Плотин. - Четвертая эннеада. - 2004

110 Плотин. Эннеады. Трактат IV. 3 (27)

αλλ" οτε μεν πλάον, οτε δε ελαττον, καν προς το αυτό γένος ηρ· κατεισι δε εις ετοιμον εκάστη κα№ όμοίωσιν της διαθέσεως. Εκεί γαρ, ω αν όμοιω$εΐσα % φέρεται, τ? μεν εις ανδρωπον, η δε εις ζφον άλλη άλλο.

13. Το γαρ άναπόδραστον και ή δίκη ούτως εν φύσει κρατούσα ιεναι εκαστον εν τάξει προς ο εστίν εκαστον γενόμενον ειδώλων προαιρέσεως και δια£εσεα)ς αρχετύπου, και εστίν εκείνο παν φυχής είδος εκείνου πλησίον, προς ο την δισ£εσιν την εν αύτη έχει, και του τότε πέμποντος και εισάγοντος ού δεί, ούτε Ίνα ελ&η εις σώμα τότε ούτε εις τοδί, άλλα και του ποτέ ενστάντος οίον αυτομάτους κατεισι και είσεισιν εις ο δεί και άλλος άλλη χρόνος, ου παρατγενομενου οίον κήρυκος καλούντος κατίασι και είσεδυ εις το πρόσφορον σώμα, ως εικάσαι τα γιγνόμενα οίον δυνάμεσι μάγων και όλκαΐς τισιν ισχυραΐς κινεΐσ^αι τε και φερεσ$αΐ" οίον και εφ* ενός εκα/ττου τελείται η του ζώου διοίκησις, εν χρόνφ εκαστον κινούσγς και γεννώσης, οίον γενειάσεις και (εκ}φύσεις κεράτων και νυν προς τάδε ορμάς και επαν^ησεις πρότερον ούκ ούσας, και περιττός, τών {τε} δένδρων διοίκησις εν προ$εσμίαις τακταΐς γιγνομενη. "\ασι δε ούτε εκοΰσαι ούτε πεμφυεισαν ου γε το εκούσιον τοιούτον ως προελεσ$αι, αλλ' ως το πηδαν κατά φύσιν, rj {ως} προς γόψΛον φυσικός προθυμίας <η

[ως] προς πράξεις τίνες καλών ού λογισμώ κινούμενοι* αλλ" ειμαρμενον άεί τω τοιώδε το τοιόνδε, και τω τοιφδε το νυν, τφ δε το αυ$ις. Και ό μεν προ κόσμου νους ειμαρμενην έχει την του μενειν εκεί όπόσον και πέμπει, και το καΒ-εκαστον τω καθόλου ύποπίπτον νόμω πέμπεταιέγκειται γάρ εκά/ττω το καθόλου, και ό νόμος ούκ έξωθεν

ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟΡΙΩΝ ΠΡΩΤΟΝ

111

την ίσχύν εις το τελζσ&ηναι \σχει, άλλα δεδοται εν τοις χ/^ησαμλνοις είναι και περιφερουσιν αυτόν καν ενστη και ο χρόνος, кал о $ελει γενέσθαι, γίνεται τότε υπ" αυτών των εχόντων αυτόν, ώστε αυτούς αυτόν τελείν, ατε περιφέροντας [καΐ] Ισχμσαντα εν τφ εν αύτοίς αυτόν ιδρύομαι, οίον βρίθοντα εις αυτούς και προ^υμίαν εμ,ποιούντα και ω8ϊνα εκεί ελ^ειν, ου ό εν αύτοίς ών οίον ελ$ειν φ$εγγεται.

