Плотин. - Шестая эннеада. Трактаты I-V. - 2004

90 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 1

έχουσα προς το παρασχεσθαι ποιόν προσθήκη δ" έξωθεν το μΑνειν ει μιη τις λεγοι τάς μλν διαθέσεις μόνον ατελείς οίον μορφάς, τάς δε έξεις τελείας. 'Αλλ' ει ατελείς, ουπω ποιότητες" ει 8* ηδη ποιότητες, προσθήκη το μόνιμων. Αί δε φυσικά] δυνάμεις πώς έτερον είδος; Εί μεν γαρ κατά τάς δυνάμεις ποιότητες, ουκ εφαρμόττει πάσαις το της δυνάμεως, ώς είρηται* ει δε τω διακεΐσθαι τον φύσει πυκτικόν ποιόν λεγομεν, ουδέν η δυναμις προστεθείσα ποιεί, επει και εν τοις εξεσι δύναμις. 'Επειτα διά τι ο κατά δύναμιν του κατά επιστημών διοίσει; Ή ει ποιοι, ούδε διάφοροι ποιότητος αύται, ει ό μεν μελετησας εχοι, ο δε φύσει, άλλ' εξωΒ-εν η διαφορά' κατ" αυτό δε το είδος της πυκτικης πώς; Κα/ ει ai μεν εκ πάθους, αί δε ου* ου γαρ διαφέρει οπόθεν η ποιότης* λέγω δε ποιότητος παραλλα- γαΐς και διαφοραις. 'Εχοι δ" αν ζητησιν και, ει εκ πόθους αίδε, ai μεν ούτως, ai δε μ/rç τών αυτών, πώς εν είδει τω αύτώ' και εί ai μεν τω γεγονεναι, ai δε τω ποιεΐν, όμωνύμως αν εΊεν. Τ/ δε η περί εκαστον μορφή; Εί μεν γάρ καθό εϊδός εστίν εκαστον, ου ποιόν εί δε καθό καλόν μετά το του υποκείμενου είδος η αίσχρόν, λόγον αν εχοι. Ύό δε τραχύ και το λεΐον και το άραιόν καί το πυκνόν ουκ ορθώς αν λεγοιτο ποια; Ου γαρ δη ταίς διαστάσεσι τοις άπ" αλλήλων καί <τφ) εγγύς το μανόν καί το πυκνόν καί τραχύτης, καί ού πανταχού εξ ανωμαλίας θέσεως καί όμαλότητοςεί δε καί εκ τούτων, ούδεν κωλύει καί ως ποια είναι. Ύό δε κοΰφον καί βαρύ γνωσθέν δηλώσει, οπού δείαύτά θεΐναι. Ε)η δ" αν καί ομωνυμία περί το κοΰφον, εί μη τω σταθμχύ λεγοιτο του πλείονος καί ελάττονος, εν ω καί το ίσχνόν καί λεπτον, ο εν αλλω είδει παρά τά τετταρα.

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΠΡΩΤΟΝ		91
12. Αλλ' ει μ/η ούτω τις άζιώσειε το ποιον διαιρεΐν,
T/V/ αν διελοι; Έπισκεπτεον ούν, ει δείτάς	μεν σώματος
λέγοντα, τάς δε φυχης, του δε σώματος	μερίζειν	κατά

τάς αισθήσεις, τάς μεν οφει δίδοντα, τάς δ" ακοή η γενσει, αλλάς όσφρησει η αφή. Τάς δε της φυχης πώς; ΈπιΒνμ^τικοΰ, Βνμοειδους, λογιστικού. Ή τοις διαφοραΐς των ενεργειών, αϊ γίνονται κατ" αυτός, οτι γεννητικαι αύται τούτων. Ή τω ώφελίμω και βλαβερώ' και πάλιν διαιρετεον τάς ωφελείας και τάς βλάβας. Τα αυτά δε και

