- •2. Паэзія другой паловы 1950-х – 1960-х гг.: характэрныя прыкметы і асабл-ці, найбольш значныя прадстаўнікі.
- •3.Проза другой паловы 1950-х – 1960-х гг.: характ-ыя прыкметы і асаблівасці, найбольш значныя прадстаўнікі.
- •15. Літаратурная крытыка м.Танка
- •8.Філасафізм лірыкі м.Танка другой паловы 1960-х-1990-х гг.
- •37. Праблемнае кола і маст.Адметнасці пасляваен.Лірыкі п. Панчанкі.
- •12.Праблематыка и маст.Адметнасці паэм м.Танка «Люцыян Таполя» і “Янук Сяліба”
- •16.Пераклады, мемуарыстыка і эпісталярый м.Танка.
- •64.Эсэістыка, літаратуразнаўчая і крытычная спадчына м.Стральцова.
- •22.А.Куляшоў: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывід.Маст.Почырку(стылю).
- •43. Сярэдняя эпічная форма ў тв-сці я.Брыля: агляд і агульная хар-ка.
- •57.Аднаактовыя п’есы а.Макаёнка як пачатак шляху піс-ка ў драматургію…
- •24. Асн.Тэмы, матывы і вобразы даваен.Лірыкі а.Куляшова
- •27.“Маналог” а.Куляшова: праблематыка, маст.Адметнасці.
- •30.Паэмы а.Куляшова 1940-1950-х гг.
- •31.Праблемнае кола і мастацкія адметнасці паэм Куляшова “Цунамі” і “Варшаўскі шлях”
- •35.Лірыка п.Панчанкі: этапы эвалюцыі лір.Героя, найбольш характ. Матывы і вобразы на кожным з этапаў; жанр.І стылёвая адметнасці лірыкі.
- •34. П.Панчанка: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывід.Маст.Почырку(стылю).
- •11.Давераснёўскія паэмы м. Танка.
- •54.Драматургія і.Мележа
- •41.Апавяданні я.Брыля: праблемна-тэматыч.Дыяпазон, маст.Адметнасці.
- •46.Аповесць я.Брыля “Мудштук і папка”: прычыны напісання, праблемнае кола.
- •55. Нарысістыка, літ.Крытыка і эпісталярый і.Мележа.
- •50.І.Мележ: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывідуальнага мастацкага стылю.
- •53. “Палеская хроніка” як галоўная кніга і.Мележа.
- •60. “Трагікамедыйны” этап у творчасці а.Макаёнка: п’есы, іх праблемнае кола, маст.Адметнасці.
- •1.Літ.Працэс на Беларусі ў др.Пал.1950-х–1960-я гг.: асн.Асабл-ці працякання.
- •61.М.Стральцоў: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывід.Маст.Почырку.
- •21.Проза п.Броўкі: агляд і агул.Х-ка.
- •58. Поўнафарматная драматургія а.Макаёнка 1940-х – пачатку 1950-х гг.
- •44. Аповесці я.Брыля “у Забалоцці днее” і “На Быстранцы” у кантэксце л-ры свайго часу.
- •48.Нарысістыка, эсэістыка і дакументал.Проза я.Брыля.
- •25. Лірыка а.Куляшова ваен.Перыяду.
- •20.Паэмы п.Броўкі “Кацярына”, “Паэма пра Смалячкова”, “Голас сэрца”: мастацка-эстэт.Адметнасці.
- •39.Ліра-эпас п.Панчанкі.
- •33.Паэтычны пераклад у тв-ці а.Куляшова.
- •36.“Іранскі дзёнік” п. Панчанкі: асн.Праблематыка вершаў, месца ў тв-ці паэта, а таксама ў айчынай літаратуры свайго часу.
- •19.Ліра-эпас п.Броўкі: агульны агляд.
- •10. Ліра-эпас м. Танка: агульны агляд.
- •52.Раман і.Мележа “Мінскі напрамак” і яго месца ў тв-ці піс-ка.
- •14.Проза і публіц-ка м.Танка.
- •29. Ліра-эпас а.Куляшова: праблематыка, маст.Адметнасці.
- •51.Апавяданні і аповесці і.Мележа.
- •62. Апав-ні і аповесці м.Стральцова.
- •32. “Хамуціус” а.Куляшова: праблематыка,жанр.Адметнасці.
- •17. П.Броўка: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індывід.Маст.Стылю.
- •42. Месца жанру лірычнай мініяцюры ў творчасці Брыля.
