- •2. Паэзія другой паловы 1950-х – 1960-х гг.: характэрныя прыкметы і асабл-ці, найбольш значныя прадстаўнікі.
- •3.Проза другой паловы 1950-х – 1960-х гг.: характ-ыя прыкметы і асаблівасці, найбольш значныя прадстаўнікі.
- •15. Літаратурная крытыка м.Танка
- •8.Філасафізм лірыкі м.Танка другой паловы 1960-х-1990-х гг.
- •37. Праблемнае кола і маст.Адметнасці пасляваен.Лірыкі п. Панчанкі.
- •12.Праблематыка и маст.Адметнасці паэм м.Танка «Люцыян Таполя» і “Янук Сяліба”
- •16.Пераклады, мемуарыстыка і эпісталярый м.Танка.
- •64.Эсэістыка, літаратуразнаўчая і крытычная спадчына м.Стральцова.
- •22.А.Куляшоў: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывід.Маст.Почырку(стылю).
- •43. Сярэдняя эпічная форма ў тв-сці я.Брыля: агляд і агульная хар-ка.
- •57.Аднаактовыя п’есы а.Макаёнка як пачатак шляху піс-ка ў драматургію…
- •24. Асн.Тэмы, матывы і вобразы даваен.Лірыкі а.Куляшова
- •27.“Маналог” а.Куляшова: праблематыка, маст.Адметнасці.
- •30.Паэмы а.Куляшова 1940-1950-х гг.
- •31.Праблемнае кола і мастацкія адметнасці паэм Куляшова “Цунамі” і “Варшаўскі шлях”
- •35.Лірыка п.Панчанкі: этапы эвалюцыі лір.Героя, найбольш характ. Матывы і вобразы на кожным з этапаў; жанр.І стылёвая адметнасці лірыкі.
- •34. П.Панчанка: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывід.Маст.Почырку(стылю).
- •11.Давераснёўскія паэмы м. Танка.
- •54.Драматургія і.Мележа
- •41.Апавяданні я.Брыля: праблемна-тэматыч.Дыяпазон, маст.Адметнасці.
- •46.Аповесць я.Брыля “Мудштук і папка”: прычыны напісання, праблемнае кола.
- •55. Нарысістыка, літ.Крытыка і эпісталярый і.Мележа.
- •50.І.Мележ: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывідуальнага мастацкага стылю.
- •53. “Палеская хроніка” як галоўная кніга і.Мележа.
- •60. “Трагікамедыйны” этап у творчасці а.Макаёнка: п’есы, іх праблемнае кола, маст.Адметнасці.
- •1.Літ.Працэс на Беларусі ў др.Пал.1950-х–1960-я гг.: асн.Асабл-ці працякання.
- •61.М.Стральцоў: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывід.Маст.Почырку.
- •21.Проза п.Броўкі: агляд і агул.Х-ка.
- •58. Поўнафарматная драматургія а.Макаёнка 1940-х – пачатку 1950-х гг.
- •44. Аповесці я.Брыля “у Забалоцці днее” і “На Быстранцы” у кантэксце л-ры свайго часу.
- •48.Нарысістыка, эсэістыка і дакументал.Проза я.Брыля.
- •25. Лірыка а.Куляшова ваен.Перыяду.
- •20.Паэмы п.Броўкі “Кацярына”, “Паэма пра Смалячкова”, “Голас сэрца”: мастацка-эстэт.Адметнасці.
- •39.Ліра-эпас п.Панчанкі.
- •33.Паэтычны пераклад у тв-ці а.Куляшова.
- •36.“Іранскі дзёнік” п. Панчанкі: асн.Праблематыка вершаў, месца ў тв-ці паэта, а таксама ў айчынай літаратуры свайго часу.
- •19.Ліра-эпас п.Броўкі: агульны агляд.
- •10. Ліра-эпас м. Танка: агульны агляд.
- •52.Раман і.Мележа “Мінскі напрамак” і яго месца ў тв-ці піс-ка.
- •14.Проза і публіц-ка м.Танка.
- •29. Ліра-эпас а.Куляшова: праблематыка, маст.Адметнасці.
- •51.Апавяданні і аповесці і.Мележа.
- •62. Апав-ні і аповесці м.Стральцова.
- •32. “Хамуціус” а.Куляшова: праблематыка,жанр.Адметнасці.
- •17. П.Броўка: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывід.Маст.Стылю.
- •42. Месца жанру лірычнай мініяцюры ў творчасці Брыля.