14.Τούτων δη γινομένων φώτα πολλά ό κόσμιος ούτος έχων και καταυγαζόμ^νος φυχαΐς επικοσμ^ειται επί τοις προτεροις άλλους κόσμιους άλλον παρ' άλλου κομ,ιζόμ^ενος, παρά τε $εών εκείνων παρά, τε νών τών άλλων φυχο^ς διδόντων oîov εικός και τον μ,ΰ$ον αίνίττεσ&αι, ως πλά- σαντος του Τ\ρομπ$εως την γυναίκα επεκόσμτησαν αύτην και οι άλλοι ЭЕОГ γολαν ύδει φύρειν, και ανθρώπου εν$εΊναι φωνην, $εαΐς δ' όμωίαν τό είδος, και 'Αφροδίτην τι δού­ ναι και Χάριτος кал άλλον άλλο δώρον και όνομΑσαι εκ του δώρου και πάντων τών δεδωκότων πάντες γάρ τούτφ εδοσαν τφ πλάο-ματ/ παρά προμ/η&είας τινός γενομένφ.

Όδε ΈπιμνηΒ'εύς αποποιούμενος τό δώρον αυτού τι αν (τημοΛνοι <η την του εν νοητφ μχχλλον αιρεσιν οψέίνω είναι; Δεδεται δε και αυτός ό πονησας, οτι πως εφάπτεται του γενομένου ύπ" αυτού, και ό τοιούτος δεσμάς εξω&εν και <η λύσις <η ύπό Ηρακλέους, οτι δύναμίς εστίν αύτψ, ώστε και ως λελύσ&α/. Ταύτα μλν ουν οπη τις δοξάζει, αλλ' οτι εμφαίνει τά της εις τον κόσμων δόσεως, και προσφδει τοις λεγομ,ενοις.

15."Ιαο7 δε εκκύφασαι τού νοΎμού εις ούρανόν μλν πρώτον και σώμα εκεί προσλαβούσαι δι" αυτού ηδη

112 Плотин. Эннеады. Трактат IV. 3 (27)

χωροΰοΊ καί επί τα γεωδεστερα σώματα, εις όσον αν εις μήκος εκταΒ'ώσι. Καί ал μεν άπ ουρανού εις σώματα τα κατωτέρω, αϊ δε άτι άλλων εις άλλα είσκρινόμεναι, αΐς

ηδύναμις ουκ ηρκεσεν άραι εντεύθεν διά βάρυνσιν και ληΒην πολύ εφελκομεναις, ο αι/гаГс εβαρύνδη. Γίνονται δε διάφοροι η σωμάτων εις α ενεκρίθησαν παραλλαγαίς

ηκαί τύχαις η καί τροφαΐς, η αύτα/ παρ αυτών το διάφορον κομίζουσιν η πάσι τούτοις η τισιν αυτών. Καί ai μεν τα πάντα ύποπεπτώκασιν ειμαρμένη τη ένταθ£α, α/ δε οτε μεν ούτως, οτε δε αυτών, αϊ δε όσα μεν άναηκαια ύττομεΐναι συγχωροΰσι, δύνανται δε οσα εστίν αυτών έργα αυτών είναι, ζώσαι κατ" άλλην την τών συμπάντων τών όντων νομο^εσίαν αλλω εαυτάς $εσμώ δοΰσαι. Πεπ- λεκται δε αυτή εκ τε τών τηδε λόγων τε καί αίτίων πάντων καί φυχικών κινήσεων καί νόμων τών εκείθεν, συμφωνούσα εκείνοις καί αρχάς εκείθεν παραλαβοΰσα καί συνυφαίνουσα τά εξής εκείνοις, ασάλευτα μεν τηρούσα, οσα δύναται σωζειν εαυτά προς την εκείνων εξιν, τά δε

άλλα η πέφυκε περιάγουσα, ώς την αΑτιαν εν τοις κατε№οΰσιν είναι, ότι ούτως, ώς τά μεν ώδί τεΒηναι, τά δε ώδί κεΐσΒ-αι.