- •45. Аповесці я.Брыля “Ніжнія Байдуны” і “Золак, убачаны здалёк”: праблематыка, маст.Адметнасці.
- •47.Раман «Птушкі і гнёзды»
- •28. “Далёка да акіяна” а. Куляшова: праблематыка, мастацкія адметнасці.
- •4.Драматургія др.П.1950-1960-х: характ. Прыкметы і асаблівасці, прадстаўнікі.
- •7. Асноўныя тэмы і матывы давераснёўскай лірыкі м. Танка.
- •26. Месца “Новай кнігі” ў тв-ці а. Куляшова.
- •23.Лірыка Куляшова:этапы эвалюцыі лір.Героя…
- •38.Спавядальныя і сатырыка-выкрывальныя матывы ў лірыцы п.Панчанкі 1950-1990-х.
- •59.П’есы а.Макаёнка сяр.1950-1960 гг.: праблематыка, жанр.Адметнасці.
- •49.Я.Брыль – літаратурны крытык.
- •13.Паэма м.Танка “Мікалай Дворнікаў”: час і эпоха, адлюстрав.У творы, маст.Вартасці.
- •56. А. Макаёнак: біяграфія, агляд творчых набыткаў, вызначальныя рысы індыв.Маст.Стылю.
- •63. Паэзія м. Стральцова.
- •18. Лірыка п. Броўкі: этапы эвалюцыя лір.Героя, характ-ыя матывы і вобразы; жанр.І стылёвыя адметнасці.
42. Месца жанру лірычнай мініяцюры ў творчасці Брыля.
Б.прызначаны ўсімі майстар лір. мініяцюры. Гэты жанр не новы ў б.літ., але Б.ўзвёў яго на недасяг.вышыню. У мініяцюры адчуваецца: абвостран. пісьменн.позіркі; лірыка пачуцц. адносіны; філас.заглыбленнасць думкі. Лір.Б. набліжаецца да байкі,навелы па наст.прыкмет.: пасля пэўнага расповеду ідзе адкрыццё. Дакладн.х-ру мініяцюр Б.дала Ю.Канэ. Яна назв.іх “мазком”, які фіксуе імгненне. Мова мініяцюр лаканічная, ёсць элементы дыялогу. Кніг у Б.шмат, больш за 10. Вядом.: “Жменя сонеч.промняў”, “Вітраж”, “Свае старонкі”, “Сёння і памяць”, “Пішу, як жыву” і.інш. Грунт.аналіз мініяцюр Б.зрабіла Кісліцына ў манаграфіі “Жанр у літ-ры”.
45. Аповесці я.Брыля “Ніжнія Байдуны” і “Золак, убачаны здалёк”: праблематыка, маст.Адметнасці.
“Ніжнія Байдуны”. Асн.героя, гал. дзеючай асобы па сутнасці няма. Увогуле іерархія персанажаў даволі своеасаблівая, ідэйна мэтанакіраваная. Ёсць вёска. Герой тут - народ. Назва аповесці дакладна перадае своеасабл-ць зместу твора. Піс-к, схільны да глыб.псіхалаг.і маральна-этыч.даследавання і асэнс-ня ч-ка, на гэты раз даследаваў вёску. Мастацкі свет “НБ” – гэта жывы, рэальны, унутрана блізкі аўтару свет. Мінулае піс-ка цікавіць толькі ў тым змесце і аб’ёме, у якім яно адбівалася ў свядомасці, псіхал-іі, мове ніжнебайдунцаў. Брыль звяртаецца да гісторыі, звязанай з ягонымі роднымі, далей гаворыць пра свой лёс і лёс аднагодкаў. Аповесць – твор адметны не толькі для самога Брыля, але і для ўсёй бел.літ. У піс-ка не знойдзецца твора, дзе б так арганічна зліліся ў адной апавядальнай плыні голас аўтара і голас героя ці герояў. Аўтар.голас не вылучаецца. У “НБ” ёсць аграгічнае адзінства зместу і формы, ідэй і іх маст. увасаблення – адзінства, народжанае ўнутр.далучэннем да лёсу народа.