επί τών σωματικών τω ποιεϊν διάφορα η τω					ώφελίμω
και βλαβερώ* οικεΐαι γάρ διάφοροι ποιότητος.						Ή γάρ
δοκεΐ η ωφέλεια			και το βλάβος	άπο της ποιότητος και
ποιου η ζητητεον			τρόπον άλλον.	Έπισκετττεον		δε, πώς
και ο ποιος ο κατά την ποιότητα				εν τη αύτη	εσταν ού
γάρ	δΓη εν γένος άμφοΐν. Και ει ό πυκτικός εν					ποιότητι,
πώς	ού και ό ποιητικός; Kai ει τούτο, και				το	ποιητι-
κόν	ώστε	ούδεν δει εις το προς τι το ποιητικόν ούδ" αυ το
ποιητικόν,		ει ο παθητικός ποιος. Kai Ίσως βελτιον еутаиЭ-а

6 ποιητικός, ει κατά δύναμιν λέγεται, η δε δύναμις ποιότης. Ε/ δε κατ" ούσίαν η δύναμις η τις δύναμις, ούδ" ούτω προς τι ούδε ποιόν ετι. Ούδε γάρ ώς το μείζον το ποιητικόν το

γάρ μείζον την ύπόστασιν, κα£ό μείζον, προς	το ελαττον,
το δε ποιητικόν τω τοιόνδε είναι ηδη. Αλλ'	Ίσως κατά

μεν το τοιόνδε ποιόν, η δε δύναται εις άλλο ποιητικόν λεγόμενον προς τι. Δ/α τ/ ούν ού και ό πυκτικός προς τι, και η πυκτικη αύτη; Προς άλλον γάρ όλως η πυκτικηκαι γάρ ούδεν αύτης θεώρημα, ο μη προς άλλο. Και περί τών άλλων δε τεχνών η τών πλείστων έπισκεπτεον και λεκτεον Ίσως' η μεν διατι^εισι την φυχην, ποιότητες, η

92 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 1

δε ποιοΰσι, ποιητικοί και κατά τούτο προς άλλον και προς τι- έπε/ και άλλον τρόπον προς τι, καθό έξεις λέγονται. ΤΑρχ ουν άλλη τις ύπόστασις κατά το ποιητικόν του «ποιητικόν» ουκ άλλου τίνος οντος η καθόσον ποιόν; Τάχα μεν γαρ αν τις επί των εμφύχων και ετι μάλλον επί των προαίρεσιν εχόντων τω νενευκεναι προς το ποιείν ύπόστασιν είναι και κατά το ποιητικόν επί δε των αφύχων δυνάμεων, ας ποιόττρτας είπομεν, τι το ποιητικόν; Ή όταν συντύχη αυτω άλλο, απελαυσε και μετέβαλε παρ εκείνου ου έχει. Ε/ δε το αυτό και ποιεί εις άλλο και πάσχει, πώς ετι το ποιητικόν; Έπε/ και το μείζον τρίπηχυ ον καφ αυτό και μείζον και ελαττον εν τη συνη/χιφ τη προς άλλο. 'Αλλ' έρεί τις το μείζον και το ελαττον μεταληφει μεγέθους και μικρότητος· η και τοΰτο μεταληφει ποιητικοΰ και παθητικοΰ. Ζητητεον δε και έι/ταί^α και ει ai τηδε ποιότητες και αι εκεΐυφ" εν τοΰτο δε προς τους τιθέμενους κοΜει- η καν μη είδη τις δ/δω, άλλα νουν λέγων ει εξιν λίγοι, η κοινόν τι επ εκείνης και ταύτης της εξεως· και σοφία δε συγχωρείται. Ή ει ομώνυμος προς την ενταί/9α, ουκ ηρϊθμ/ηται δηλονότι εν τούτοις· ει δε συνωνυμως, εσται το ποιόν κοινόν ενταύθα καχει, ει μη τις τάκεΓλεγο/ πό,ντα ουσίας' και το νοείν τοίνυν. 'Αλλα τοΰτο κοινόν και προς τάς αλλάς κατηγορίας, [η] ει το διττόν ώδε κακεΐ, η щ εν αμφω.

