, обязательный фактор нац отличительности, способствующий росту нац самосознания.

2. Асноўныя крыніцы па гісторыі Беларусі. Этапы развіцця айчыннай гістарыяграфіі.

Усе крыніцы гісторыі Беларусі можна падзяліць наступеым чынам:

  • Археалагічныя – асноўны для даследчыка да з’яўлення пісьмовасці (Рэшткі паселішчаў,Прылады працы,Прадметы побыту,Адзенне,Зброя, магільнікі)

  • Тапанімічныя

Тапонім – назва геаграфічнага аб’екту. Існаванне паселішчаў – гістарычнае земляробства найшло пэўнае адлюстраванне ў назвах насялённых пунктаў.

  • Пісьмовыя крыніцы

Пісменнасць ва ўсходніх славян з’явілася ў IX ст.(863 г.). Кірыла і Міфодый

Раннія пісьмовыя крыніцы: Аповесць мінулых гадоў, Слова а палку Ігараву, Руская праўда

Беларускія летапісы складалі Беларускія землі былі ў межах ВКЛ XIII ст. – 1569 г.

У еўрапейскай гістарыяграфіі (гісторыі гістарычнай навукі) існуе свая "трохчленная схема" перыядызацыі гісторыі: Стара-жытны свет - Сярэдневякоўе - Новы час. Яе распрацавалі заходнееўрапейскія гуманісты XVI - XVII стст.

У расійскай дарэвалюцыйнай гістарыяграфіі склаўся свое-асаблівы дзяржаўніцкі падыход. Псторыя Расіі падзялялася на перыяды ў сувязі з развіццём дзяржаўнай улады. Галоўнай рухальнай сілай гісторыі лічылася дзяржава.

Значнымі падзеямі ў гістарыяграфіі Беларусі сталі кнігі беларускіх гісторыкаў В. Ю. Ластоўскага "Кароткая гісторыя Беларусі" (1910 г.) і У. М. Ігнатоўскага "Кароткі нарыс гісторыі Беларусі" (1919 г.)-

У 40-80-я гг. XX ст. у гістарыяграфіі ўвогуле і гісторыі Беларусі ў прыватнлсці панавала фармацыйная канцэпцыя гісторыі, у якой фармацыя азначала пэўную стадыю ў развіцці грамадства і спосабаў вытворчасці: першабытнаабшчынны, ра-баўладальніцкі, феадальны, капіталістычны, сацыялістычны. Сёння ў шэрагу курсаў гісторыі Беларусі выкарыстоўваецца храналагічна-тэрытарыяльная перыядызацыя па стагоддзях. Падзеі выкладаюцца паслядоўна ў храналагічным парадку з улікам таго, дзе яны адбываліся - на тэрыторыі Беларусі ці на ўсім абшары дзяржаў, у складзе якіх тады Беларусь знаходзілася.