16.Τα μεν ουν γινόμενα τιμχορηματα εις τους πονηρούς μετά δίκης τη τάξει άποδιδόναι προσήκει ώς κατά το δέον άγούσηόσα δε τοίς άγα$ΌΪς συμβαίνει εξω δίκης, οίον κολάσεις η πενίαι η νόσοι, άρα διά προτερας άμαρτ/ας λεκτέον γίνεσ^αι; Συμπεπλεκται γάρ ταίτα καί προσημαίνεται, ώς καί αυτά κατά λόγον γίγνεσθαι. Ή ού κατά λόγους φυσικούς ταΟτα, ούδ" ην εν τοίς προηγουμενοις, αλλ' επόμενα εκείνοις' οίον πιπτούσης τινός οίκοδομίας

ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟΡΙΩΝ ΠΡΩΤΟΝ

113

τον ύποπεσόντα άποθανεΐν οποίος ποτ" αν η, η και Ίππων δύο κατά τάξιν φερομένων η και ενός το εμπεσον τρωθηναι η πατηθηναι. Ή και το άδικον τούτο ου κακόν ον τφ παθόντι προς την του όλου χρησιμον πλοκην. Ή ούδε άδικον εκ των πρόσθεν έχον την δικαίωσιν. Ου γαρ τα μεν δεινομίζειν συντετάχθαι, τα δε κεχαλάσθαι εις το αύτεξούσιον. Εΐ γαρ κατ" αιτίας γίγνεσθαι δεί και φυσικός ακολουθίας και κατά λόγον ενα και τάζιν μίαν, και τα σμικρότερα δεισυντετάχβαι και συνυφάνθαι νομίζειν. Και το άδικον δη το παρ* άλλου εις άλλον αύτφ μεν τω ποιησαντι άδικον, και ουκ άφείθη αιτίας 6 δράσας, συντετονγμενον δ* εν τω παντι ουκ άδικον εν εκείνω ούδ" εις τον παθόντα, αλλ* ούτως εχργν. Ει δ" αγαθός 6 ποινών, εις αγαθόν η τελευτη τούτων. ΔεΓ γαρ τηνδε την σύνταξιν ουκ άθεει ούδε άδικον, αλλ" ακριβή εις την του προσήκοντος άπόδοσιν νομίζειν, άδηλους δε εχειν τάς αιτίας και τοις ουκ είδόσι παρεχειν μεμφεως αιτίας.

17. "От; δε εκ του νοηρτοΰ εις την ουρανού Ίασιν ai φυχαι το πρώτον χώραν, λογίσαιτο αν τις εκ των τοιούτων. Ei γαρ ουρανός εν τω αισθητώ τόπω αμείνων, εϊη αν προσεχής των νοητών τοίς εσχάτοις. Εκείθεν τοίνυν φυχοΰται таита πρώτα καΐ μεταλαμβάνει ως επιτηδειότερα μεταλαμβάνειν. Το δε γεηρόν υστατόν τε και φυχης ηττονος πεφυκος μεταλαμβανειν και της ασωμάτου φύσεως πόρρω. Γίάσαι μεν δη καταλάμπουσι τον ούρανον και διδόασιν οίον το πολύ αυτών και το πρώτον εκείνω,

τα δε 'άλλα τοις ύστεροις εναυγάζονται, ai δ* επιπλέον κατιοΰσαι εναυγάζουσι μάλλον κάτω, αύταις δε ούκ άμεινον εις πολύ προιούσαις. "Εστί γάρ τι οίον κεντρον,

114 Плотин. Эннеады. Трактат IV. 3 (27)