- •45. Аповесці я.Брыля “Ніжнія Байдуны” і “Золак, убачаны здалёк”: праблематыка, маст.Адметнасці.
- •47.Раман «Птушкі і гнёзды»
- •28. “Далёка да акіяна” а. Куляшова: праблематыка, мастацкія адметнасці.
- •4.Драматургія др.П.1950-1960-х: характ. Прыкметы і асаблівасці, прадстаўнікі.
- •7. Асноўныя тэмы і матывы давераснёўскай лірыкі м. Танка.
- •26. Месца “Новай кнігі” ў тв-ці а. Куляшова.
- •23.Лірыка Куляшова:этапы эвалюцыі лір.Героя…
- •38.Спавядальныя і сатырыка-выкрывальныя матывы ў лірыцы п.Панчанкі 1950-1990-х.
- •59.П’есы а.Макаёнка сяр.1950-1960 гг.: праблематыка, жанр.Адметнасці.
- •49.Я.Брыль – літаратурны крытык.
- •13.Паэма м.Танка “Мікалай Дворнікаў”: час і эпоха, адлюстрав.У творы, маст.Вартасці.
- •56. А. Макаёнак: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індыв.Маст.Стылю.
- •63. Паэзія м. Стральцова.
- •18. Лірыка п. Броўкі: этапы эвалюцыя лір.Героя, характ-ыя матывы і вобразы; жанр.І стылёвыя адметнасці.
53. “Палеская хроніка” як галоўная кніга і.Мележа.
Пасля XX з'езда КПСС, з 1956 г. Іван Мележ пачынае працаваць над першай кнігай «Палескай хронікі» — «Людзі на балоце», якую завяршыў у 1961 г. Напісаў Мележ раманы «Людзі на балоце» і «Подых навальніцы» ў добрай манеры сацыяльна-бытавой бел.прозы, і яны загучалі вельмі па-сучаснаму. Адзін з прыкметных герояў «Палескай хронікі» старшыня валвыканкама Апейка. На такім гістарыч.разрыве, найвялікшым драматычным і нават трагічным матэрыяле досыць натуральным было з'яўленне значнага маст.твора і значнага піс-ка. «Палеская хроніка» І.Мележа нарадзілася іменна на такім матэрыяле. Мележ намаляваў невялікую, нічым асабліва не прыкметную вёску Курані, як цэлую дзяржаву. Тут ёсць самабытныя палітыкі і філосафы, як, напр., Андрэй Руды, Нібыто-Ігнат, Нават эпізадычныя героі маюць свой воблік і запамінаюцца: лясны, зацяты, як звер,і г.д. Падзеі раманаў адбываюцца ў гады «вялікага пералому», у часы рашучых, рэвалюцый. пераўтварэнняў, і піс-к шырока паказвае ўмовы, абставіны таго часу, які пазней назвалі часам культу асобы і таталітарызму. У другім рамане — «Подых навальніцы» і асабліва ў трэцім — «Завеі, снежань» Іван Мележ пераносіць дзеянне з глухаватых Куранёў у раённыя Юравічы і нават у сталічны Мінск, малюючы старшыню райвыканкама Апейку, сакратара райкама Башлыкова, іншых герояў, х-ры якіх асабліва праявіліся ў час чысткі. Асн. канфлікт пралягае паміж Апейкам і Башлыковым. Башлыкоў лічыць Апейку гнілым лібералам. Для напісання рамана «Подых навальніцы» спатрэбілася 4 гады. Ён унутрана завершан, у пэўным сэнсе з'яў-ца па-мастацку цэльным творам. Спачатку дзеянне новага рамана як бы запавольваецца. Піс-к не проста паўтарае тое, што сказаў у першай кнізе, у «Людзях на балоце». Ён як бы нанава высвечвае былое жыццё, выяўляючы яго асн.вартасці. На старонках рамана піс-к расказвае, як распаўзаецца вёска, баючыся прымусовага абагульнення. Наступная кніга, пазначаная «З палескай хронікі», атрымаўшая назву «Завеі, снежань», выйшла ў 1978 г. Аўтар гэтых радкоў некалі пісаў: «Трэці раман «Завеі, снежань» застаўся недапісан.апавяданне “Спатканне за горадам” уяўляе сабой як бы прэлюдыю да трэцяй кнігі «Палескай хронікі» «Завеі, снежань». «Завеі, снежань» — сагрэты глыбокай лірыкай твор. У цэнтры рамана сакратар райкама Башлыкоў, які ў папярэдніх творах займаў другараднае месца.