13. Περ/ δε τοΰ ποτέ ώδε επισκεπτεον ει το χθες και αυριον και πέρυσι και τα τοιαΰτα μέρη χρόνου, δ/α τί ουκ εν τω αυτω εσται και ταΰτα, εν ωπερ και ό χρόνος; Έπε/ και το ην και το εστί και το εσται, είδη οντά χρόνου, δίκαιον δηπου εν ω ό χρόνος τετάχθαι. Αεγεται δε τοΰ ποσοΰ ό

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

93

χρόνος' ώστε τι δεικατηγορίας άλλοις; Ει δε λεγοιεν ώς ου μόνον χρόνος το *ην και εσται, και το χθες και πέρυσι, τα υπό το ην ύποβεβλησ$αι γαρ δεΓταΟτα τω *ην αλλ* ουν ου μόνον χρόνος, αλλά ττοτε χρόνος, -πρώτον μΑν εσται, ει το «ττοτε χρόνος», χρόνοςεττειτα, ει χρόνος παρεληλυ$ώς το $ες, σύνΒετόν τι εσται, ει έτερον το τταρεληλυ&οςκαι έτερον ο χρόνος- δύο ουν κατηγορίαι και ούχ απλούν. Ε/ δε το εν χρόνφ φησουσιтоττοτε είναι, αλλ* ου χρόνον, τοΰτο το εν χρόνφ ει μΑν το πράγμα λεγουσιν, oîov Σωκράτης im ττερυσιν *ην, ο μΑν Σωκράτης έξωθεν αν εί<η, και ούχ εν τι λεγουσιν. 'Αλλά Σωκράτης η <η ττραξις εν τούτω τω χρόνφ τι αν ενη щ εν μέρει του χρόνου; Ει δ* ort μΑρος χρόνου λεγουσι, και κα&ότι μΑρος όζιοΰσι μ/ηχρόνον απλώς τι λέγειν, αλλά μΑρος χρόνου παρεληλυ^ός, πλειω ποιοΰσι, και το μΑρος *η μΑρος προς τι ον προσλαμβάνουσι. Και το παρεληλυ^ός εγκείμενον τί αύτόις εσται <ηтоαυτό τω *ην, ο *ην είδος χρόνου; 'Αλλ' τω αόριστον μΑν είναι то *ην, το δε χΒες και το ττερυσιν

ώρι'σθαι, πρώτον μΑν το *ην που τάξομεν; "Επειτα то χθες

εσται «TJV ώρισμΑνον», ώστε εσται ώρισμΑνος χρόνος το χθες- τοΰτο δε ττοσός τις χρόνοςώστε, ει χρόνος ττοσόν, ττοσόν ώρισμενον εκαστον τούτων εσται. Ει δε, όταν λεγωσι χβες, τοΰτο λεγομεν, ως εν χρόνφ παρεληλυ$ΟΉ ώρισμενφ γεγονε τόδε, ετι πλειω και μάλλον λεγουσιν εττειτα, ει δε? επεισάγειν αλλάς κατηγορίας τω έτερον εν ετερφ ττοιείν, ώς έι/пшЭа το εν χρόνφ, αλλάς πολλας άνευρτησομ&ν άττό τοΰ ττοιεΐν άλλο εν αλλφ. Αεχ^ησεται δε σαφεστερον εν τοις έξης τοίς περί τοΰ ττοΰ.

14. Το δε ττοΰ, εν Αυκίφ και εν 'Αχαδημιρ. Ή μΑν ουν 'Ακαδημία και το Αύκιον πάντως τόποι και μΑρη