επί δε τούτφ κύκλος απ αυτού εκλαμπων, επί δε τούτοις άλλος, φως εκ φωτός9 έξωθεν δε τούτων ούκετι φωτός κύκλος άλλος, αλλά δεομενος ούτος οικείου φωτός άπορίφ αυγής αλλότριας. "Εστω δε ρόμβος ούτος, μάλλον δε σφαίρα τοιαύτη, η δη κομίζεται από της τρίτης προσεχής γαρ αύτη όσον εκείνη εναυγάζεται. Ύό μεν ούν μέγα φως μΑνον ελλάμπει, και διήκει κατά λόγον εξ αύτου αύγη, τα δ' άλλα συνεπιλάμπει, τα μεν μένοντα, τα δ' επιπλέον επισπαται τη του ελλαμπομενου άγλαίφ. Είτα δεομλνων των ελλαμπομενων πλείονος φροντίδος, ωσπερ χειμα­ ζόμενων πλοίων κυβερνηται εναπερείδονται προς το πλέον τη των νέων φροντίΰι και άμ&λησαντες αυτών ελα$ον, ως κινδυνεύειν συνεπισπασ$ηναι πολλάκις τω των νεών ναυαγίφ, ερρεφαν το πλέον και αύται και τοίς εαυτών έπειτα δε κατεσχεΒησαν πεδη^εισαι γοητείας δεσμοίς, σχε&εΐσαι φύσεως κηδεμωνίφ. Ε/ δ' ην τοιούτον εκαστον ζφον οίον και το παν, τελεον και ικανόν σώμα και άκίνδυνον παΒ'είν, και παρείναι λ&γομλνη φυχη ούκ αν παρην αύτω, και παρεΊχεν αύτφ ζωην μένουσα πάντη εν τω ανω.

18. Πότερα δε λογισμώ ψυχή χρηται πριν ελ^ειν και πάλιν αυ εξελ^οΰσα; Ή έντα^α ό λογισμός εγγίγνεται εν άπόρω ηδη ούσης και φροντίδος πληρουμ&νης και μάλλον άσ$ενούσης· ελάττωσις γαρ νου είς αύτάρκειαν το λογισμού δεΐσ^αΐ' ώσπερ και εν τοις τεχναις ό λογισμός άποροΰσι τοις τεχνίταις, όταν δε μη χαλ&πόν η, κρατεί και εργάζεται η τέχνη. Αλλ' εί εκεί άνευ λογισμών, πώς αν ετι λογικοί εΊεν, Ή ότι δύνανται, είποι τις αν, όταν περίστασις, εύπορησαι διασκοπουσαι. ΔεΓδέ τόνλογισμόν λαβείν τον τοιούτον επει ε)'τις λογισμόν λαμβάνει την εκ

ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ Α ΠΟΡΙΩΝ ΠΡΩΤΟΝ

115

νου αεί γινομενην και ούσαν εν αύταϊς διό&εσιν, και ενεργειαν εστώσαν και οίον εμφασιν ουσαν, εΐεν αν κάκεΐ λχηισμώχβώμζναι. Ούδε δη φωναίς, οΐμαι, χρήσ^αι νομιστεον εν μΑν τω νοητώ ούσας, και πάμπαν σώματα δ" έχου­ σας εν ούρανώ. 'Όσα μεν δια χρείας ή ΪΓ αμφισβητήσεις διαλέγονται ενταύθα, εκεί ουκ αν είη· ποιοΰσαι δε εν τάξει και κατά φύσιν έκαστα ούδ* αν επιτάττοιεν ούδΧ αν συμβουλεύοιεν, γινώσκοιεν δ* αν και τα παρ αλλήλων εν συνεσει. Έπεί και έντα^α πολλά σιωπώντων γινώσκοιμεν δι όμψΑτων εκεί δε κα&αρον παν το σώμ/ι και οίον οφθαλμός έκαστος και ουδέν δε κρυπτον ούδε πεπλασμενον, αλλά πριν ειπείν αλλφ ιδών εκείνος εγνω. Περί δε δαιμόνων και φυχών εν αέρι φωνή χρήσ$αι ουκ άτοπον ζώα γαρ τοιάδε.