60. “Трагікамедыйны” этап у творчасці а.Макаёнка: п’есы, іх праблемнае кола, маст.Адметнасці.
А.Макаёнак выступіў і ў новым для бел. драм-іі жанры — жанры трагікамедыі. Адна з першых такіх п'ес — «Зацюканы апостал»(сатырыч.камедыя-памфлет) — прысвечана замежнаму жыццю з яго надзённымі праблемамі. Дзеці, не маючы агульных поглядаў з бацькамі, пратэстуюць супраць буржуазна-мяшчанскіх ідэалаў і звычак, бяздушнасці і жорсткасці. Аднак пратэст дзяцей стыхійны, і ён заканчваецца паражэннем. Напісаная на замежным матэрыяле, трагікамедыя паказвае калізіі і заганы чалав.х-ру любой краіны, у тым ліку і нашай. У трагікамедыі «Трыбунал», блізкай да традыцый нар. драмы, А.Макаёнак спалучыў нізкае з узвышаным, фарсавае з трагедыйным. Падзеі тут адбываюцца ў гады ВАВ. Былы калгасны пастух, бацька вялікай сям'і становіцца старастам, фашысцкім паслугачом. Сямейны савет, які ператвараецца ў трыбунал, вырашае ўтапіць яго, калі той не адмовіцца ад пасады старасты. У канцы п'есы сітуацыя праясняецца: Цярэшка ніякі не здраднік, а выканаўца загаду партызанскага камандавання. Яго сын Валодзя, не ведаючы гэтага, падрывае нямецкую камендатуру і гіне, рэабілітуючы сябе і сваю сям'ю за ўчынак бацькі. П'есы «Зацюканы апостал» (паст. 1971) і «Трыбунал» (паст. 1970), якія вызначаюцца сацыяльна-паліт.накірав-цю, засведчылі значную эвалюцыю ў выяўленчай манеры аўтара.
У пошуках новых жанр.і кампазіцыйных форм А.Макаёнак прыходзіць да камедыі-рэпартажу «Таблетку пад язык» (паст. 1973) (тут уздымаюцца праблемы перабудовы жыцця вёскі) і складанай у жанр.адносінах камедыі «Кашмар» (паст.пад назвай «Святая прастата» ў 1976), якая падкупляе клопатам пра ўсталяванне разумных сацыяльна-палітычных узаемаадносін, гуманістычным пафасам. Дзеянне ў апошняй развіваецца ў 2 планах — рэальным і ўмоўным (фантастычным). Рэальным з'яў-ца вобраз сумленнага і даверлівага Старога, якога непакоіць не столькі растрата сына-прадаўца, колькі сам факт растраты. Умоўнымі з'яў-ца падзеі ў сне, дзе Стары, на пасадзе прэзідэнта адной з капіталістыч.дзяржаў, хоча пакончыць з вайной, устанавіць мір, дабро і справядлівасць, навесці парадкі ў адпаведнасці са сваёй жыцц.мудрасцю і сваім разуменнем законаў свету.
У п'есе «Пагарэльцы» (нап. 1966, апубл. 1980, паст. ў 1981), прысвечанай выкрыццю прыстасавальніцтва, апалітычнасці, шкурніцтва, А.Макаёнак адмаўляецца ад традыцыйнай сюжэтна-кампазіцыйнай структуры твора, даючы толькі пралог і эпілог адной трагікамічнай гісторыі. Дзеянне адбываецца ў пакоі камунальнай кватэры былога інструктара, цяперашняга старшыні гарвыканкама Ухватава — кар'ерыста і цыніка. Праз 20 гадоў тут размясціўся кватэрны аддзел на чале з падхалімамі Бусько, Кудасавым і Сіланам, прызначанымі некалі самім Ухватавым. Змяніўся час, і былы гаспадар горада нікому не патрэбен. Ён спрабуе адпомсціць Бусько — істоце, ім жа народжанай. Зняважаны і знясілены, ён памірае каля начальніцкіх дзвярэй Бусько, так і не знайшоўшы ратунку і справядлівасці. Што пасеяў, тое і пажаў гэты ўладалюбны чалавек.
Апошні закончаны твор А. Макаёнка — трагікамедыя «Дыхайце ашчадна» (апубл. 1983) — п'еса-прытча, у якой аб'ектам аўтарскай зацікаўленасці стала агульначалавечая праблема захавання Зямлі ад тэрмаядзернай катастрофы.