94 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 1

τόπου, ώσπερ το άνω και το κάτω και το ώδϊ είδη ήμερη· διαφέρει δε, οτι άφωρισμενως μάλλον. Ε/ ουν το ανω και το κάτω και το μέσον τόποι, οίον Δελφοί το μέσον, και το παρά το μέσον, οίον 'Αθήνα/ και Αύκιον δη και τα άλλα, τι δεΐ παρά τον τόπον ζητείν ημάς και ταύτα λέγοντας τόπον εφ* εκάστου τούτων σημαίνειν; Ε/ δε άλλο εν άλλω λεγομεν, ούχ εν λεγομεν ούδε απλούν λεγομεν. "Επειτα, εί τούτον ενταύθα λεγομεν, σχεσιν τινά γεννώμεν τούδε εν τωδε και του δεζαμενου προς ο εδεζατο* διά τι ουν ου προς τι, ει εκ της εκατερου προς εκάτερον σχέσεως άπεγεννηΒη τι; Erra <τ/> διαφέρει το ώδε του 'ΑΒηνησιν; Αλλά το ώδε το δεικτικόν τόπον φησουσι σημαίνειν ώστε και το 'Α$ηνησιν ώστε του τόπου το Α^ηνησιν. Είτα, εί το 'ΑΒηνησι τοΰτό εστί το «εν 'Α$ηναις εστί», προς τω

τόπω και το εστί προσκατηγορειταν				δει δε ού* ώσπερ ουδέ
το «ποιότης εστίν», άλλα			το «ποιότης» μόνον. ΤΙρος δε
τούτοις, ε/ το εν χρόνω άλλο και το εν τόπω άλλο					παρά
χρόνον και	τόπον, διά τι		ου και	το εν άγγείω	άΧλην
κατηγορίαν	ποιήσει,	και	το εν ύλη άλλο, και		το εν
ύποκειμενω	άλλο, και	το εν ολω μέρος και το όλον εν

μερεσι, και γένος εν είδεσι και είδος εν γένει; Κα/ ούτως ημίν πλείους αϊ κατηγορίαι έσονται.

15. Έν δε τω ποιειν λεγομενω τάδ" αν τις επισκεφαιτο. Αεγεται γάρ ως, έπε/ μετά την ούσίαν τά περί την ούσίαν ην ποσότης και αριθμός, το ποσόν γένος έτερον ην και ποιότητος ούσης περί αύτην άλλο γένος το ποιόν, ούτω και ποιησεως ούσης άλλο γένος το ποιειν. 'Αρχ ουν το ποιειν η η ποίησις, άφ" ης το ποιειν, ώσπερ και ποιότης, άφ" ης το ποιόν; Ή ενταύθα ποίησις, ποιειν, ποιών, η ποιειν και

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

95

πονησις εις εν λψττεα; Εμφαίνει δέ μάλλον το ποιείν και τον ποιοΰντα, ή δέ ποίγσις ουκαι το ποιείν εν ποιήσει είναι τινι, τοΰτο δέ ένεργείφ. 'Ωστε ένέργε/αν μάλλον είναι την κατηγορίαν, ή [περί την ούσίαν] λέγεται &εωρεΓο£α/, ως έκεΐποιότης, кол αύτη περί την ούσίαν ώσπερ κίνησις· και εν γένος ή κίνησις των όντων. Δ/α τ/ γαρ ποιότης μεν εν τι περί την ούσίαν, και ποσότης εν τι, και προς τι διά την σχέσιν άλλοι; προς άλλο, κινήσεως δέ περί την ούσίαν ούσης ούκ εσται τι και κίνησις εν γένος;

16. Ε/ δε τις λέγοι τήν κίνησιν ατελή ένέργε/αν είναι, ουδέν έκώλυε τήν μεν ένέργε/αν προταττειν, είδος δε την κίνησιν ως ατελή ούσαν ύποβάλλειν, κατηγοροΰντά γε αυτής την ένέργε/αν, προστ&εντα δε το ατελές. Το γαρ ατελές λέγεται περί αυτής, ούχ ότι ουδέ ενέργεια, άλλα ενέργεια μεν πάντως, έχει δέ και το πάλιν και πάλιν, ούχ Ίνα άφίκηται εις ένέργε/αν εστί γαρ ήδη αλλ' /να έργάσηταί τι, ο έτερον εστί μετ αυτήν. Κα/ ούκ αυτή τελειουται τότε, άλλα το πράγμα ου εστοχάζετοοίον βάδισις εξ άρχης βάδισις ήν. Ε/ δ' έδει στάδιον διανύσαι, ουπω δέ ήν διανύσας, το έλλείπον ού τής βαδίσεως ουδέ τής κινήσεως ήν, άλλα τής ποσής βαδίσεως' βάδισις δέ ήν και οποσηούν και κίνησις ήδη- ό γοΰν κινούμενος και ήδη κεκίνηται, και ο τέμνων ήδη ετεμε. Και ως ή λεγομένη ενέργεια ού δεΐται χρόνου, ούτως ούδ" ή κίνησις, αλλ' ή εις τοσούτον κίνησιςκαι ει εν άχρόνω ή ενέργεια, και ή κίνησις ή όλως κίνησις. Ε/ δ' ότι το συνεχές προσλαβουσα πάντως εν χρόνω, και ή όρασις μή διαλείπουσα το όραν έν συνεχεία αν είη και εν χρόνω. Μαρτι;ρεΓ δέ τούτω και ή άλογία ή λέγουσα άει οίον τε είναι λαμβάνειν ήστινοσοΰν