19. Πότερα δε επί του αυτού το αμεριστον και μεριστον ώσπερ κρα&εντων, ή αΚλη μεν και κατ άλλο το αμΑριστον, το δε μεριστον οίον εφεξής και έτερον μέρος αυτής, ώσπερ το μεν λογιζόμενόν φαμεν άλλο, το δε αλογον; Γνωσ^είη δ* αν ληφθέντος τι λεγομεν εκάτερον. 'ΑφΑριστον μΑν ουν απλώς εϊρηται αύτφ, μεριστον δε ούχ απλώς, αλλά περί τα σώματα ψησι γινομενην μεριστην και ταύτψ ου γεγενημΑνην. Την δη σώματος φύσιν οραν δει προς το ζην οίας ψυχής προσδείται, και ο τι δει της ψυχής πανταχού τω σώματι και ολω παρείναι. ΥΙαν μεν δη το αίσ^ητικόν, εϊπερ δια παντός αισΰησεται, αφικνεισ^αι προς το μερίζεσ$αι· πανταχού μεν γαρ ον μεμερίσΒ'αι αν λεγοιτο' όλον δε πανταχού φαινόμενον ου μεμερίσ$αι αν παντελώς λεγοιτο, περί δε τα σώματα γίγνεσθαι μεριστον. Ει δε τις λεγοι εν ταΐς αλλαις

116 Плотин. Эннеады. Трактат IV. 3 (27)

αίσθησεσι μτηδε μεμερίσθαι, άλΧ η μόνον εν τη άψη, Χεκτεον οτι και εν ταΐς άλλαις, είπερ σώμα εστί το μεταλαμβάνον, ανάγκη ούτω μερίζεσθαι, ελαττον δε η εν τη αφή. Καί δη και το φυτικόν αύτης και το αύξητικόν ωσαύτως* και ει περί το ήπαρ η επιθυμία, το δε περί την καρδίαν 6 θυμός, ο αυτός λόγος και επί τούτων. 'Αλλ' ίσως ταύτα ου παραλαμβάνει εν εκείνω τω μίγματι, Ίσως δε άλλον τρόπον και εκ τίνος τών παραληφθέντων ταίτα. Αογισμός δε και νους; ούκετι ταΟτα σώματι δίδωσιν αυτά· και γαρ το έργον αυτών ού δι" οργάνου τελείται του σώματος' εμπόδιον γαρ τούτο, ειτις αύτω εν τοις σκέφεσι προσχρώτο. "Αλλο άρα εκάτερον το άμεριστον καί μεριστόν, και ούχ ώς εν κραθεντα, αλλ" ώς όλον εκ μερών εκατερου καθαρού και χωρίς τη δυνάμει. Ει μεντοι και το περί τα σώματα γιγνόμενον μεριστόν παρά της επάνω δυνάμεως έχει το άμεριστον, δύναται το αυτό τούτο άμεριστον καί μεριστόν είναι, οίον κραθεν εξ αυτού τε και της εις αυτό ελθούσης άνωθεν δυνάμεως.

20. Ε/ δε και εν τόπω ταύτα τε καί τά άλλα της φυχης λεγόμενα μέρη, η ταί/τα μεν όλως ούκ εν τόπω, τά δε άλλα εν τόπω και πού, η όλως ούδεν, επιστησαι προσήκει. Erre γαρ μη άφοριούμεν εκάστοις τών της φυχης, τόπον τινά ούδαμού ούδεν θεντες, ού μάλλον είσω του σώματος η εξω ποιοΰντες, άφυχον αυτό ποιησομεν, τά τε δι' οργά­ νων σωματικών έργα όπη γίγνεσθαι προσήκει ειπείν άπορησομεν, είτε τοίς μεν, τοις δ" ου, οϊς μ/η δίδομεν, ούκ εν ημιν αυτά ποιειν δόξομεν, ώστε μ/η πάσαν ημών την φυχην εν ημίν είναι. Όλως μεν ούν ούδεν τών της φυχης μέ­ ρων ούδε πάσαν φατεον ώς εν τόπω είναι τω σώματι-

ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟΡΙΩΝ ΠΡΩΤΟΝ	117
περιεκτικον μεν γαρ ο τόπος και περιεκτικον	σώματος,