“Золак, убачаны здалёк”. Пафасам гуманізму, глыб.роздумам, клопатам і трывогай сучасніка, які прагне дабра, міру, не прымае людской жорсткасці і варожасці, пранікнута аповесць “Золак...”, напісаная ў форме ўспамінаў пра маленства, якое таксама праходзіла ў заходнебел.вёсцы ва ўмовах сац.і нац. прыгнёту. Аўтар здолеў па-філасофску паглядзець на сябе.Сённяшняе і мінулае ў творы перакрыжоўваецца рознымі сваімі гранямі. Мосцік ад першай сусв.да Вялікай Айчын.вайны, які пракладвае піс-к, патрэбны для таго, каб сказаць: вайна жудасная і на дыстанцыі часу, яе рэха злавесна аддаецца і праз шмат гадоў, абуджаючы сумленне чал-ва сёння.
47.Раман «Птушкі і гнёзды»
Раману «Птушкі і гнёзды» у Брылёвым маст.летапісе 2 сусв.вайны належыць адметнае месца. Гэта твор вялікай эпіч. формы, у якім усе праяўленні фашызму паказаны менавіта знутры. Піс-к даследуе, як проста ч-к рабіўся звышчалавекам. Раман нарадзіўся, як «горкая памяць ахвяр...», як «светлая памяць сяброў...», як « трывожная дума пра тое, што будзе..». 1942—1944, 1962—1964. Раман пісаўся доўга, з перапынкамі. Гэта, бадай, самы біяграф.твор у гісторыі бел.л-ры, у ім вельмі шмат укладзена ад асабіста перажытага яго аўтарам.
Нетрадыцый-ць рамана яшчэ і ў тым, што ён паказвае вайну як трагедыю, што забірае ў чалавека ўсё, ператварае яго ў бежанца, у раба абставінаў, якім могуць пагарджаць арыйцы, заваёўнікі. Твор адкрываецца жудаснай сцэнай здзекаў з ваеннапалонных у стацыянарным лагеры. Ужо ў самым пачатку рамана сышліся жорсткасць і дабрыня, бессардэчнасць і замілаванасць тым, што было раней. I невыпадкова Брыль у загаловак рамана выносіць два словы — «Птушкі і гнёзды»: птушкі навідавоку ва ўсяго жывога, ч-ка, пільнуюцца сваіх гнёздаў, на нейкі час здраджваюць ім, але вяртаюцца з выраю. Так і людзі, схопленыя злоснымі сіламі, кінутыя, будуць ляцець у свае гнёзды. Ляцець, падстаўляючы сэрца пад кулі, але дасягаць мэты — свайго гнязда, сваёй Радзімы. У назве рамана — старадаўні вобраз-сімвал. Асн.праблемы рамана — гэта вайна і мір, ч-к і вайна, ч-к і радзіма. Раман задуманы як споведзь адной маладосці з заходнебел.вёскі. Герой у пошуках Бацькаўшчыны прайшоў праз суровее змаганне супраць заняволення радзімы Польшчаю, праз фашысцкі палон, праз партызан.змаганне за вызваленне свайго народа ад «карычневай» чумы. Таму ў цэнтры ўвагі піс-ка лес Алеся Руневіча. Алесь Руневіч — беларус не толькі па нац-ці, а па духу, па сваёй сутнасці. У героя абвострана нац.пачуццё, бо яно ганьбавалася ў Зах. Беларусі, высмейвалася і прыніжалася. Герой не толькі не хавае сваёй нацыянальнасці, а, наадварот, заўсёды падкрэслівае яе. Для яго характэрна абвостранае пачуццё справядлівасці, глыб.вера ў перамогу чалав-ці над дзікунствам, адчуванне сваёй годнасці. Піс-к паказвае, што Руневіч умее сябраваць, умее быць верным у дружбе. Гал.для яго ў сяброўстве — адзінстве ідэяў, праве кожнага ч-ка на сваю думку, на дыскусію ў пошуках ісціны. Для Алеся хар-на стойкасць х-ру, ён адольвае ўсе выпрабаванні, каб застацца самім сабою. Яго ні зламілі ні штрафныя каманды, ні турма, ні першыя няўдалыя ўцёкі з палону. Гал.герой рамена Алесь Руневіч — вязень фашысц.лагера, парабак у шматлікіх ням.баўэраў, нядаўні салдат польс.арміі, сялян.хлопец з заходнебел. вёскі, ч-к тонкай і чулай душы, вострага і дапытлів.розуму, сапраўдны інтэлігент. Герой змагаецца не толькі дома ў партызанах, але і на нябачным фронце свядомасці — гэта змаганне за сваю душу і душы сяброў, таварышаў. Скразною тэмай з'яў-ца барацьба на гэтым унутр. фронце змагання, таму і называе мастак сваю кнігу «біяграфіяй душы».