96 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 1

κινήσεως και μ/η είναι μτητε του χρόνου αρχήν εν ω και αφ* ου ηρξατο μήτε αύτης αρχήν της κινήσεως, αλλ" είναι αύτην διαιρείν εττι το ανω* ώστε εξ απείρου συμβαίνοι αν του χρόνου κεκινησ^αι την άρτι άρξαμλνην και αύτην άπειρον εις το αρξάμενον είναι. Ύοΰτο γαρ συμβαίνει δια το χωρίζειν ενεργειαν κινήσεως και την μλν εν αχρόνω φάσκειν γενέσθαι, την δε χρόνου δείσθαι λέγειν μη την τόσ*ην μόνον, άλλχ όλως την φύσιν αύτης άναυγκάζεσ^αι ποστ)ν λέγειν καίτοι όμολογοΰντας και αυτούς κατά σνμβεβηκος το ποσόν αύτη παρειναι, ει ημερησία είτ) <η όποσουοΰν χρόνου. "Ωσπερ ούν ενέργεια εν αχρόνω, ούτως ούδεν κωλύει και κίνησιν *ηρχ$αι εν αχρόνω, 6 δε χρόνος τω τοσηνδε γεγονεναι. Έπε/ και μεταβολαί εν αχρόνω ομολογούνται γίγνεσθαι εν τω λεγεσ$αι ωσπερ ού και αθρόας γιγνομενης μεταβολής. Ει ούν μεταβολή, δ/α τί ούχϊ και κίνησις; Είληπται δε μεταβολή ούκ εν τω μετα- βεβληκεναΓ ού γαρ της εν τω μεταβεβληκεναι έδείτο.

17. Εί δε τις λεγοιμ/ητε την ενεργειαν μ/ητετηνκίνησιν γένους δε?σ~θαι κα& αυτά, αλλ" εις το προς τι άνάγειν τω την μλν ενεργειαν του δ^α/άμε/ είναι ενεργητικού, την δε του διψάμε; κινητικού *η κινητού, λεκτεον ως τα μεν προς τι αύτη γ σχεσις εγέννα, αλλ" ού τω προς έτερον μόνον λεγεσ$αι. "Οταν δε γι τις ύπόστασις, καν έτερου γι καν προς έτερον, την γε προ του προς τι εΐλνηχμ φύσιν. Αύτη τοίνυν < ενέργεια και η κίνησιςκαι η έξις δε έτερου ούσα ούκ άφγιρψχιι το προ του προς τι εΐναί τε και νοεισ$αι κα& αυτά' <η ούτω πάντα εσται προς τι* πάντως γαρ έχει ότιοΰν σχμσιν προς οτιοΰν, ως хал επί της φυχης. Αύτη τε γ ποίηησις και το ποιειν δια τί εις το προς τι ούκ άναχ$*ησεται; Ή γαρ κίνησις

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

97

η ενέργεια πάντως εσται. Ε/ δε την μεν ποίησιν εις το προς τι άνάζουσι, το δε ποιείν εν γένος Βησονται, διά τι ου και την μεν κινησιν εις το προς τι, το δε κινεΐσ^αι εν τι γένος Βησονται, και διαιρησονται το κινεΐσ$αι ώς εν διχη εν ειδεσι του ποιείν кал του πάσχειν, άλλ' ουχ ώς νυν το μεν ποιείν λεγουσι, το δε πάσχειν;