και ου εκαστον μερισ$εν εστίν, εστίν εκεί, ως μ/rç όλον εν ότωοΰν είναι- η δε ψυχή ου σώμα, και ου περιεχόμενον μάλλον η περιέχον. Ου μην ούδ" ως εν άγγείψαψυχον γαρ αν γένοιτο το σώμα, είτε ως αγγείον, είτε ως τόπος περιέχειει μ/η αρα διαδόσει τινι αύτης ούσης προς αύτην συνη&ροισμενης, και εσται, όσον μετελα/3ε το αγγείον, τούτο απολωλος αυτή. Ό δε τόπος ο κυρίως ασώματος και ου σώμα* ώστε τι αν δεοιτο ψυχής; Kai το σώμα τω περατι αυτού πλησιάσει ту ψυχή, ουχ αύτω. Πολλά δε και άλλα εναντιόίτο προς το ως εν τόπω είναι. Kai γαρ συμφεροιτο αν αεί 6 τόπος, και αυτό τ/ εσ*τα/ τον τόπον

αυτόν περιφερον. Αλλ' ούδ' ει ό τόπος διάατημα	είη, πολύ
μάλλον ουκ αν είη ως εν τόπω τω σώματι.	Το γαρ

διάστημα κενόν είναι δείτο δε σώμα ου κενόν, αλλ" Ίσως εν ω το σώμα εσται, ώστε εν τω κενώ το σώμα. Αλλα μην ούδ" ώς εν ύποκειμενω εσται τω σώματιτο γαρ εν υποκειμενω πάδος του εν ω, ώς χρώμα Kai σχήμα, και χωριστόν η ψυχή. Ου μπ\ν ούδ" ώς μέρος εν ολφου γαρ μέρος η ψυχή του σώματος. Ε/ δε τις λεγοι, ώς εν ολω μέρος τω ζώω, πρώτον μεν η αύτη αν μενοι απορία, πώς εν ολω* ού γαρ δη ώς εν τω άμφορείτοΰ οίνου ό οίνος, η ώς ό άμφορεύς, ούδ" η και αυτό τ/ εν αύτω εσται. 'Αλλ' ούδ" ώς όλον εν τοίς μερεσν γελοΐον γαρ την μεν ψυχην όλον λέγειν, τό δε σώμα μερρη. Αλλ' ούδε ώς είδος εν υληάχώριστον γαρ τό εν υλη είδος, και ηδη ύλης ούσης ύστερον

τό είδος. Ή	δε ψυχή τό είδος ποιεί εν τη υλη άλλη		του
είδους ούσα.	Ε/ δε ού τό γενόμενον είδος,	αλλά	τό
χωριζόμενον φησουσι, πώς τούτο τό είδος εν τω		σώματι,

118 Плотин. Эннеады. Трактат IV. 3 (27)

οΰπω φανερόν [και χωριστον η ψυχή]. ΥΙώς ουν εν τω σώματι η ψυ%η λέγεται προς πάντων; Ή επειδή ούχ ορατόν η ψυχή, αλλά το σώμα. Χώμα ουν όρώντες, εμψυχον δε συνιεντες, οτι κινείται και αισθάνεται, εχειν φαμεν ψυχήν αυτό. Έν ούτω άρα τω σώματι την ψυχήν είναι ακολούθως αν λεγοιμεν. Εί δε γε όρατον ή ψυχή και αισθητον ην περιειλημμενον πάντη τη ζωή και μέχρις εσχάτων ούσα εις Ίσον, ούκ αν εψαμεν την ψυχήν εν τω σώματι είναι, αλλ" εν τω κυριωτερω το μ/η τοιούτον, και εν τω συνεχοντι το συνεχόμενον, και εν τω μ/η ρεοντι το ρεον.

