4.Драматургія др.П.1950-1960-х: характ. Прыкметы і асаблівасці, прадстаўнікі.

Бел.драматургія др.п.50гг.паспяхова пераадольвала тэорыю бесканфліктнасці. Прычым бел.аўтары былі ў пэўным авангардзе гэтага працэсу. Драматург.др.пал.50-60.узбагач.нов. тэмамі, як сучасн.,так і надчасавымі і гістарыч. Можна весці гаворку аб жанр. палітры бел.драмург. др.п.50-60: у яе складзе ёсць і драмы, і камедыі, і трагедыі. Узнаўляецца трагікамедыя “Тутэйшыя”. Бел.драматургі плённа супрац.з тэатрам,але не толькі: многія творы аўтары ставілі за мяжой. Акрамя Макаёнка і Мележа ў б.драм.др.п.50-60 уклад унеслі: Крапіва(“Людзі і д’яблы”, “Брама неўміручасці”), Губарэвіч (“Брэская крэпасць”). У 50-60гг.камедыя “На крутым павароце”, п’есы “Галоўная стаўка”, “Брэскі мір”. Маўзон - папулярнымі былі аповеды з іх маральна-этыч.праблематыкай “Пад адным небам”, “У ціхім завулку” і г.д. Першым напісаў твор пра Заслонава. Дзялендзік- п’есы “Выклік багам”, “Грэшная любоў”. Камедыя “Амазонкі”. У гэты перыяд пач. ствар.п’есы Караткевіч (“Званы Віцебска”), Петрашкевіч–гіст.п’есы, сац.-псіх.драмы.

7. Асноўныя тэмы і матывы давераснёўскай лірыкі м. Танка.

М. Танк лічыцца заснавальнікам рэвалюцый.л-ры ў былой Зах.Беларусі. На старонках 1-ай кн. "На этапах", паэт паказвае лёс і духоўны свет заходнебел.працоўных. Героем многіх даверасн. твораў з'яўл. прафесійны рэвалюцыянер. Верш "Спатканне" - у аснову леглі рэал.факты з жыцця паліт.зняволеных. Стары селянін прыходз.да сына на спатканне. Замест сына-пакутніка бацька ўбач.мужнага байца, чал., моцнага духам, якога не палохае асабістая няволя. Верш "Паслухайце, вясна ідзе" прадаўжае гэт.тэму. Палітвязень, устаўшы вяснов. раніцай, не пазнаў куста бэзу: ён расцвіў. Бэз - вястун новай вясны. Цвіценне бэзу - надзея нявольніка на хутк.вызваленне, вяртанне на свабоду, а свабода – найвялікш.хараство. І як нельга спыніць цвіцення бэзу, так нельга ніяк. мурамі зламаць волю барацьбіта. Імкненне народа да ажыццяўлення вызваленчых нац. задач знайшло св.адлюстраванне ў журботна-лірыч. в. "Песня кулікоў". Тут у словах селяніна адчув-ца нянавісць да прыгнятальнікаў, хваляванне за будучыню народа, заклапочанасць не тол. св. матэрыял. становішчам (сына пасадзілі на 10 г.), але і нац. праблемамі. Рэвалюцыянер-падпольшчык умацоўв. веру стар.селяніна ў хутк. вызваленне і шчаслів.будучыню. Верш прасякнуты сімволікай. Мнагазначным з'яўл.матыў песні кулікоў, як. звычайна спяв. вясной. Малад. жанчына, жонка асуджанага, напявае малому калыханку, і ёй самой здаец., што гэта не мяцеліца галосіць у полі, а ў імгле плачуць кулікі. Песня кулікоў зімой - добры знак, прадвяшчэнне лепш. долі. І хоць мяцеліца, сімвал прыгнечанасці, яшчэ вые ў полі, але яе змяняе спеў кулікоў. Сустрэча юнака-падпольшчыка і стар. селяніна сведч. аб еднасці пакаленняў, у як. адзіная мэта і жаданне. У даверасн. лірыцы М. Т. расказв. пра шматпакутн. гісторыю народа, хараство родн. палёў, лясоў, пра бел.мову, скарбы нар.маст-ва. Ён узнімае голас пратэсту супраць жорстк. раз'яднанасці людзей ва ўласніцкім свеце. Ён піша паэмы "Нарач", "Журавінавы цвет", "Каліноўскі". Падзеям верасня 1939 г. М. Т. прысвяц. в. "Здарова, таварышы!", у як.выказаў пачуцці вызвален.працоўных Зах.Бел., паказ.іх нялёгк.барацьбу з прыгнятальнікамі. Даверас. тв-ць сам М.Т. наз. "паэзіяй нар. гора і барацьбы". У творах праўдзіва адлюстрав. цяжк. жыццё народа, яго імкненне да вызваленч.барацьбы, вера ў непазбежнасць надыходу лепш.дзён.