18. Έπισκετττεον δε, ει εν τω ποιείν τάς μεν ενέργειας φησουσι, τάς δε κινήσεις, τάς μεν ενεργείας λέγοντες είναι τάς αθρόας, τάς δε κινήσεις, οίον το τεμνειν εν χρονω γάρ το τέμνε/ν η πάσας κινήσεις η μετά κινήσεως, кал ει πάσας προς το πάσχειν τάς ποιήσεις η τινας και απολύτους, οίον το βαδίζειν και το λέγειν, και ει τάς προς το πάσχειν πά­ σας κινήσεις, τάς δ" απολύτους ενεργείας, η εν εκατεροις εκάτερον. Το γοΰν βαδίζειν άπολελυμενον ον κινησιν αν εϊποιεν, το δε νοειν ουκ έχον το πάσχον και αύτο ενεργειαν, οϊμαι. Ή ούδε ποιείν φατεον το νοεΐν και το βαδίζειν. Αλλ' ει μη εν τω ποιείν ταί/τα, που λεκτεον τάχα δε το νοειν προς το νοητόν, ώσπερ την νόησιν. Και γάρ την αίσ^ησιν προς το αισ$ητόν άλλ" ει κάκει την αίσ^ησιν προς το αίσ&ητον, διά τι αύτο το αίσ$άνεσ$αι ούκετι προς το αισΒητόν; Kai η αίσ$ησις δε, ει προς έτερον, σχεσιν μεν έχει προς εκείνο, έχει δε τι παρά την σχεσιν, το η ενέργεια η πά$ος είναι. Ε/ ούν το πά&ος παρά το τίνος είναι кал υπό τίνος εστί τι έτερον, και η ενέργεια. Ή δε δη βάδισις έχουσα και αύτη το τίνος είναι кал ποδών είναι και ύπό τίνος έχει το κίνησις είναι. "Εχοι αν ούν και η νόησις παρά το προς τι το η κίνησις είναι η ενέργεια.

19. Έπ/σ·χε7ττεον δε, ει καί τίνες ενεργειαι δόξουσιν ατελείς είναι μη προσλαβοΰσαι χρόνον, ώστε εις ταύτον

98 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 1

τοις κινησεσιν έλθε/ν, οίον το ζην και η ζογη. Έν χρόνφ γαρ τελείω то ζην εκάστου και η ευδαιμονία ενέργεια ουκ kv άμερεΐ, άλλα οίον άξιοΰσι και την κίνησιν aîvai. "Ωστε κινήσεις άμφω λεκτεον, και ϊν τι την κίνησιν και γένος εν, Βεωροίΐντας παρά то ποσόν το kv τη ούσίφ και το ποιον και κίνησιν ουσαν περί αύτην. Κα/, ε/ βούλει, τάς μεν σωματικός, τάς δε φυχικάς, rj τάς μεν παρ αυτών, τάς да υπ άλλων εις αυτά, η τας μεν ες αιπων, τας да ες άλλων, και τάς μεν εξ αυτών πονησεις aha εις άλλα aha άπολελυμενας, τας bk at; άλλων πaίσaις. Καίτοι και ai εις άλλα κινήσεις αι αύται ταΐς εξ άλλων γ γαρ τμήσις, *η τa παρά του τέμνοντος <η τa kv τω τεμνομενω, μία, άλλα то τέμνε/ν έτερον και то τέμνεσ&α/. Ύάχα bk ούδε μία *η τμ*ησις γ από του τέμνοντος και *η εν τω τεμνομενω, αλΧ εστί το τέμνε/ν το εκ της τοιάσδε ενεργείας και κινήσε­ ως έτεραν έν τω τεμνομενω διάδοχον κίνησιν γίγνεσθαι. 'Ή Ίσως ου κατ αυτό το τέμνεσ&α/ το διάφορον, αλλά κατ άλλο το επιγιγνόμενον κίνημα, οίον το άλγεΐν και γαρ το πάσχειν εν τούτω. Τ/ ουν, ει μτη τι άλγοί; Τ/ άλλο τ? ή ενέργεια του ποιοΰντος εν τωδε ούσα; Ούτω γαρ και το ούτω λεγόμενον ποιεΐν. Και διττον ούτως είναι το ποιεΐν, το μεν μπ\ εν άλλω, το δ" εν άλλω συνιστάμενον και ούκετι το μεν ποιεΐν, το bk πάσχειν, άλλα το ποιεΐν εν άλλφ πεποΐΎ\κε δύο νομίζειν είναι, το μεν ποιεΐν, το δε πάσχειν. Οΐον και το γράφειν, καίτοι ον εν άλλω, ούκ επιζητεί το πάσχειν, οτι μή άλλο τι εν τω γραμματεία) ποιεί παρά την ενεργειαν του γράφοντος οϊον το άλγεΐν ει bk τις λεγοι γεγράφΒ-αι, ού το πάσχειν λέγει. Κα/ επί του βαδίζειν,