21. Τ/ ουν; ΤΙώς πάρεστιν, είτις ερωτών) μ/ηδεν αύτος λέγων όπως, τι ερούμεν; Kai ει ομοίως πάσα, ή άλλο μέ­ ρος άλλως, το δ' άλλως; Έπε/ τοίνυν των νυν λεγομένων τρόπων του εν τινι ουδείς φαίνεται επί της ψυχής προς το σώμα άρμόττων, λέγεται δε ούτως εν τω σώματι είναι ή ψυχή, ώς 6 κυβερνήτης εν τη νηι, προς μεν το χωριστην δύνασθαι είναι την ψυχήν καλώς εϊρηται, τον μέντοι τρό­ πον, ώς νυν ημείς ζητοΰμεν, ούκ αν πάνυ παραστησειεν. *Ως μεν γάρ πλωτηρ κατά συμβεβηκος αν είη εν αύτη ο κυβερνήτης, ώς δε κυβερνήτηςπώς; Ούδε γάρ εν πάση τη νηι, ώσπερ η ψυχή εν τω σώματι. Αλλά άρα ούτω φατεον, ώς η τέχνη εν τοίς όργάνοις, οίον εν τω οϊακι, [οίον] ει έμψυχος 6 οίαξην, ώστε κυβερνητικην είναι ένδον την κινούσαν τεχνικώς; Νυν δε τούτο διαΧλάττειν, οτι έξωθεν η τέχνη. Ει ουν κατά το παράδειγμα το τού

κυβερνήτου τού ενδύντος προς τον οίακα θείμεθα την ψυχήν εν τω σώματι είναι ώς εν όργάνω φυσικω κινεί γάρ ούτως αύτο εν οΐς αν εθελη ποιείν άρ" αν τι πλέον ήμίν προς το

ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟΡΙΩΝ ΠΡΩΤΟΝ

119

ζητούμενου γένοιτο; Ή πάλιν άπορησομ^εν πώς εστίν εν τω όργάνω, καίτοι τρόπος ούτος έτερος των πρόσ$εν άλλ' όμως ετι πο%ΰμεν εξευρεΐν και εγγυτερω προσελ$εΐν.

22. τΑρχ ουν ούτω φατεον, σταν ψυχή σώματι παρη, παρεΐναι αύτην ώς το πυρ πάρεστι τφ αέρι; Kai γαρ αΰ και τούτο παρόν ου πάρεστι και ЬС όλου παρόν ούδενι μίγνυται και εστηκε μλν αυτό, το δε παραρρε? και όταν εξω γενηται του εν ω το φώς, άπήλ$εν ούδεν έχων, εως δε εστίν υπό το φώς, πεφώτισται, ώστ όρ$ώς εχειν και ενταύθα λ&γειν, ώς ό ωηρ εν τω φωτί, ηπερ το φώς εν τω αέρι. Δίό και Πλάτων καλώς την ψυχην ου θείς· & ΤΦ σώματι επί του παντός, άλλα το σώμα εν τη ψυχή, [και] φησι το μεν τι είναι της ψυχής εν ω το σώμα, το δε εν ω σώμα μτηδεν, ων δηλονότι δυνάμεων ου δε/τα* της ψυχής το σώμα. Καί δτ? και επι τών άλλων ψυχών ό αυτός λόγος. Ύών μεν άΧλων δυνάμεων ουδέ παρουσίαν τω σώματι λεκτέον της ψυχής είναι, ων δε δεΐται, ταύτα παρεΐναι, και παρεΐναι ουκ ενιδρυ$εντα τοίς μερεσιν αυτοΰ ούδ* αυ τω ολω, και προς μεν αισ^ησιν παρεΐναι παντϊ τω

αίσϊϊανομενω το αισ&ψικόν, προς δε ενεργείας ηδη άλλο

σλλω.

23. Λέγω δε ώδε· του σώματος πεφωτισμένου του έμ­ ψυχου υπό της ψυχής άλλο άλλως μεταλαμβάνειν αυτοΰ μέρος* και κατά την τοΰ οργάνου προς το έργον επιτήδειοτητα, δύναμιν την προσηκουσαν εις το έργον άποδιδοΰσαν, ούτω τοι λεγεσ$αι την μεν εν όφ&αλμοΐς δύναμιν την όρατικην είναι, την δ" εν ώσι την άκουστικην, και γευστικην εν γλώσση, οσφρησιν εν ρισί, την δε άπτικην εν παντι παρεΐναι* προς γαρ ταύτην την άντίληψιν πάν το σώμα