καίτοι ούσΎ\ς γης εφ" *ης, ού προσποιείται το πεπονδένα/.

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

99

'Αλλ' όταν επί σώματος ζώου ßaivj), το πάσχειν επινοεί,

οεπιγίγνεται, άλγημα συλλογιζόμενος, ου το βαδίζειν η επεννησεν αν και πρότερον. Ούτω και επί πάντων κατά μεν το ποιεϊν εν λεκτεον μετά του λεγομένου πάσχειν, του αντίθετου. Ό δε πάσχειν λέγεται, το γενόμενον ύστερον, ου το άντ&ετον, οίον τω καίειν το καίεσ^αι, αλλά το εκ του καίειν και καίεσ$αι ενός οντος, το επ" αύτφ γιγνόμενον

<η αλγημα <η τι άλλο, οίον μαραίνεσ^αι. Ύί ουν, ει τις αυτό τούτο εργάζοιτο, ώστε λυπείν, ούχ ο μεν ποιεί, 6 δε πάσχει, καν εκ μιας ενεργείας τά δύο; [και ο μεν ποιεί, о δε πάσχει] 'Ή εν τ<η ενεργειφ ούκετι το της βουλήσεως του λυπείν, αλλά ποιεί τι έτερον, δι" ου λυπεί, ο εν τω λυπησομενφ γενόμενον εν ον και ταύτον πεποίγκεν άλλο, το λυπεϊσ^αι. Ύί ουν αυτό το εν γενόμενον, πριν και λύπην ποιγσαι, *η όλως λύπην ούκ εμποιοΰν, ού πά%ς εστί του εις ον, οϊον το άκουσαν, 'Ή ού πά%ς το άκοΰσαι ούδ" όλως το αισ$άνεσ$αι, άλλα το λυπ<η$*ηναί εστί γενέσθαι εν πά&ει,

ομ/η άντί^ετον τφ ποιήσαι.

20.'Αλλ' έστω μ/η άντ&ετον όμως δε έτερον όν του ποιεϊν ούκ εν τω αύτφ γένει τ*η ποιήσει. "Η, ει κινήσεις άμφω, εν τω αύτφ, οίον άλλοίωσις κίνησις κατά το ποιόν. 'Αρ' ουν, όταν μεν άπό του ποιοΰνζτος} )'γ ή άλλοίωσις, ποίησις και τό ποιεϊν άπατους αύτοΰ όντος; Ή εάν μεν άπα&ης % εν τω ποιεϊν εσται, εάν δε ενεργών εις άλλον, οίον τύπτων, και πάσχ% ούκετι ποιεί. Ή ούδεν κωλύει ποιοΰντα και πάσχειν. Ε/ ουν κατ αυτό τό πάσχειν, οϊον

τό τρίβειν, διά τι ποιεϊν μάλλον <η πάσχειν; "Η, ότι άντιτρίβεται, και πάσχει. τΑρχ ουν, ότι άντικινεϊται, και

δύο κινήσεις ψησομεν περί αυτόν; Καί πώς δύο; Αλλά